รายละเอียดกระทู้

นายอินทร์ พันธุ์สวัสดิ์ พ่อเฒ่าพิการวัย 70 ปี อยู่บ้านเพียงลำพัง สภาพความเป็นอยู่ของ “พ่อเฒ่าพิการ” อาศัยหลับนอนใต้ถุนบ้าน ใช้ชีวิตลำพัง มีเพียงแผ่นไม้กระดานปูพื้น หมอนและผ้าห่มจับฝุ่นราวผ้าขี้ริ้วไว้กอดยามเหงา ภายในบ้านหลังหนึ่งในพื้นที่บ้านบัวน้อย หมู่ 3 ต.โนนทองหลาง อ.บัวใหญ่ จ.นครราชสีมา บ้านไม้หลังเก่าสภาพถูกทิ้งร้างมานานจนใกล้ผุพัง มีเพียง “ตาอินทร์” หรือ “นายอินทร์ พันธุ์สวัสดิ์” พ่อเฒ่าพิการวัย 70 ปี อาศัยใต้ถุนบ้านไว้หลับนอนเพื่อเฝ้ารอการกลับมาของลูกๆ กว่า 5 ปีแล้ว ที่โรคคนชราเข้ามาสร้างความลำบากให้กับชีวิตและร่างกายของตาอินทร์ เมื่อจู่ๆ วันหนึ่งแขนขาของเขาก็ไม่มีแรงไปเสียดื้อๆ จากคนที่เคยเดินเหินไปไหนมาไหนได้สะดวก ทุกวันนี้ตาอินทร์ใช้สองมือสองเท้าของเขา ขยับตัวล้มลุกคลุกคลานด้วยความยากลำบาก จนต้องลงมานอนใต้ถุนบ้านซึ่งมีเพียงแผ่นไม้กระดานหมอนและผ้าห่มเก่าๆ ย้อนกลับไปหลาย 10 ปีก่อน วันที่ภรรยาพาลูกทั้ง 3 ย้ายจากบ้านออกไปอยู่ที่อื่น ตาอินทร์ในวันนั้นยังแข็งแรงไร้โรคภัยไข้เจ็บ เขาให้เหตุผลการไม่ย้ายตามภรรยาและลูกๆ ไปว่า เขาไม่อยากจากบ้านไปไหน ซึ่งทุกวันนี้ลูกๆ ของตาอินทร์เติบใหญ่และแยกย้ายไปมีครอบครัวกันหมด นานๆ ถึงจะส่งเงินมาให้ตาอินทร์สักครั้ง ปัจจุบันร่างกายของตาอินทร์ไม่เหมือนเก่า แขนขาไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะขยับตัวไปไหนก็ลำบาก ทำได้เพียงนั่งๆ นอนๆอยู่บนแผ่นไม้ใต้ถุนบ้านเปิดโล่งที่ไม่มีความปลอดภัยแม้แต่น้อย แต่ตาอินทร์ก็ยังใช้ชีวิตอย่างมีความหวัง....ว่าสักวันหนึ่ง “ลูกของเขาจะกลับมาหาบ้าง” ชีวิตของตาอินทร์โดดเดี่ยวลำพังมีเพียง "ป้าแจ้ด กุลนอก"พี่สาวของภรรยาคอยนำข้าวปลาอาหารมาประทังชีวิตให้ทุกวัน หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เข้าช่วยเหลือเบื่องต้นแก่นายอินทร์ พันธุ์สวัสดิ์ พ่อเฒ่าพิการวัย 70 ปี ป้าแจ้ดเล่าให้ฟังว่า "ทุกวันนี้ตาอินทร์มีอาการทางประสาท แต่ยังพูดคุยได้รู้เรื่อง บางครั้งก็หลง ป้าเองก็ลำบากแต่ทำยังไงได้ ป้าเป็นที่พึ่งคนเดียวที่เหลืออยู่ จะไม่ดูแลก็ไม่ได้ ไม่งั้นคงอดตายแน่ๆ ทุกๆวันป้าจะหาข้าวหาน้ำมาทิ้งไว้ให้ และหิ้วน้ำใส่ถังไว้ให้อาบ แต่บางทีก็อดห่วงไม่ได้ เพราะบ้านอยู่ไกลกัน ได้แต่อาศัยเพื่อนบ้านแถวนี้คอยดูให้ กลัวจะเป็นอะไรแล้วไม่มีใครเห็น" ตาอินทร์บอกว่า ที่อยู่ถึงทุกวันนี้ได้ เพราะยังมีรายได้จากเงินคนพิการ เดือนละ 700 บาทประทังชีวิต และมีป้าแจ้ดคอยช่วยเหลือ นอกจากนี้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องที่ได้รับรู้ถึงชีวิตสุดเวทนาของตาอินทร์ ก็ได้นำอาหารมามอบให้บ้าง และมีแผนจะช่วยสร้างที่อยู่อาศัยให้คุณตาใหม่ด้วยการเทปูนก่ออิฐบริเวณใต้ถุนและสร้างห้องน้ำให้ เพื่อเพิ่มความปลอดภัยและถูกสุขลักษณะ เพราะหากปล่อยให้นอนกับพื้นใต้ถุนบ้านอาจได้รับอันตรายจากสัตว์มีพิษ แต่ถึงแม้จะมีคนใจบุญหยิบยื่นความช่วยเหลือมาให้มากน้อยเพียงใด แต่สิ่งที่ตาอินทร์ต้องการที่สุดในชีวิตตอนนี้ คือ "คิดถึง อยากเจอลูก อยากรู้ว่าเขาเป็นยังไง แต่บางครั้งก็อยากตายให้รู้แล้วรู้รอดไป จะได้ไม่ต้องมาใช้ชีวิตในสภาพนี้" คำพูดสุดน้อยใจของผู้เป็นพ่อที่ต้องเผชิญกับชีวิตสุดแสนลำบากเพียงลำพัง...ในยามชราที่เดียวดายเช่นนี้ นิยายชีวิต อาทิตย์สไตล์ โดย "จอมสุดา นาคะวิจิตร" ขอบคุณ... http://www.dailynews.co.th/article/367819