น้องจะสู้เพื่อพี่! “ป้าสำราญ” แม้ขาเริ่มมีปัญหา ทำงานหนักไม่ได้ ยังสู้รับจ้างทำงานทุกอย่าง

น้องจะสู้เพื่อพี่! “ป้าสำราญ” แม้ขาเริ่มมีปัญหา ทำงานหนักไม่ได้ ยังสู้รับจ้างทำงานทุกอย่าง 10 บาท 20 บาท ทำหมด หวังมีรายได้ดูแลพี่ชายพิการ!

รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 18 พฤษภาคม 2567 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปที่ จ.ฉะเชิงเทรา เพื่อรู้จัก “ป้าสำราญ” ที่ไม่เพียงฐานะยากจนอัตคัดขัดสน แต่ยังต้องดูแลพี่ชายที่พิการอีก 1 คน ขณะที่สุขภาพของป้าก็ไม่ค่อยจะดี แถมการหารายได้ก็ยากลำบาก เพราะไม่ค่อยมีงานให้ทำ ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน ป้าพร้อมสู้เพื่อพี่ชาย ไม่มีวันทิ้งกัน

“พอคลอดมาได้ 3 เดือน ก็ร้อง ร้องยันชักเลย โบราณเขาว่า ซางชัก ก็หงิกมาอย่างนี้ งอมาอย่างนี้ตลอด”

ป้าสำราญ รอดภัย กับวัย 56 ย้อนภาวะความพิการของพี่ชาย (สำเริง รอดภัย) ที่เป็นมาตั้งแต่เล็ก ส่งผลให้มือเท้าแขนขาลีบเล็กและหงิกงอ เดินไม่ได้ พูดก็ไม่ได้

แม้นิ้วมือลุงสำเริงจะผิดรูป แต่ลุงก็ใจสู้ พยายามช่วยเหลือตนเองให้ได้มากที่สุด เช่น หยิบช้อนตักข้าวกินเอง หยิบขันตักน้ำกินเอง แม้เดินไม่ได้ ก็ค่อยๆ ถัดตัวให้เคลื่อนที่ได้บ้างอย่างช้าๆ

ไม่เพียงเดินไม่ได้และพูดไม่ได้ แต่ลุงสำเริงยังมีปัญหาเกี่ยวกับการกิน เพราะเคี้ยวไม่ได้ ป้าสำราญจึงต้องดูแลเรื่องอาหาร ที่ไม่เสี่ยงต่อการสำลักหรือติดคอ

“การกินอาหาร เขาจะกลืนไปเลย เคี้ยวไม่ได้ ...(ถาม-แล้วอาหารการกินทุกวันของแกเป็นอะไร?) ไข่ ปลากระป๋อง ไข่คือ ถ้าเป็นไข่ต้ม ก็ต้องมีทำเป็นน้ำ ให้เขากลั้วไปบ้าง ถ้าไข่ลูกๆ ก็ติดคอ ไข่น้ำ ต้มปลากระป๋อง หรือถ้าเป็นหมู หมูก็ต้องเป็นหมูบด”

ด้วยฐานะที่ยากจน ป้าสำราญและลุงสำเริงจึงไม่ค่อยมีโอกาสได้ลิ้มรสหมูเป็นอาหาร เพราะรายได้หายาก จึงต้องประหยัดสุดตัว เครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้าน มีเพียงพัดลมเก่า 1 ตัว และหม้อหุงข้าวไฟฟ้า ที่อยู่ในสภาพเก่ามากและฝาแตก แต่ป้ายังต้องใช้หุงข้าวทุกวัน

เวลาจะทำกับข้าว ป้าต้องผ่าฟืนก่อไฟในเตาถ่าน บางครั้งแม้แต่ถ่าน ป้ายังไม่มีตังค์จะซื้อ

“(ถาม-ทำไมเราไม่ใช้เตาแก๊ส?) ฐานะยังซื้อไม่ได้ (ถาม-ถ่านเราเอามาจากไหน?) ก็ซื้อเขาบ้าง ไม่มีตังค์ก็เชื่อเขาก่อน (ถาม-อาหารหลักๆ ที่เราทำ ส่วนมากจะเป็นอะไร?) นานๆ จะได้กินหมูสักที นอกนั้นก็ไข่ ปลากระป๋อง มาม่า”

เดิมทีครอบครัวป้าสำราญมีพี่น้อง 6 คน หลังจากพี่น้องแยกย้ายกันไปมีครอบครัว และเสียชีวิตกันไปหมดแล้ว จึงเหลือเพียงป้าสำราญและลุงสำเริงเท่านั้นที่อยู่ดูแลกันมานานแล้ว

ป้ากับลุงไม่มีที่ทางของตัวเอง บ้านที่พักอยู่ในปัจจุบัน อยู่ในที่ดินของเพื่อนบ้าน ที่มีน้ำใจให้อยู่อาศัยมานานแล้ว ก่อนหน้านี้บ้านค่อนข้างผุพัง ฝนตกก็รั่วและสาดจนนอนไม่ได้ ต้องคอยหลบฝน โชคดีมีผู้ใจบุญช่วยปรับปรุงบ้านให้ ไม่ต้องกลัวเปียกฝนอีกต่อไป

“ความกินความอะไรป้าไม่เคยทุกข์หรอก อะไรก็กินได้ เกลือ น้ำปลา พริกป่น กินได้ แต่ขอให้มีบ้านอยู่เท่านั้น”

ทำงานหนักมาทั้งชีวิต สุขภาพเริ่มมีปัญหา ทำงานหนักไม่ได้!

เพราะมีโอกาสเรียนน้อยแค่ ป.4 ป้าสำราญจึงทำงานรับจ้างขายแรงงานมาตลอด สู้งานหนักไม่แพ้ผู้ชาย ผลจากตรากตรำทำงาน สุขภาพจึงเริ่มเสื่อมถอย แข้งขาเริ่มอ่อนล้าอ่อนแรง ทำงานหนักยกของหนักไม่ได้มา 2-3 ปีแล้ว

“สมัยก่อน รับจ้างหาบข้าว หาบกล้า เกี่ยวข้าว ...พอหมดหน้านา ก็ไปรับจ้างทำปูน ...หามเสาบ้านไปลงหลุม พอกลับไปบ้าน พอจะย่อ ลุกไม่ขึ้นเลยทีนี้ พอดีขึ้น ก็ไปเก็บฟาง ฟางที่เขาอัดตามคันนา ตกรถ สุดท้ายเลยไม่ไหวแล้ว จอดตั้งแต่บัดนั้นถึงบัดนี้”

“(ถาม-แล้วทุกวันนี้ทำงานอะไร?) เล็กๆ น้อยๆ อย่างที่วัดเขามีงานศพ บางร้านเขาก็ให้ไปช่วยล้างชาม แต่ถ้าให้ไปหุงข้าว บอกไม่รับแล้วนะ ยกหม้อข้าวไม่ไหวแล้ว (ถาม-แสดงว่าตอนนี้มีปัญหาสุขภาพ?) ตั้งแต่ช่วงเอวลงมามันตึง เดินก็เอียงซ้ายเอียงขวา เคยเดินไม่ได้มาทีหนึ่ง ตั้งแต่สมัยแม่ยังอยู่ นอนเลย สะโพกนั่นไปหมด และไปรักษาไปนวดไปอะไร เงินที่รับจ้างมาได้ก็ไปรักษาตัวหมด”

รับจ้างทำงานทุกอย่าง แม้แลกรายได้เพียงน้อยนิด!

“บางทีเขาจ้างไปทำของเก่าบ้าง ตัดสติ๊กเกอร์ออกจากขวดพลาสติก (ได้ค่าแรงโลละ 1.50 บาท) บางทีเจ้าของบ้านรับซื้อของเก่า ก็ให้ไปดูกิโลให้หน่อย เวลามีคนเอาของเก่ามาขายให้ เพราะเจ้าของเขาตามองไม่เห็น ไปจด ไปคิดให้เขาบ้าง พอคิดได้ ก็คิด (ถาม-ไปบ่อยไหม?) ไม่บ่อยหรอก แต่ก่อนนี้บ่อย ตอนนี้ตาเขามองไม่เห็น ก็เลยหยุด บางทียังมีคนเขาเอามาขาย (ถาม-แสดงว่าไม่ได้เป็นรายได้หลัก?) ไม่มีรายได้หลัก (ถาม-แล้วอยู่ยังไง?) ก็ไม่รู้ ฉันก็อยู่มา ก็อดบ้างอะไรบ้าง (ถาม-พูดง่ายๆ อะไรที่พอเป็นรายได้ ตอนนี้ก็ทำหมด?) ก็ทำหมด ใครจ้าง ไม่ว่า 10 บาท 20 บาท ฉันก็เอาหมด”

เคยอัตคัดขัดสนถึงขั้นต้องขอปลายข้าวเขากิน!

“(ถาม-เคยถึงขั้นจะอดเลยหรือ?) ก็อด ข้าวมันจะไม่พอไง ก็ไปรับจ้างเขาสีข้าว เขาบอก ปลายข้าวนี่กูขอนะ เพื่อนกันพูดกัน เขาก็จะเอาปลายข้าวไปต้มให้หมาให้อะไร เฮ้ย กูขอนะ กูเอามาปนกับข้าวที่ดีๆ เอามาหุง จะได้เพิ่มปริมาณ (ถาม-ข้าวที่เขาทิ้ง?) เอามาปน หุงปนข้าวดีๆ (ถาม-ขนาดนั้น?) จริง”

พร้อมสู้เพื่อพี่ชาย ลำบากแค่ไหน ก็ไม่ทิ้งกัน!

“(ถาม-ธรรมชาติของมนุษย์เรามักจะต้องคิดถึงตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก แต่ป้ายังมีอีก 1 ชีวิตที่เขาพึ่งพาตัวเองไม่ได้ เราเคยคิดตัดช่องน้อยแต่พอตัวไหม?) ก็คิดว่า ถ้าเราตายไปก่อน เริงมันจะอยู่ยังไง ก็เลยฮึดสู้อีก (ถาม-บอกตัวเองว่ายังไง?) ก็บอกตัวเองว่า เกิดมาทั้งชีวิต ต้องสู้ แขนขาเรายังดี บางคนแขนขาเขาไม่ดี เขายังอยู่ได้ เราต้องสู้ ถ้าไม่ไหว อดก็อดด้วยกัน อิ่มก็อิ่มด้วยกัน”

หากท่านใดต้องการช่วยเหลือป้าสำราญกับลุงสำเริงให้มีทุนยังชีพและมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น โอนไปได้ที่ ธนาคารกรุงไทย ชื่อบัญชี น.ส.สำราญ รอดภัย เลขที่บัญชี 203-0-261-18-1

คลิกชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ตอน “น้องจะสู้เพื่อพี่” https://www.youtube.com/watch?v=JDcl6YRBBHg (ขนาดไฟล์: 1001924)

ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 09.00-09.30 น. ทางสถานีโทรทัศน์ NEWS1 ( IPM ช่อง 64 / PSI ช่อง 211 )

ขอบคุณ... https://mgronline.com/news1/detail/9670000044517