"แม่อู๊ด"แม่ค้าข้าวแกงใจพระ นศ.พิการ-ยากจนกินฟรี แถมเงินเรียนจนจบการศึกษา

รายการ “ฅนจริง ใจไม่ท้อ” วันเสาร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พาคุณผู้ชมไปพบกับเรื่องราวของ “แม่อู๊ด” เจ้าของร้านข้าวแกงในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ซึ่งไม่เพียงเน้นคุณภาพของอาหาร แต่ยังให้โอกาสนักศึกษาพิการหรือยากจนได้กินอาหารที่ร้านฟรี 3 มื้อต่อวัน จนกว่าจะจบการศึกษา ทั้งยังให้เงินใช้ยามขัดสนอีกด้วย

“แม่อู๊ด” หรือธนภร คาวีวงศ์ เปิดร้านขายข้าวแกงในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต มานาน 28 ปีแล้ว โดยใช้ชื่อร้าน “น้องแอม” การจะเข้ามาขายข้าวแกงในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งนี้ได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะต้องผ่านการแข่งขันทำอาหาร เมื่อคุณภาพและฝีมือผ่านเกณฑ์จึงได้รับคัดเลือกเข้ามา

ทุกวัน แม่อู๊ดพร้อมด้วยลูกสาว 2 คน พี่หญิง เกษร์กุสุมา และพี่แอน ปารณีย์ รุจิพุฒธันยพัต จะต้องเตรียมทำอาหารเพื่อขายตั้งแต่ตี 4 และขายไปจนถึงเย็น ข้าวแกงร้านน้องแอมไม่เพียงอร่อยและมีคุณภาพ แต่ยังมีให้เลือกหลากหลายประมาณ 30 อย่างต่อวัน

แค่สิ่งที่พูดมา ก็น่าจะทำให้ข้าวแกงร้านน้องแอมขายดีและอยู่ได้อย่างสบายแล้ว แต่ความสุขของแม่อู๊ดและลูกสาวไม่ได้อยู่ที่เงินหรือตัวเลขกำไรขาดทุน หากอยู่ที่ “การให้” มากกว่า ให้นักศึกษาที่พิการหรือยากจนขัดสน ได้กินอาหารที่ร้านฟรีทั้ง 3 มื้อต่อวัน จนกว่าจะเรียนจบ

“มีอยู่คนหนึ่ง ตอนแรกกับข้าว 3 อย่าง เหลือ 2 อย่าง เหลืออย่างเดียว เราถามทำไมทานน้อยล่ะ ไม่ทานหลายอย่างแล้วเหรอ เขาบอกตอนนี้บ้านผมไม่ค่อยมี ก็ต้องทานแบบนี้แหละ ก็สงสารเขา เลยบอก เอางี้ มาทานที่ป้า ให้ทาน ขอบคุณมาก เขาก็ทานจนจบ” แม่อู๊ดยกตัวอย่างเด็กที่แม่ให้มากินข้าวที่ร้านฟรีจนจบการศึกษา

“รู้สึกดีมาก ต้องบอกตรงๆ ว่า อาหารเป็นของซื้อขาย ถ้าจะเอามาให้คนฟรีๆ ผมว่า จิตใจของแม่ต้องสุดยอดมากเลย ต้องอยากช่วยจริงๆ เพราะผมก็ได้กินฟรีทุกคาบจนถึงวันนี้ ที่ผมมาก็ได้กินตลอดเวลา” นิรันดร คมขาว นักศึกษาพิการทางสายตา ปี 5 คณะนิติศาสตร์ มธ.ศูนย์รังสิต

แม่อู๊ดไม่เพียงให้นักศึกษาพิการหรือยากจนได้กินอาหารที่ร้านฟรี เวลานักศึกษาไม่มีตังค์ใช้ แม่ก็ช่วยเหลือเช่นกัน

“ครั้งแรกเลย เราเข้ามาปี 1 เรามาจากต่างจังหวัด ทางบ้านฐานะยากจน ไม่มีเงินส่งเสีย เราไม่มีตังค์ใช้ ไม่มีเงินซื้อข้าว มีพี่แนะนำให้ไปหาป้าอู๊ดสิ ได้มีโอกาสมาทำความรู้จักและอยู่ในการดูแลของป้า ทั้งค่าอาหารกลางวัน ค่ากับข้าว ให้เงินไปใช้ในการเรียนการศึกษา ในชีวิตประจำวัน ...เรารู้สึกโชคดี เป็น 1 ในไม่กี่คนที่ได้มาเจอคนดีๆ สังคมดีๆ เจอผู้ใหญ่ใจดีที่คอยช่วยเหลือเรา” บุญรอด แสงล้ำ บัณฑิตคณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มธ.ศูนย์รังสิต

บางคนอาจคิดว่า การที่แม่อู๊ดให้นักศึกษาพิการหรือยากจนได้กินข้าวฟรี และให้เงินใช้ยามขัดสน ก็แค่ช่วยให้น้องได้อิ่มท้องไปวันๆ และมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ลำบากเกินไปนัก แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันมากกว่านั้น เพราะความเมตตาของแม่อู๊ดที่ให้กับนักศึกษาราวกับลูกหลาน สามารถช่วยให้น้องๆ เหล่านี้ มีอนาคตที่ดี ไม่ต้องลาออกกลางคัน และมีงานมีการทำเมื่อเรียนจบ

“มีอยู่ครั้งหนึ่งได้ช่วยเด็กที่ไม่สบายมาก เขาเป็นนักศึกษามาซื้อข้าว พี่หญิงก็ได้สัมผัสมือเขา หน้าแดง ไข้กำลังขึ้น เราก็บอกแม่ น้องผู้ชายเหมือนไม่สบาย ไข้ขึ้น แม่บอกพาน้องไปหาหมอ เลยพาไปที่คลินิคบางขัน และออกค่ายาค่ารถให้เขา และพามา แม่เลยเรียกคุย เขาบอกผมเป็นลูกชาวนา ลำบาก เรียนวิทย์คอมฯ ตั้งใจจะออกแล้ว ด้วยขาดแคลน ค่าใช้จ่ายสูง แม่เลยบอกมาทานข้าวที่ร้านป้าสิ เขาก็มา เขาก็ดีใจ จนจบการศึกษา”

“มีครั้งหนึ่งเขามาหาแม่ เขาบอก ถ้าวันนั้นแม่ไม่เรียกผมไว้ ผมลาออกแล้ว เพราะไม่ไหว เพราะพ่อแม่ไม่สามารถช่วยเหลือได้เต็มที่ ...ตอนนี้เขาหน้าที่การงานดีมาก เป็นบริษัท เขาบอกผมซื้อที่นาให้แม่ มีเงินในบัญชีแล้วนะ มีเงินตั้ง 3 แสน ผมกำลังจะทำบ้านให้แม่ใหม่ เขาก็มาเล่าสู่กันฟัง เราก็ดีใจกับเขา” พี่หญิง เกษร์กุสุมา รุจิพุฒธันยพัต ลูกสาวแม่อู๊ดเล่าด้วยความภูมิใจที่เห็นเด็กที่แม่ช่วยไว้มีอนาคตที่ดี

28 ปีที่แม่อู๊ดดูแลนักศึกษาพิการหรือยากจนจบการศึกษาไปรุ่นแล้วรุ่นเล่า แม้จะเป็นการทำโดยไม่หวังผลตอบแทน นอกจากอยากเห็นลูกหลานเหล่านี้มีชีวิตที่ดีในภายภาคหน้า แต่ทางมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็เห็นถึงคุณงามความดีของแม่อู๊ด ทางคณะศิลปศาสตร์จึงขอบคุณและเป็นกำลังใจให้แม่ด้วยการมอบรางวัลให้ในฐานะผู้บำเพ็ญประโยชน์ดีเด่นแก่นักศึกษาและสังคม ไม่เท่านั้น สิ่งที่ทำให้แม่อู๊ดปลาบปลื้มใจยิ่งขึ้น ก็คือการได้รับรางวัลพระราชทานจากในหลวง รัชกาลที่ 10 ด้วย

“ปลื้มมากค่ะ วันนั้นแม่ ใจแบบเหมือนเราดีใจ ใจพอง ที่เราทำไป ผลลัพธ์ขนาดนี้เลยเหรอ และได้เข็มจากพระองค์ภาฯ อีก” แม่อู๊ดสุดดีใจกับรางวัลที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้รับ

ถามว่า ความสุขของแม่คืออะไร? แม่ได้อะไรจากการให้น้องๆ นักศึกษาแบบนี้?

“แม่ก็เห็นนักศึกษาเหมือนลูกหลาน รักลูกหลานยังไง ก็รักนักศึกษาอย่างนั้น อยากให้เขาอิ่ม อยากให้เขามีความสุขใจ ไม่ต้องเดือดร้อนเรื่องการกินที่ร้าน ...บางคนบวชก็เอาการ์ดมาให้ บางคนแต่ง ก็เอาการ์ดมาให้ แม่ไปนะ แม่ก็ช่วยตังค์ไป มาเรื่อย บางคนมีลูก ก็เอาลูกมาไหว้ ดีใจ ปลื้มใจในส่วนนั้นมาก เราทำให้เขาสำเร็จแล้วเนอะ” แม่อู๊ดพูดถึงความสุขใจที่ได้เห็นลูกหลานประสบความสำเร็จ

ขอบคุณ... https://mgronline.com/news1/detail/9610000016317

ที่มา: mgronline.com /มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย 17 ก.พ.61
วันที่โพสต์: 19/02/2561 เวลา 10:11:59