เหลือแค่ปากยังสู้! “น้องป๊อบ” แม้อุบัติเหตุทำพิการ ใช้งานแขน-ขาไม่ได้ สู้ใช้ปากเพ้นท์ภาพ
เหลือแค่ปากยังสู้! “น้องป๊อบ” แม้อุบัติเหตุทำพิการ ใช้งานแขน-ขาไม่ได้ สู้ใช้ปากเพ้นท์ภาพทำถุงผ้า-เสื้อยืด-แก้วน้ำขาย หารายได้เลี้ยงตายาย-ส่งน้องเรียน
รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 11 มกราคม 2568 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปที่ จ.พิจิตร เพื่อรู้จัก “น้องป๊อบ” ที่แม้โชคชะตาจะพาให้อัมพาตแทบทั้งตัวตั้งแต่วัยแค่ 13 แต่น้องก็ไม่ยอมแพ้ความพิการ สู้ใช้อวัยวะเดียวที่เหลืออยู่คือ ปาก ฮึดสู้ทำงานหารายได้เลี้ยงครอบครัว
“ตอนเด็กน้องเรียนเก่ง กลับจากโรงเรียน ทำการบ้านเสร็จก็จะช่วยยาย ถ้าเสาร์อาทิตย์ ยายจะไปรับจ้างเกี่ยวข้าวหรือเก็บดอกไม้ น้องจะบอก หนูไปด้วยนะ เอาหนูไปด้วย เขาก็ช่วยทำ”
คุณยายจรูญ พาทอง พูดถึง “น้องป๊อบ” ฐิตินันท์ บุญแก้ว หลานรักที่แม้วันนี้จะอยู่ในวัย 20 แต่น้องมีหัวใจกตัญญูตั้งแต่เด็กๆ การที่พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่น้องอายุแค่ 6-7 ขวบ ไม่ได้ทำให้ความกตัญญูของน้องลดลงแต่อย่างใด โดยน้องพยายามใช้เวลาว่างจากการเรียนและช่วงปิดเทอมช่วยทำงานเพื่อหารายได้จุนเจือครอบครัว แต่แล้ว! น้องกลับเคราะห์ร้าย ต้องกลายเป็นผู้พิการตั้งแต่วัยแค่ 13
“วันนั้นหนูไปรับทำงานพาร์ทไทม์กับโรงงานที่แม่ทำที่นครปฐม (ถาม-อยู่พิจิตร ไปทำงานที่นครปฐมเลยหรือ?) ค่ะ (ถาม-แล้วเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น?) หนูประสบอุบัติเหตุ ขับรถไปซื้อน้ำให้แม่ และมีรถแซงกันขึ้นมาชนหนู แล้วหนูก็ขยับร่างกายไม่ได้ตั้งแต่วันนั้นเลย”
จากเด็กที่เคยทำงานช่วยครอบครัวได้ ต้องกลายผู้ป่วยติดเตียง ส่งผลให้น้องป๊อบในวันนั้นไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เพราะไม่อยากเป็นภาระของครอบครัว
“ตอนแรกหนูคิดว่าความพิการมันจะเป็นแค่ชั่วคราว หนูไม่ได้คิดว่าจะเป็นถาวร พอหลังๆ หมอบอกว่า อาจจะไม่ได้กลับมาปกติแล้ว หนูก็เสียใจ ปีแรกหนูเครียดมาก ...หนูรู้สึกแย่มากที่เห็นยายต้องเหนื่อย เวลามาดูแลหนู เห็นน้อง 2 คนต้องลดค่าใช้จ่ายในการไปโรงเรียนลง บ้านต้องไปยืมเงินมา เป็นหนี้เพราะหนู ตอนนั้นหนูไม่อยากอยู่แล้ว อยู่ไปก็เป็นภาระให้ทุกคน”
ไม่ใช่แค่น้องป๊อบที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ในช่วงนั้น แต่ยายที่ต้องทำงานด้วย ดูแลน้องป๊อบด้วย ก็รู้สึกเครียดจนไม่อยากอยู่เช่นกัน
“ยายนี่แทบเข้าห้องน้ำหลายรอบ ร้องไห้ ชวนน้องป๊อบ ถ้าเรากินยาตายกัน แล้วใครจะดูน้อง ตัดสินใจไม่ได้ พอดีบังเอิญครูโทรมาหา ครูก็ปรึกษา ยาย หนูจะทำอย่างนี้ๆ ให้น้องนะ เขาก็เทียวมา และเอาหมอกายภาพมา”
ครูศูนย์การศึกษาพิเศษประจำ จ.พิจิตร ให้กำลังใจ ช่วยสร้างอาชีพให้ “น้องป๊อบ”!
“ครั้งแรกที่ครูก้อยมาเห็น น้องป๊อบน่าสงสาร น้องนอนติดเตียงอยู่ น้องบอกว่า อยากฆ่าตัวตายหลายรอบแล้ว ครูก็บอกว่า อย่าไปคิดแบบนั้นป๊อบ ยังมีคนที่เป็นหนักกว่าป๊อบ มีเยอะ ป๊อบต้องต้องสู้ๆ นะ เพราะยังมียายมีน้องที่ต้องดูแล อย่าไปคิดมากว่าตัวเองเป็นภาระของยาย”
“ตอนแรกที่ครูเต๊าะเจอ เหมือนน้องป๊อบยังปรับใจไม่ได้ เพราะพื้นฐานเขาเป็นคนที่หมั่นเพียรและอยากช่วยเหลือครอบครัวตลอดเวลา เมื่อวันหนึ่งไม่สามารถช่วยงานได้ สภาพจิตใจเขาเลยค่อนข้างแย่ น้องบอกเลยว่า เขาอยากประกอบอาชีพ อยากทำอะไรก็ได้ที่ช่วยเหลือครอบครัวได้ เราก็ค้นพบว่า เขามีความสามารถด้านศิลปะ และร่างกายที่ยังคงความสามารถได้อยู่คือ ปาก”
จากวันนั้น น้องป๊อบได้ใช้ปากคาบพู่กันสร้างงานศิลปะลงบนถุงผ้ากระเป๋าผ้า-เสื้อยืด-แก้วน้ำเซรามิก ซึ่งมีทั้งการเพ้นท์ภาพด้วยปาก รวมถึงงานสกรีนผ่านมือถือและคอมพิวเตอร์ เพื่อขายหารายได้เลี้ยงตายายและส่งน้องสาวทั้งสองคนเรียน (บิวเรียนอยู่ ม.1 นิวเรียนอยู่ ม.3)
แต่ปัญหาคือ ตอนแรกๆ สินค้าของน้องก็ขายดี แต่ต่อมาก็เริ่มซบเซา ทำให้รายได้ของครอบครัวค่อนข้างขัดสน ขณะที่คุณยาย แม้จะยังมีกำลังในการออกรับจ้างทำงานทั่วไปได้ แต่งานก็ไม่ค่อยมี ประกอบกับยายต้องดูแลน้องป๊อบ จึงทำให้ไปไหนไกลไม่ได้ ส่วนคุณตา ก็เริ่มสมองไม่ดี บางทีก็เดินไปเดินมา บางทีก็นั่งเหม่อ ไม่สามารถทำงานใดๆ ได้
ขณะที่ตัวน้องป๊อบเอง นอกจากช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ยายและน้องสาวต้องช่วยดูแลทุกอย่าง ทั้งอุ้มจากเตียงขึ้นนั่งวีลแชร์ อุ้มไปอาบน้ำ แปรงฟัน กายภาพ ฯลฯ แล้ว ล่าสุด น้องยังมีปัญหาสุขภาพเพิ่มเติม
“ก็มีโรคหอบกำเริบ เพราะฝุ่นเยอะ และเจอมลพิษเยอะ ทำให้ปอดข้างขวามีพังผืดและแฟบไปข้างหนึ่ง จะทำอะไรเหนื่อยๆ ไม่ได้ ก็จะเหนื่อยเกิน ต้องให้ออกซิเจน และพ่นยาทุกวัน”
“(ถาม-หลังจากที่หนูต้องล้มป่วยแบบนี้ แม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้างไหม?) ช่วงที่หนูเป็น 1-2 ปีแรก แม่ก็ยังทำงานได้ปกติ และกลับมาเยี่ยมหนูบ่อย แต่พอหนูเป็นประมาณ 3 ปี แม่ก็ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม แล้วแม่ก็รายได้ลดลง เพราะต้องรักษาตัว และไม่สามารถทำงานหนักได้ (ถาม-แต่ตอนนี้แม่ก็มีครอบครัวใหม่ใช่ไหม?) ใช่ค่ะ (ถาม-ได้ติดต่อกันบ้างไหม?) ติดต่อ แม่ก็กลับมาหาบ่อย (ถาม-แล้วในภาวะที่ยากลำบากอย่างนี้ เขาส่งกำลังใจหรือให้ความช่วยเหลืออะไรมาบ้างไหม?) ก็ส่งมาบ้าง แต่หนูก็ไม่อยากรบกวน เพราะแม่เขาก็ต้องเก็บเงินไว้รักษาตัว”
“(ถาม-ตอนนี้น้องป๊อบมีความกังวลใจหรือห่วงเรื่องอะไรบ้าง?) ห่วงน้องอย่างเดียวเลย เพราะหนูอยากส่งให้เขาเรียนให้สูงที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เพราะยังไงหนูก็คงเรียนไม่ได้แล้ว (ถาม-ประสบการณ์ชีวิตของน้องป๊อบที่ผ่านมา ถือว่าหนักหน่วงมาก และตอนนี้รายได้ก็เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับครอบครัวเลย อะไรเป็นแรงผลักดันให้น้องป๊อบยังสู้ ไม่ยอมแพ้?) ยังไงเราก็เป็นแบบนี้แล้ว เราแก้ไขอะไรในอดีตไม่ได้แล้ว หนูต้องอยู่กับปัจจุบันเท่านั้น และคิดไปถึงอนาคตข้างหน้าว่า คนข้างหลังหนูต้องดีกว่านี้ หนูต้องทำให้เขาสบายกว่านี้ คนที่ลำบากเพื่อหนู หนูต้องทำให้เขาสบาย หนูไม่อยากให้คนในบ้านต้องลำบาก ไม่อยากให้ยายต้องเหนื่อย หนูรักทุกคนและหนูจะไม่เลิกพยายาม สักวันหนูจะสำเร็จ ทุกคนต้องสบาย”
หากท่านใดต้องการอุดหนุนกระเป๋าผ้า-เสื้อยืด และแก้วน้ำ ผลงานศิลปะของน้องป๊อบ ติดต่อได้ที่เฟซบุ๊ก ฐิตินันท์ บุญแก้ว หรือโทรไปได้ที่ 095-334-2785 หากต้องการช่วยเหลือ โอนไปได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย ชื่อบัญชี น.ส.ฐิตินันท์ บุญแก้ว เลขที่บัญชี 130-289-2624
ที่มา: mgronline.com/มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย 17 ม.ค. 68
วันที่โพสต์: 17/01/2568 เวลา 14:12:50 
