รักจริงไม่ทิ้งกัน “ลุงอรุณ”พิการคอเอียง ดิ้นรนเก็บขยะ-ขอข้าววัด ดูแลภรรยาอัมพฤกษ์
รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 1 มิถุนายน 2562 พาคุณผู้ชมไปพบกับเรื่องราวของ “ลุงอรุณ” ชายพิการคอเอียง ฐานะยากจน ที่ไม่เพียงรักจริง-ไม่ทิ้งภรรยาที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์ไป แต่ยังดิ้นรนทำงานทุกอย่าง เพื่อให้ภรรยามีข้าวกิน พร้อมเป็นกำลังใจให้ภรรยามีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ฆ่าตัวตาย
คงไม่มีใครเคยคิดว่า วันหนึ่งชีวิตเราหรือคนที่เรารักจะต้องกลายเป็นคนพิการ หรืออยู่ในภาวะอัมพฤกษ์อัมพาต ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แต่ถ้าวันนั้นมาถึง แล้วคนที่รักเราไม่ทิ้งเราไป คอยอยู่ดูแลช่วยเหลือเราเหมือนยามที่ร่างกายเรายังปกติอยู่ จะเป็นเรื่องน่าดีใจขนาดไหน ลุงอรุณกับป้าใหม่คือ 1 ในตัวอย่างของคู่ชีวิตที่รักจริง...ไม่ทิ้งกัน
ลุงอรุณ สมศรี ชายพิการคอเอียง ใช้ชีวิตคู่กับป้าใหม่ หรือสมัย แสงรัมย์ มา 26 ปีแล้ว แม้พ่อแม่พี่น้องของป้าใหม่จะไม่มีใครอยากให้ป้าใหม่ใช้ชีวิตกับหนุ่มพิการอย่างลุงอรุณ แต่ป้าใหม่ไม่คิดอย่างนั้น และมองว่า ลุงอรุณคือหนุ่มที่รักเธอจริง
“แม่ พี่สาวไม่ชอบ(ลุงอรุณ) สักคน เขาบอก มึงไม่มีใครที่จะเอาแล้วเหรอ ไปเอาคนอย่างนี้ เขาบอกหาไม่ได้แล้วเหรอแฟนอะ เขาให้แม่เอาคนที่บ้าน คนที่บ้านเขามาชอบ เขาเป็นเด็กด้วยนะ แม่อายุเยอะกว่าเขา เขาบอกจะให้พ่อแม่เขามาขอแม่ แม่ก็บอก แม่ไม่เอา แม่มีแฟนแล้ว ไม่เอาหรอกนะ ขอให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่าฉันก็แล้วกัน แม่ก็ว่าอย่างนี้ ก็มาเลือกลุงเขานี่แหละ”
หลังใช้ชีวิตร่วมกัน ทั้งลุงอรุณและป้าใหม่ ต่างช่วยกันทำมาหากินอย่างขยันขันแข็ง ลุงทำงานโรงงานทำรองเท้า ขณะที่ป้าใหม่เป็นสาวโรงงานเย็บผ้า แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดและเปลี่ยนชีวิตป้าใหม่ให้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
“แม่เย็บผ้าถุง วันหนึ่งต้องเร่งเย็บให้ได้ 400 ผืน ถึงจะได้ 300 บาท วันหนึ่ง ตอนเช้าแม่ก็เดินไปทำงานดีๆ ไม่มีท่าทีว่าจะเป็นอะไร ก็ไปล้มใส่กองผ้า หน้ามืด (ถาม-ตอนนั้นเราทำงานอยู่ไหม?) ทำงานอยู่ เย็บผ้าอยู่ (ถาม-ก่อนจะล้ม รู้สึกอย่างไร?) แม่เป็นความดัน แม่ไม่ได้กินยา ไปทำงาน ก็รู้สึกว่าตัวเองหน้ามืด แต่เวลาเดินไปโรงงานก็ปกติ ไม่เป็นไร พอไปเย็บผ้า ไปเร่งงาน พอจะเป็น ก็ร้อยเข็มจักรไม่เข้า หน้ามืด ก็ล้มเลย เพื่อนโทรบอกพ่อ(ลุงอรุณ สามี) ว่าแม่ล้ม ไม่สบาย มารับหน่อย”
ด้านลุงอรุณ สามีป้าใหม่ รีบปั่นจักรยานไปเรียกแท็กซี่เพื่อพาภรรยาไปโรงพยาบาล การป่วยหนักครั้งนี้ส่งผลให้ป้าใหม่ต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลนานนับเดือน
หมอบอกลุงอรุณ ภรรยาจะเป็น “อัมพฤกษ์”!
“เขาบอก ลุง ป้าจะเป็นอัมพฤกษ์ (ถาม-ได้ยินแบบนั้นแล้ว รู้สึกอย่างไร?) ร้องไห้เลยลุง ลุงคุกเข่าร้องไห้เลย”
ระหว่างรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล ลุงอรุณต้องแบ่งเวลา ทั้งทำงานทั้งหมั่นไปดูแลภรรยา
เพื่อนบ้านชื่นชม “ลุงอรุณ” ผู้ชายที่รักภรรยาอย่างนี้หายาก
“ตอนที่เมียแกเริ่มเป็นอัมพฤกษ์และนอนโรงพยาบาลอยู่ห้องไอซียู ลุงไปเยี่ยม ป้าก็ไปเยี่ยม และแกก็กระซิบข้างหูเมียแกว่า ตัวเองอย่าเป็นอะไรนะ อยู่เป็นเพื่อนกัน เราดูแลตัวเองได้นะ (ถาม-ตอนได้ยินลุงพูดแบบนี้กับภรรยาเขา รู้สึกอย่างไร?) หาคนอย่างนี้ยาก ผู้ชายสมัยนี้หายากอย่างนี้” ปราณี โสมหิรัญ เพื่อนบ้านและเจ้าของร้านโจ๊ก
การต้องดูแลภรรยาที่อยู่ในภาวะอัมพฤกษ์ ช่วยเหลือตัวเองแทบไม่ได้ ส่งผลให้ลุงอรุณทำงานได้ไม่เต็มที่ เพราะต้องหยุดบ่อย สุดท้าย จึงต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่า ลุงอรุณเลือกที่จะอยู่ดูแลภรรยา และเปลี่ยนงานที่พอทำได้เท่าที่เวลาจะเอื้ออำนวย นั่นคือ เก็บขยะขาย ซึ่งไปไกลไม่ได้ เพราะห่วงภรรยา ขณะเดียวกัน ก็ช่วยงานร้านขายโจ๊ก เพื่อแลกโจ๊กมาให้ภรรยารับประทาน
“ป้าให้มาเอาโจ๊กฟรีก็จะ 5 ปีแล้ว เขา(ลุงอรุณ) ก็เกรงใจ เขาบอกว่า ไม่ได้หรอกพี่ส้ม เดี๋ยวผมช่วย ก็ช่วยหั่นหอม ช่วยเสิร์ฟสักพักหนึ่ง ถึงกลับไปดูแลเมีย เอาโจ๊กไปให้เมียกิน (ถาม-นิสัยลุงเป็นอย่างไร?) แกเป็นคนขยันมาก ทั้งผัวทั้งเมีย มีน้ำใจทั้งผัวเมีย แต่ก่อนป้าใหม่ยังปกติ ใครมีงาน เขาก็ช่วยเหลือคนโน้นคนนี้ พอแกเป็นอัมพฤกษ์ ลุงเป็นผู้ชายที่ดีมากที่สุดเลย เพราะตั้งแต่วันที่ป้าใหม่อัมพฤกษ์ถึงปัจจุบัน แกดูแลอย่างดีเลย อาบน้ำ ป้อนข้าว ไปทำงานนอกบ้านไกลไม่ได้ ห่วงเมีย เพราะเขาต้องพาเข้าห้องน้ำ คนแถวนี้เห็นแกขยัน บ้านป้าส้มก็เก็บขวดพลาสติกไว้ให้เขา พอเยอะๆ ก็ให้เขามาเอาไปขาย คนแถวนี้ก็จะเก็บไว้ให้”ปราณี โสมหิรัญ เพื่อนบ้านและเจ้าของร้านโจ๊ก
ภารกิจที่ “ลุงอรุณ” ทำทุกวัน ตั้งแต่ภรรยาป่วย
(ตื่นเช้ามา อาบน้ำให้เขาก่อนเลย ซักผ้า เอาแกถ่าย แล้วค่อยไปเก็บขยะ ไปดูขยะที่หน้าบ้าน (ถาม-ไปเก็บขยะ คนแถวนี้ดูถูกเราไหม?) ป้าใหม่เขาเป็นคนเอื้อเฟื้อคน คนแถวนี้เลยรัก บางทีลุงไปเก็บขยะ เขาบอกว่า เอาถุงมา เอาไว้ตรงนี้ เดี๋ยวกินน้ำหมด จะเอาไว้ในถุงให้ บางทีต้องไปรื้ออะไร (ถาม-ลุงไม่รังเกียจเหรอ ขยะเหม็น?) เราไม่มีกิน”
อาศัยข้าววัดยังชีพ ถ้าไม่มี ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 1 ซองแบ่งกันกิน
“(ถาม-เราเคยไม่มีกิน ไม่มีขยะไหม?) ก็ไปเอาข้าววัด (ถาม-ถ้าวันไหนไม่มีข้าววัดล่ะ?) ต้มมาม่า แต่โจ๊กไม่หยุดหรอก ขายดี แต่ลุงไม่มีกิน ต้องเอามาม่าต้ม ผมกินน้ำ ให้เขากินเส้น (ถาม-แบ่งกันกินเลยเหรอ ซองหนึ่ง?) เขาบอกให้ลุงกินเส้น เขากินน้ำ เขาไม่กินเส้น มันกระเด็นใส่ตัวเขา ผมก็ตัดๆ เส้นให้ เขาบอกลุงกินไปเถอะ เดี๋ยวเขากินน้ำเอง) ลุงอรุณ ฉายภาพยามต้องประทังชีวิตด้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
“ภรรยาแกพิการ เดินไม่ได้ สงสารแก เลยเอาข้าวให้กิน แบ่งๆ แจกกันไป (ถาม-เขามารับข้าวที่นี่นานหรือยัง?) นานแล้วโยม มาทุกวัน (ถาม-มีไหมที่ไม่มีอาหารให้เขา?) มีช่วงหลวงพ่อไปโรงพยาบาล ป่วยอยู่ ช่วงนั้นก็ไม่ได้ให้ หมอนัด (ถาม-อุปนิสัยของลุงอรุณกับภรรยาเป็นอย่างไร?) ขยันทำมาหากิน” พระประยูร แก้วนล (ชาติธรรมโม) วัดปากน้ำฝั่งเหนือ กทม.
“ป้าใหม่” เคยเหนื่อย เคยท้อต่อชีวิต จนคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง!
“(ถาม-ผมเห็นรูปหนึ่ง รูปแม่สมัยสาวๆ เลย?) 14 มั้ง ประกวดนางลอยกระทง... (ถาม-แต่วันนี้เรา) มาเป็นอย่างนี้ ก็หมดสิ (ถาม-เหนื่อยไหม?) ไม่อย่างนั้นจะขอยาตายกินเหรอ เคยชวนเขา(ลุงอรุณ) ด้วยว่า ตารุณรักฉันเหรอ ไปตายด้วยกันไหม จะได้หมดเวรหมดกรรมไป โดดน้ำตายเลย เธออาจไม่ตาย เพราะเธอไม่ได้พิการอย่างฉัน ปล่อยฉันตายแล้วกัน เขาก็กอด บอกว่าไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้...”
“(ถาม-สิ่งที่ลุงทำ แม่ทราบใช่ไหม เขาต้องไปเก็บขยะ ไปทำงานร้านโจ๊ก เพื่อแลกโจ๊กให้แม่กิน?) รู้หมด รู้จนบอกให้เขาทิ้งแม่ไปเลย ปล่อยแม่ซะ (ถาม-ทำไมล่ะ?) ไม่อยากให้เขาลำบาก ถ้าเขามีทางที่ดีกว่าแม่ ก็ให้เขาไป ไปเลย ไม่ว่า ฉันเสียใจ ไม่ใช่ฉันไม่เสียใจ แต่ฉันจะปล่อยเธอไป ไปเถอะตารุณ ฉันรัก ฉันก็รักเธอ ไม่ใช่ฉันไม่รัก แต่ฉันจะปล่อยเธอไป เขาก็กอดแม่ เขาบอก ให้ตายยังไงก็ไม่ไป ฉันไม่ทิ้งเธอหรอก ฉันเป็นอย่างนี้แล้ว เธอจะอยู่ได้เหรอ มันลำบากนะ ทำไมจะอยู่ไม่ได้ อยู่ด้วยกันมาตั้ง 26 ปี เขาก็ยังอยู่ได้ เขาว่าอย่างนี้” ป้าใหม่สะท้อนความรักที่สามีมีให้และยืนยันไม่มีวันทิ้งไป
3 คำที่ทำให้ลุงอรุณไม่ทิ้งป้าใหม่ “รัก-ห่วง-สงสาร”
“ถาม-อะไรทำให้ลุงไม่ทิ้งป้าใหม่?) เป็นห่วงเขา สงสารเขา รักเขา ถ้าเราไม่อยู่ ไม่ได้ ต้องดู ทิ้งไปแบบนี้ไม่ได้ (ถาม-3 คำนี้เลย เป็นห่วง รักเขา สงสารเขา พร้อมดูแลตลอดไป?) พร้อม แม้แต่ชีวิตก็ตายแทนได้ เขาเป็นคนดีมาก”
“ถาม-ตอนนี้ชีวิตของลุงกับป้ายังขาดแคลนอะไรบ้าง อยากได้ความช่วยเหลืออะไรบ้าง?) แฟ้บ สบู่ น้ำยาล้างจาน ข้าวสารอาหารแห้ง อยากได้เงินมาดูแลป้าใหม่ ลุงได้ไม่ต้องตื่นเช้ากว่านี้”
หากท่านใดต้องการช่วยเหลือแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายของลุงอรุณกับป้าใหม่ สามารถโอนเงินไปได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย สาขาพาณิชยการธนบุรี ชื่อบัญชี นายอรุณ สมศรี เลขที่บัญชี 749-2-40332-0
ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 09.00-10.00 น. ทางสถานีโทรทัศน์ NEWS1 ( IPM ช่อง 64 / PSI ช่อง 211 )
ที่มา: mgronline.com/มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย 6 มิ.ย.62
วันที่โพสต์: 7/06/2562 เวลา 11:46:48 
