รายละเอียดกระทู้

น้องบรูซ เด็กออทิสติก กำลังนั่งสมาธิ ลูกชื่อ จิตตรา ธรรมสุวรรณ์ อยู่ที่ แมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ ลูกรู้จัก วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ ครั้งแรก เมื่อปี พ.ศ.2548 จนเมื่อปลายปี ก็เข้าวัดเป็นประจำ ลูกชายคนสุดท้องของลูก ชื่อ น้องบรูซ เป็นเด็กออทิสติก มีพัฒนาการที่ช้ากว่าเด็กคนอื่นๆ ตอนตั้งครรภ์หมอตรวจพบว่าเลือดมีเชื้อดาวน์ซินโดรม แต่ก็แค่ 50-60% ลูกก็เสี่ยงเอาว่า ยังไงก็จะต้องให้เขาเกิด ถึงแม้ถ้าเกิดมาพิการ เป็นบ้าใบ้ก็ต้องยอมรับ เขาคลอดก่อนกำหนดตอนอยู่ในท้องได้ 8 เดือน พอคลอดออกมาก็ครบ 32ประการ แต่บรูซไม่พูด ไม่รับฟังอะไร ไม่ร้องไห้ หิวก็ไม่ร้อง เจ็บก็ไม่ร้อง จนถึงอายุขวบกว่าๆ จึงพาไปหาหมอ จึงพบว่า เขาเป็นออทิสติก หมอก็พยายามช่วยอย่างเต็มที่ โดยการสอนภาษามือให้ เพราะเขาฟังเราไม่รู้เรื่อง สอนจนถึง 4ขวบ จึงเริ่มไปโรงเรียนพิเศษ มีครูพิเศษสอนโดยเฉพาะ พอบรูซเริ่มเดินได้ ก็เริ่มไม่อยู่นิ่ง เพราะบรูซเริ่มวิ่งตลอดเวลา ชอบกระโดด ชอบส่งเสียงดัง วิ่งเอาหัว เอาตัวชนกำแพง ขนาดเวลาป้อนข้าว ป้อนน้ำ บรูซก็ต้องกระโดดไป กินไป วิ่งไป กินไปตลอด ลูกกลุ้มใจจนไม่รู้จะกลุ้มอย่างไร จนพอรู้ว่ามีวัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์เกิดขึ้นจึงเริ่มพาบรูซไปวัด ครั้งแรก บรูซก็วิ่งทั่ววัด จนลูกเกรงใจสาธุชนคนอื่นๆกลัวไปรบกวนสมาธิ(Meditation) ก็เลยไม่อยากพาไปวัดเท่าไร แต่พระอาจารย์บอกว่า “พาบรูซมาวัดบ่อยๆสิ อาการของเขาจะดีขึ้น เหมือนผ่อนหนักเป็นเบา” ลูกจึงพาเขาไปวัดบ่อยขึ้น ไปเกือบทุกวัน ยิ่งช่วงปิดเทอม ก็พาไปค้างที่วัดเลย น้องบรูซ เด็กออทิสติก กำลังนั่งสวดมนต์ หลังจากบรูซไปวัดมากขึ้น เขาก็กระโดดน้อยลง พูดได้เยอะ ลูกสอนให้กราบพระและสวดมนต์ พอกราบพระได้ประมาณ 2 เดือน เขากลายเป็นเด็กที่ความจำเป็นเยี่ยม พวกเราสวดมนต์ทำวัตรเย็นทุกวันๆ บรูซกลับสามารถจำและสวดได้ทั้งหมด น่าอัศจรรย์ที่ความจำเขาดีเยี่ยมมาก แต่การนั่งสมาธิ บรูซยังนั่งไม่ได้ เพราะไม่ยอมอยู่เฉยๆ จนกระทั่งต้นเดือนมีนาคม พ.ศ.2549 บรูซอายุ 6ขวบ วันนั้น มีพิธีถ่ายทอด สดจากเมืองไทย พอดีวันนั้นตัวลูกไม่อยู่ต้องไปทำงาน จึงฝากบรูซเอาไว้ที่วัด แปลกที่วันนั้นบรูซยอมนั่งสมาธิ แถมนั่งนิ่งจนทุกคนแปลกใจว่าทำไม ไม่มีเสียงวิ่งชนกำแพงเหมือนทุกครั้ง บรูซนั่งสมาธินิ่งไป 45นาที พอเลิกนั่งพระอาจารย์ถามว่า “บรูซเป็นยังไงบ้าง ทำไมนั่งนิ่งเลย” ท่าทีของบรูซยังคงสงบนิ่ง ก่อนจะพูดถึงสิ่งที่เขาเห็นอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “ผมนั่งหลับตาไป แล้วก็มีลูกแก้วอยู่ในท้องของผม เป็นลูกกลมๆ ขาวๆ แล้วก็มีองค์พระอยู่ในลูกแก้ว เป็นองค์พระสีฟ้าๆ ผมรู้สึกดีมากๆ” ทุกคน ที่ได้ฟังทึ่งมากๆ เพราะบรูซ ไม่เคยนั่งสมาธิเลย เอาแต่วิ่งไป มา แต่พอเขาได้นั่งเขากลับเห็นและพูดอธิบายออกมาได้ บรูซบอกว่า “ผมมีความสุขดี ได้เห็นดวงแก้ว กับองค์พระๆ อยู่ในดวงแก้ว” เมื่อลูกเสร็จธุระ ก็รีบบึ่งไปวัดทันที เจ้าหน้าที่ศูนย์รีบเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับบรูซให้ฟัง ลูกตื่นเต้นและดีใจมาก หลังจากที่บรูซได้เห็นดวงแก้วกับองค์พระ ก็เปลี่ยนแปลงไป จากที่ชอบพูดเสียงดังใส่แม่ ตอนนี้บรูซกลายเป็นเด็กเรียบร้อย และบรูซจะสวดมนต์ กราบพระ และกราบแม่ก่อนนอนด้วยตัวเอง เวลาไปวัด พอถึงเวลาสวดมนต์ บรูซยังทำหน้าที่ไปตามคนโน้นคนนี้ รวมถึงไปเคาะประตูห้องพักของพระอาจารย์ แล้วบอกว่า “ถึงเวลาสวดมนต์แล้วครับ” บรูซก็จะเป็นคนจัดอาสนะให้ หยิบหนังสือสวดมนต์ กับผ้า มาวางเตรียมให้คนอื่นๆ ความ รู้สึกของตัวลูก ครั้งแรกที่เห็นบรูซเป็นอย่างนี้ ลูกแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง บรูซที่ไม่เคยอยู่นิ่ง ชอบวิ่งตลอดเวลา จากเด็กที่มีแต่ปัญหา แต่อยู่ๆสามารถนั่งสมาธิ และเห็นดวงแก้ว องค์พระ ในตัวได้ ช่วงเวลาข้ามคืน สามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ขนาดนี้ ลูกเคยถามย้ำกับบรูซว่า "ลูกเห็นอย่างไร" เขาก็บอกเหมือนที่บอกกับคนอื่นๆ พระอาจารย์เคยให้ บรูซวาดรูปตามที่บรูซบอกว่า เห็นดวงแก้ว องค์พระ มีลักษณะแบบไหน บรูซก็สามารถวาดรูปนั้นออกมาได้ มีดวงแก้วอยู่รอบนอก และองค์พระอยู่ในดวงแก้ว ลูกรู้สึกอัศจรรย์ใจ อยากกราบแทบเท้าขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ได้เมตตาสอนให้พวกเราได้รู้จักสมาธิ และทำให้แม้แต่เด็ก ออทิสติกก็ยังสามารถเปลี่ยนตัวเองได้ค่ะ ขอบคุณ ... http://www.dmc.tv/pages/world_meditation/england_broose.html DMCออนไลน์/มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย 21 ก.ค.56