วอนช่วย น้องสุดอายุ 17 พิการตาบอดหูดับ

แสดงความคิดเห็น

โดย ที่บ้านเลขที่ 167 ม.5 บ้านกรรแสง ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์ นางวิลิวัลย์ เพิ่มชูชีพ อายุ 41 ปี ผู้เป็นแม่ เล่าว่า ตอนแรกเกิดน้องสุดก็เป็นปกติดีไม่แสดงว่ามีอาการแทรกซ้อนอะไรออกมา พอโตมาเรียน ป.5 ถึง ป.6 น้องสุดก็เริ่มออกอาการปวดหัว เดินเซ หูก็เริ่มไม่ได้ยิน

หลังจากนั้นมาน้องสุดก็เริ่มมีอาการเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จะปวดหัวขึ้นเรื่อยๆ น้องสุดจะขอแต่ยาแก้ปวดกินตลอดแต่ไม่หาย ตาบวมหนังตาตกข้างซ้าย เลยส่งน้องเข้ารับการรักษาที่ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม เพราะไปรักษาเกี่ยวกับโรคตาโดยเฉพาะ

หมอบอกว่า น้องเป็นเนื้องอกใหญ่มากให้เข้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วน และเมื่อปี 54 น้องก็เข้ารับการผ่าตัด ที่สมอง 3 ครั้ง ที่คออีก 1 ครั้ง เป็น 4 ครั้ง หลังจากการผ่าตัด เนื้องอกก็เริ่มกระจายผุดขึ้นเต็มตัว ไม่สามารถบอกได้ว่ามีตรงไหนบ้าง เพราะเยอะเต็มไปหมด หมอแนะให้ผ่าออก

แต่ตนก็สงสารลูก เพราะผ่าแต่ละครั้งต้องสูญเสียเลือดเยอะ หลังจากนั้นร่างกายของน้องสุดก็เริ่มอ่อนเพลีย สามารถช่วยเหลือตัวเองได้นิดหน่อย เมื่อช่วง 2 เดือนนี้ น้องสุดก็เริ่มมีอาการหนักขึ้น ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ตาก็มองไม่เห็น หูก็ไม่ได้ยินเลยแม้แต่ใช้เครื่องช่วยฟังก็ยังไม่มีผล กินข้าวก็ต้องต้มให้เป็นของเหลว ส่วนพ่อน้องเสียชีวิตเมื่อ 13 ปีก่อน ซึ่งเป็นโรคเนื้องอกเช่นกัน ได้เข้ารับการผ่าตัด 1 ครั้ง แล้วไม่ฟื้นเลย และเสียชีวิตไปในที่สุด

ขอบคุณ... http://news.mthai.com/hot-news/general-news/448058.html

ที่มา: news.mthai.comออนไลน์/มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย 12 มิ.ย.58
วันที่โพสต์: 12/06/2558 เวลา 10:58:22

แสดงความคิดเห็น

รายละเอียดกระทู้

สุรินทร์-วอนช่วยน้องสุด อายุ 17 ปี โรคร้ายผ่าสมอง พิการตาบอดหูดับ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ฐานะยากจนผู้สื่อข่าวรายงานว่าได้รับการร้องเรียนว่าพบเด็กอายุ 17 ปี ชื่อ นายอภิสิทธิ์ แสนรัมย์ หรือ น้องสุด พิการเนื้องอกที่สมองตาบอดหูดับช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ลุกนั่งไม่ได้นอนอย่างเดียว อยู่กับแม่และตา ฐานะยากจนไม่มีแม้แต่ข้าวสารจะกรอกหม้อเพราะแม่ต้องออกจากงานมาดูลูกอย่างใกล้ชิด และตาก็ต้องทำงานคนเดียว หยุดบ้างทำบ้าง เพราะแม่ไม่สามารถดูแลน้องได้คนเดียว อาศัยเบี้ยคนพิการ เดือนละ 800 บาท และเบี้ยผู้สูงอายุของคุณตา 600 บาท และต้องไปรับยาทุกๆ เดือน นางวิลิวัลย์ เพิ่มชูชีพ กำลังดูแลลูกชายพิการอย่างใกล้ชิด โดย ที่บ้านเลขที่ 167 ม.5 บ้านกรรแสง ต.ท่าสว่าง อ.เมือง จ.สุรินทร์ นางวิลิวัลย์ เพิ่มชูชีพ อายุ 41 ปี ผู้เป็นแม่ เล่าว่า ตอนแรกเกิดน้องสุดก็เป็นปกติดีไม่แสดงว่ามีอาการแทรกซ้อนอะไรออกมา พอโตมาเรียน ป.5 ถึง ป.6 น้องสุดก็เริ่มออกอาการปวดหัว เดินเซ หูก็เริ่มไม่ได้ยิน หลังจากนั้นมาน้องสุดก็เริ่มมีอาการเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จะปวดหัวขึ้นเรื่อยๆ น้องสุดจะขอแต่ยาแก้ปวดกินตลอดแต่ไม่หาย ตาบวมหนังตาตกข้างซ้าย เลยส่งน้องเข้ารับการรักษาที่ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม เพราะไปรักษาเกี่ยวกับโรคตาโดยเฉพาะ หมอบอกว่า น้องเป็นเนื้องอกใหญ่มากให้เข้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วน และเมื่อปี 54 น้องก็เข้ารับการผ่าตัด ที่สมอง 3 ครั้ง ที่คออีก 1 ครั้ง เป็น 4 ครั้ง หลังจากการผ่าตัด เนื้องอกก็เริ่มกระจายผุดขึ้นเต็มตัว ไม่สามารถบอกได้ว่ามีตรงไหนบ้าง เพราะเยอะเต็มไปหมด หมอแนะให้ผ่าออก แต่ตนก็สงสารลูก เพราะผ่าแต่ละครั้งต้องสูญเสียเลือดเยอะ หลังจากนั้นร่างกายของน้องสุดก็เริ่มอ่อนเพลีย สามารถช่วยเหลือตัวเองได้นิดหน่อย เมื่อช่วง 2 เดือนนี้ น้องสุดก็เริ่มมีอาการหนักขึ้น ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ตาก็มองไม่เห็น หูก็ไม่ได้ยินเลยแม้แต่ใช้เครื่องช่วยฟังก็ยังไม่มีผล กินข้าวก็ต้องต้มให้เป็นของเหลว ส่วนพ่อน้องเสียชีวิตเมื่อ 13 ปีก่อน ซึ่งเป็นโรคเนื้องอกเช่นกัน ได้เข้ารับการผ่าตัด 1 ครั้ง แล้วไม่ฟื้นเลย และเสียชีวิตไปในที่สุด ขอบคุณ... http://news.mthai.com/hot-news/general-news/448058.html