สรุปผลการเสวนา เรื่อง“แนวทางการออกข้อบัญญัติ เทศบัญญัติ ข้อกำหนด ระเบียบหรือประกาศ เพื่อส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น”
เนื้อหาบางส่วน
ด้วยพระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. ๒๕๕๐ มาตรา ๒๑
บัญญัติว่า “เพื่อประโยชน์ในการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ ให้ราชการส่วนท้องถิ่นออกข้อบัญญัติ เทศบัญญัติ ข้อกำหนด ระเบียบ หรือประกาศ แล้วแต่กรณีให้เป็นไปตามพระราชบัญญัตินี้” ประกอบกับพระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๑๐ บัญญัติว่า
“เพื่อประโยชน์ในการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ ให้ราชการส่วนท้องถิ่นออกข้อบัญญัติ เทศบัญญัติ ข้อกำหนด ระเบียบ หรือประกาศ แล้วแต่กรณีให้เป็นไปตามพระราชบัญญัตินี้” จากบทบัญญัติดังกล่าวได้มีลักษณะที่เปิดช่องให้ราชการส่วนท้องถิ่นสามารถที่จะดำเนินการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการรวมถึงการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการได้โดยอาศัยอ้างอิงจากพระราชบัญญัติทั้งสองฉบับนี้ในการนำไปดำเนินการในท้องถิ่นของตนได้โดยออกเป็นข้อบัญญัติ เทศบัญญัติ ข้อกำหนด ระเบียบ หรือประกาศแล้วแต่กรณี แต่ด้วยบทบัญญัติเหล่านี้เป็นเรื่องใหม่ราชการส่วนกลางและส่วนท้องถิ่นเองยังไม่มีความเข้าใจในการดำเนินการส่งผลให้เกิดความล่าช้าในการให้บริการต่อคนพิการในท้องถิ่นและไม่กล้าที่จะดำเนินการตามบทบัญญัติในส่วนนี้ แม้ในท้องถิ่นนั่นนักการเมืองท้องถิ่นหรือประชาชนมีความต้องการก็ตาม