ไม่แจ้งเกิด'ตาบอดไร้ตัวตน'เร่ร้องเพลงซ้ำป่วยอัมพฤกษ์

แสดงความคิดเห็น

ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ เหตุใดจึงมาพร้อมกับความไร้ซึ่งโอกาส บทละครแสนเข็ญที่ประดังถาโถมเข้ามาในชีวิตของ “ลุงคาราบาว” ในวัย 55 ปี เกิดมาตาบอด พ่อแม่จึงไม่ได้ไปแจ้งเกิด ขาดโอกาสที่หน่วยงานของรัฐจะเข้าช่วยเหลือ เนื่องจาก “ไม่มีหลักฐานระบุตัวตน...แม้แต่ชิ้นเดียว” ตั้งแต่วัยเด็ก จนโตขึ้นมาพอจำความได้ ความสามารถที่มีคือ “การร้องเพลง” พยายามซุ่มซ้อมเพื่อหาแนวทางของตนเอง แต่ก็จะสลับร้องลูกทุ่ง สตริง แนวอื่น ๆ อยู่เรื่อย ๆ

จนพบว่า “เพื่อชีวิต” คือแนวเพลงถนัด ขอเพลงไหนมา ร้องให้ได้เดี๋ยวนั้นเลย แต่จะคล่องที่สุด คือเพลงของนักร้องชื่อดัง “แอ๊ด คาราบาว” จึงเรียกชื่อของลุงติดปากกันมาตั้งแต่บัดนั้น “ลุงคาราบาว” จะออกตระเวณร้องเพลงตามโรงเรียนร่วมกับวงดนตรีใหญ่ๆ ในอ.บางน้ำเปรี้ยว และอำเภอใกล้เคียง จ.ฉะเชิงเทรา แต่เมื่อหัวหน้าวงได้เสียชีวิตลง ก็ต้องแยกออกมาเป็นศิลปินเดี่ยว เพราะอย่างไรก็ต้องหาเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง ระเหเร่ร่อนอาศัยอยู่ตามทางหลวงไร้บ้านไม่มีที่อยู่พ่อแม่ก็ล้มหายตายจากไปหมดแล้วคงเหลือลุงที่ต้องสู้ชีวิตเดียวดาย

มิหนำซ้ำอาการก็ไม่ได้ครบ 32 เหมือนคนปกติทั่วไป เพียงแต่สื่อสารพูดคุยได้ รู้เพียงว่า....รักที่จะร้องเพลง เมื่อสังขารเริ่มโรยรา ร่างกายแบกรับโรคไม่ไหวอีกต่อไป เพราะเคราะห์ยังรุมซ้ำ ประมาณ 10 เดือนให้หลังมานี้ต้องมาเป็นอัมพฤกษ์ขยับลุกก็ลำบากงานก็ไม่มีเงินก็หมดลง

โชคดีที่ “คมศิอณัฐ สร้อยรัตน์” อายุ 54 ปี ชาวบ้านผู้ใจบุญได้รับเลี้ยงดูแล “ลุงคาราบาว” มานานกว่า 30 ปี เช่าบ้านเลขที่ 22 ม.6 ต.ปากน้ำ อ.บางคล้า จ.ฉะเชิงเทรา ให้อยู่อาศัย เลี้ยงดูทุกอย่าง หาค่าหยูกค่ายาสารพัด เพราะรับปากพ่อแม่ของ “ลุงคาราบาว” ด้วยสัจจะของลูกผู้ชาย “ยินดีดูแลเหมือนคนในครอบครัว ตั้งแต่ปี 2528” “เขาจะเรียกเราว่าพ่อทุกครั้ง แม้เขาอายุมากกว่า เขาพูดกับเราว่า ลูกมีกรรมอะไรนักหนา ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้เราก็จะให้กำลังใจว่าแกอย่าพูดอย่างนั้นสิคนอื่นยิ่งกว่าเราก็มีเขายังสู้เราก็ต้องสู้ให้ได้

ขณะที่ยังมีเรี่ยวแรง ร่างกายยังไหว ร้องเพลงหาเลี้ยงปากท้องได้ “ลุงคาราบาว” ไม่เพียงเลี้ยงปากท้องของตัวเอง แต่ยังมีความเอื้อเฟื้อแก่คนที่ลำบากมากกว่า นำขนม อาหารแห้ง ที่คนใจบุญใจกุศลนำมามอบให้ ซึ่งบางครั้งเยอะจนกินไม่หมด ก็ไม่อยากเหลือทิ้ง ลุงจึงส่งอีกต่อหนึ่งให้คนยากไร้ เพราะลุงคาราบาว เชื่อเรื่องบุญกุศล แม้เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกทำบุญสร้างความดีได้ โรคที่เรียกว่า “อัมพฤกษ์” ทำให้ร่างกายขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว พยายามรักษาเท่าที่มีเงิน ต้มน้ำสมุนไพรกิน รักษาด้วยการกายภาพบำบัดแผนไทย จนตอนนี้ลุกนั่งจับช้อนกินข้าวซีกซ้ายกลับมาใช้งานได้แต่ยังคงลุกเดินไม่ได้

ด้วยพื้นฐานครอบครัวของผู้ใจบุญรายนี้ ก็ไม่ได้มีเงินมากมายอะไร เพราะจะให้ทำกายภาพบำบัดทุก ๆ เดือน เงินก็จะไม่มีใช้จ่ายส่วนอื่น ทั้งจ่ายค่าบ้านเช่า ค่ายาสมุนไพร ค่าใช้จ่ายต่อเดือน อาหารการกิน ทั้งหมดที่ยื่นมือเข้ามาช่วยก็ใช้เงินไปจำนวนร่วม ๆ 3 แสนแล้ว หากไม่มีบ้านเช่าหลังนี้ “ลุงคาราบาว” ก็ไม่รู้จะไปอยู่ไหน เพราะความคิดของแต่ละคนที่แตกต่างกัน การไปร้องขอหรือป่าวประกาศ ซึ่งครอบครัวที่ดูแลเลี้ยงดูลุง ก็ไม่อยากให้มองว่า “คนตาดีเอาคนตาบอดมาบังหน้า” ไม่ว่าขวากหนาม และอุปสรรคจะมาสักกี่ลมฝน คำพูดที่คอยเป็นยาชูใจ ก็คือ “คนรอบข้าง” คอยอยู่เคียงข้างกัน

ขอบคุณ... http://www.dailynews.co.th/article/394642 (ขนาดไฟล์: 167)

ที่มา: เดลินิวส์ออนไลน์/มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย 1 พ.ค.59
วันที่โพสต์: 3/05/2559 เวลา 09:57:40

แสดงความคิดเห็น