"จิณจุฑา จุ่นวาที" นศ.พิการหัวใจไม่พิการ ผ่าตัด 24 ครั้ง ลมหายใจยังมี ทุกวินาทีต้องถึงฝัน
เด็กสาววัย 20 ปี ป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ ต้องนั่งบนวีลแชร์ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ใช้วีลแชร์เป็นอวัยวะของร่างกายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ปัจจุบันเธอกำลังศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขาการตลาด คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) ธัญุบุรี “จ้ะจ๋า” นางสาวจิณจุฑา จุ่นวาที นักศึกษาพิการที่หัวใจของเธอไม่เคยพิการชีวิตของเธอมีเพียงแม่ที่อยู่เคียงข้างซึ่งเป็นแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กๆ
จ้ะจ๋า เล่าว่า ปัจจุบันอาศัยอยู่กับแม่ที่หอพักนักศึกษา มทร.ธัญบุรี เนื่องจากมาเรียนที่นี่ แม่บุญธรรมชื่อ นางขนิษฐา เมือบศรี อาชีพหมอนวดแผนไทย แม่บุญธรรมได้ขอเธอมาเลี้ยง จากพ่อจริงๆของตนเองและแม่เลี้ยง จากการเลี้ยงดูของแม่ สอนให้สู้ชีวิต เวลาที่แม่ออกไปไหนมาไหน แม่จะพาไปด้วยตลอด แม่สอนให้รู้จักสังคม ไม่ควรอาย กล้าคิดกล้าแสดงออก ทำทุกอย่างให้เหมือนปกติ จากการเลี้ยงดูดังกล่าว ทำให้ตนเองคิดเสมอว่าตนเองเป็นคนปกติเหมือนกับคนทั่วๆ ไป ช่วงแรกตนเองเดินได้ โดยอาศัยไม้ค้ำในการเดิน แต่หลังจาก 10 ขวบ ต้องนั่งวีลแชร์ เพื่อความสะดวกสบายในการดำเนินชีวิต ตนเองจึงต้องมีชีวิตบนวีลแชร์ เมื่อปี 2012 ตนเองได้รับรางวัลรองอันดับ2มิสวีลแชร์ไทยแลนด์2012ด้วย
ตนเองป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ ต้องระมัดระวังตัวเองเป็นพิเศษ เนื่องจากกระดูกของเธอจะหักง่าย และกระดูกจะคดจะง้อได้ง่าย จากโรคดังกล่าวทำให้ตนเองต้องผ่าตัดปีละครั้ง “ผ่าจนชิน” ปัจจุบันผ่าตัดเป็นครั้งที่ 24 ถือว่าเป็นครั้งที่สาหัสมาก ตนเองเคลื่อนไหวลำบากมาก นั่งนานๆ ไม่ได้ กว่า 3 เดือน ที่ต้องรักษาและฟื้นฟู สาเหตุของการผ่าตัดครั้งที่ 24 การนั่งบนวิวแชร์ทำให้เนื้อกระดูกช่วงขาติดกัน ลักษณะเหมือนพังผืด คุณหมอจึงให้ผ่าตัด โดยการผ่าตัดส่งผลให้ตนเองต้องใส่เฝือกขาทั้งสองข้าง ข้างขวาใส่ตั้งแต่สะโพกถึงหน้าอก และข้างซ้ายใส่ช่วงขาถึงหัวเข่า ทำให้ตนเองไม่สามารถเคลื่อนไหวได้สะดวก (ตอนทานข้าวต้องนอนคว่ำทานข้าว) เพราะนั่งนานๆ ไม่ได้ ทำให้ไม่สามารถนั่งเรียนในห้องเรียนได้ซึ่งปกติตนเองนั่งเรียนในห้องเรียนเพียง1ชั่วโมงก็รู้สึกเจ็บ
“หนูไม่เคยท้อ” และตนเองไม่เคยอายที่ร่างกายไม่เหมือนคนอื่น อยู่ทุกวันนี้เพื่อแม่บุญธรรม แม่บุญธรรม คือ แรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตของตนเอง ท่านเคยสอน “อย่ายอมคนอื่น อย่าให้ใครมาเอาเปรียบเรา” ท่านคอยเป็นกำลังใจให้ เวลาที่มีปัญหาจะเก็บไว้ที่ตัวเอง จะไม่บอกแม่ เนื่องจากท่านต้องทำงานเหนื่อย เวลาที่ท้อถอย “ร้องไห้ ร้องออกมา เพียงครั้งเดียว แล้วเริ่มต้น และลืมเรื่องนั่น” เตือนตัวเองอยู่เสมอ “ชีวิตเหมือนคนอื่นทุกอย่าง เรื่องบางเรื่องคนปกติยังทำไม่ได้ แต่เราทำได้” ถึงแม้ว่าสายตาคนในสังคมจะมองเราแปลกๆ มองว่าเราพิการ เวลาที่ออกไปไหนมาไหน“แต่ไม่เคยสนใจถ้ามั่วแต่สนใจก็อยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้”ทุกคนล้วนเกิดมาต้องสู้ชีวิต
มีคนถามว่าทำไมเลือกเรียนสาขาการตลาด ความฝันของตนเองคืออยากเรียนคณะสื่อสาร
มวลชน เพราะความฝันอยากเป็นนักข่าว ตอนเด็กๆ มีโอกาสออกสื่อบ่อย ได้เห็นคนที่ทำงานเกี่ยวกับสื่อมวลชน ได้เห็นเครื่องมืออุปกรณ์จึงอยากทำงานสายงานนี้ และที่สำคัญอยากเป็น “นักข่าว” มาก แต่ด้วยร่างกายที่ไม่อำนวยต่อการเรียนสาขาวิชานี้หรือด้วยเหตุผลใดก็ตาม ตนเองสอบติดคณะสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยฯ แห่งหนึ่ง แต่ไม่ผ่านการสัมภาษณ์จึงไม่มีโอกาสเข้าเรียน ดังนั้นตนเองจึงศึกษาสาขาที่เกี่ยวกับสาขาที่มีความใกล้เคียงกับสิ่งที่ตนเองชอบ“สาขาการตลาด”จึงเป็นสาขาที่ตนเลือกเรียน
ทำไมต้องการ “สาขาการตลาด” ส่วนตัวชอบการพูดการแสดงออก ชอบพูดคุยกับผู้คน และมองในเรื่องของการประกอบอาชีพในอนาคต มีช่องทางในการประกอบอาชีพหลากหลายอาชีพ อย่างน้อยถ้ามีความรู้ทางด้านการตลาด ช่องทางในการทำงานน่าจะเยอะขึ้น ตนเองสำเร็จการศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 3 โรงเรียนศรีสังวาลย์ มูลนิธิอนุเคราะห์คนพิการ ในพระราชูปถัมภ์ของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีมัธยมศึกษาตอนปลายที่โรงเรียนปากเกร็ดจังหวัดนนทบุรี
ความอบอุ่นและความรักของแม่ทำให้ความโชคร้ายที่ตนเองเกิดมาแบบนี้ กลายเป็นความโชคดีในโลกใบนี้ ทำให้โลกน่าอยู่ จากการเลี้ยงดูของแม่บุญธรรม ซึ่งไม่เคยห่างไกลกัน เวลาที่เรียนที่ไหน แม่จะย้ายที่อยู่ตามไปด้วย เช่นเดียวกับที่ตนเองมาเรียนมหาวิทยาลัยฯ แม่ก็ย้ายที่อยู่มาอยู่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยฯ มาเป็นลูกจ้างร้านนวดแผนไทย หาเงินมาส่งตนเองเรียน และตนเองยังได้รับการอุปถัมภ์จากคุณสุภา ผึ้งสุข เป็นฝ่ายกฎหมายของบริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสันซึ่งท่านอุปถัมภ์ตนเองค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทุกปี
ตอนนี้ตนเองคิดเพียงอย่างเดียวว่า อยากเรียนให้จบ การเรียนคือความฝันของตนเอง อยากจบมีงานทำดูแลแม่ ด้วยร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวย แต่ตนเองมีใจ ใจที่มีความตั้งใจ จะตามความฝันให้ถึงที่สุดขอบคุณอาจารย์และเพื่อนๆ พี่ๆ ในสาขาการตลาดคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) ธัญบุรี ที่ให้กำลัง ร่วมไปถึงเงินที่ช่วยเหลือ ช่วงที่ตนเองรักษาตัวที่ห้อง อาจารย์ที่สาขาและเพื่อน นำการบ้านมาให้ทำ เพื่อนๆ พี่ มาติวสอบให้ เนื่องจากอาจารย์และเพื่อน อยากให้ตนเองสำเร็จการศึกษาพร้อมคนอื่นๆ เพราะ เหลือเพียงแค่ 1 เทอมการศึกษาความฝันของตนเองจะถึงฝั่ง
ปัจจุบันแม่ของน้องจ๊ะจ๋า ไม่ได้ทำงาน เนื่องจากต้องคอยดูแลน้องจ๊ะจ๋า ทำให้ไม่มีรายได้ สำหรับผู้สนใจบริจาคเพื่อสมทบทุนในการรักษาและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ได้ที่ธนาคารกรุงศรีอยุธยา สาขา ม. เทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี ชื่อบัญชี น.ส.จิณจุฑา จุ่นวาที เลขที่บัญชี 453-1-39242-1
ขอบคุณ... http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9590000032439 (ขนาดไฟล์: 164)
แสดงความคิดเห็น
รายละเอียดกระทู้
จิณจุฑา จุ่นวาที และเพื่อนๆนางงามคนพิการนั่งรถเข็น เด็กสาววัย 20 ปี ป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ ต้องนั่งบนวีลแชร์ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ใช้วีลแชร์เป็นอวัยวะของร่างกายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ปัจจุบันเธอกำลังศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขาการตลาด คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) ธัญุบุรี “จ้ะจ๋า” นางสาวจิณจุฑา จุ่นวาที นักศึกษาพิการที่หัวใจของเธอไม่เคยพิการชีวิตของเธอมีเพียงแม่ที่อยู่เคียงข้างซึ่งเป็นแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กๆ จ้ะจ๋า เล่าว่า ปัจจุบันอาศัยอยู่กับแม่ที่หอพักนักศึกษา มทร.ธัญบุรี เนื่องจากมาเรียนที่นี่ แม่บุญธรรมชื่อ นางขนิษฐา เมือบศรี อาชีพหมอนวดแผนไทย แม่บุญธรรมได้ขอเธอมาเลี้ยง จากพ่อจริงๆของตนเองและแม่เลี้ยง จากการเลี้ยงดูของแม่ สอนให้สู้ชีวิต เวลาที่แม่ออกไปไหนมาไหน แม่จะพาไปด้วยตลอด แม่สอนให้รู้จักสังคม ไม่ควรอาย กล้าคิดกล้าแสดงออก ทำทุกอย่างให้เหมือนปกติ จากการเลี้ยงดูดังกล่าว ทำให้ตนเองคิดเสมอว่าตนเองเป็นคนปกติเหมือนกับคนทั่วๆ ไป ช่วงแรกตนเองเดินได้ โดยอาศัยไม้ค้ำในการเดิน แต่หลังจาก 10 ขวบ ต้องนั่งวีลแชร์ เพื่อความสะดวกสบายในการดำเนินชีวิต ตนเองจึงต้องมีชีวิตบนวีลแชร์ เมื่อปี 2012 ตนเองได้รับรางวัลรองอันดับ2มิสวีลแชร์ไทยแลนด์2012ด้วย จิณจุฑา จุ่นวาที กับคุณแม่ ตนเองป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ ต้องระมัดระวังตัวเองเป็นพิเศษ เนื่องจากกระดูกของเธอจะหักง่าย และกระดูกจะคดจะง้อได้ง่าย จากโรคดังกล่าวทำให้ตนเองต้องผ่าตัดปีละครั้ง “ผ่าจนชิน” ปัจจุบันผ่าตัดเป็นครั้งที่ 24 ถือว่าเป็นครั้งที่สาหัสมาก ตนเองเคลื่อนไหวลำบากมาก นั่งนานๆ ไม่ได้ กว่า 3 เดือน ที่ต้องรักษาและฟื้นฟู สาเหตุของการผ่าตัดครั้งที่ 24 การนั่งบนวิวแชร์ทำให้เนื้อกระดูกช่วงขาติดกัน ลักษณะเหมือนพังผืด คุณหมอจึงให้ผ่าตัด โดยการผ่าตัดส่งผลให้ตนเองต้องใส่เฝือกขาทั้งสองข้าง ข้างขวาใส่ตั้งแต่สะโพกถึงหน้าอก และข้างซ้ายใส่ช่วงขาถึงหัวเข่า ทำให้ตนเองไม่สามารถเคลื่อนไหวได้สะดวก (ตอนทานข้าวต้องนอนคว่ำทานข้าว) เพราะนั่งนานๆ ไม่ได้ ทำให้ไม่สามารถนั่งเรียนในห้องเรียนได้ซึ่งปกติตนเองนั่งเรียนในห้องเรียนเพียง1ชั่วโมงก็รู้สึกเจ็บ “หนูไม่เคยท้อ” และตนเองไม่เคยอายที่ร่างกายไม่เหมือนคนอื่น อยู่ทุกวันนี้เพื่อแม่บุญธรรม แม่บุญธรรม คือ แรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตของตนเอง ท่านเคยสอน “อย่ายอมคนอื่น อย่าให้ใครมาเอาเปรียบเรา” ท่านคอยเป็นกำลังใจให้ เวลาที่มีปัญหาจะเก็บไว้ที่ตัวเอง จะไม่บอกแม่ เนื่องจากท่านต้องทำงานเหนื่อย เวลาที่ท้อถอย “ร้องไห้ ร้องออกมา เพียงครั้งเดียว แล้วเริ่มต้น และลืมเรื่องนั่น” เตือนตัวเองอยู่เสมอ “ชีวิตเหมือนคนอื่นทุกอย่าง เรื่องบางเรื่องคนปกติยังทำไม่ได้ แต่เราทำได้” ถึงแม้ว่าสายตาคนในสังคมจะมองเราแปลกๆ มองว่าเราพิการ เวลาที่ออกไปไหนมาไหน“แต่ไม่เคยสนใจถ้ามั่วแต่สนใจก็อยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้”ทุกคนล้วนเกิดมาต้องสู้ชีวิต มีคนถามว่าทำไมเลือกเรียนสาขาการตลาด ความฝันของตนเองคืออยากเรียนคณะสื่อสาร มวลชน เพราะความฝันอยากเป็นนักข่าว ตอนเด็กๆ มีโอกาสออกสื่อบ่อย ได้เห็นคนที่ทำงานเกี่ยวกับสื่อมวลชน ได้เห็นเครื่องมืออุปกรณ์จึงอยากทำงานสายงานนี้ และที่สำคัญอยากเป็น “นักข่าว” มาก แต่ด้วยร่างกายที่ไม่อำนวยต่อการเรียนสาขาวิชานี้หรือด้วยเหตุผลใดก็ตาม ตนเองสอบติดคณะสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยฯ แห่งหนึ่ง แต่ไม่ผ่านการสัมภาษณ์จึงไม่มีโอกาสเข้าเรียน ดังนั้นตนเองจึงศึกษาสาขาที่เกี่ยวกับสาขาที่มีความใกล้เคียงกับสิ่งที่ตนเองชอบ“สาขาการตลาด”จึงเป็นสาขาที่ตนเลือกเรียน ทำไมต้องการ “สาขาการตลาด” ส่วนตัวชอบการพูดการแสดงออก ชอบพูดคุยกับผู้คน และมองในเรื่องของการประกอบอาชีพในอนาคต มีช่องทางในการประกอบอาชีพหลากหลายอาชีพ อย่างน้อยถ้ามีความรู้ทางด้านการตลาด ช่องทางในการทำงานน่าจะเยอะขึ้น ตนเองสำเร็จการศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 3 โรงเรียนศรีสังวาลย์ มูลนิธิอนุเคราะห์คนพิการ ในพระราชูปถัมภ์ของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีมัธยมศึกษาตอนปลายที่โรงเรียนปากเกร็ดจังหวัดนนทบุรี จิณจุฑา จุ่นวาที และคณะเพื่อนในชั้นเรียน ความอบอุ่นและความรักของแม่ทำให้ความโชคร้ายที่ตนเองเกิดมาแบบนี้ กลายเป็นความโชคดีในโลกใบนี้ ทำให้โลกน่าอยู่ จากการเลี้ยงดูของแม่บุญธรรม ซึ่งไม่เคยห่างไกลกัน เวลาที่เรียนที่ไหน แม่จะย้ายที่อยู่ตามไปด้วย เช่นเดียวกับที่ตนเองมาเรียนมหาวิทยาลัยฯ แม่ก็ย้ายที่อยู่มาอยู่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยฯ มาเป็นลูกจ้างร้านนวดแผนไทย หาเงินมาส่งตนเองเรียน และตนเองยังได้รับการอุปถัมภ์จากคุณสุภา ผึ้งสุข เป็นฝ่ายกฎหมายของบริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสันซึ่งท่านอุปถัมภ์ตนเองค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทุกปี ตอนนี้ตนเองคิดเพียงอย่างเดียวว่า อยากเรียนให้จบ การเรียนคือความฝันของตนเอง อยากจบมีงานทำดูแลแม่ ด้วยร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวย แต่ตนเองมีใจ ใจที่มีความตั้งใจ จะตามความฝันให้ถึงที่สุดขอบคุณอาจารย์และเพื่อนๆ พี่ๆ ในสาขาการตลาดคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) ธัญบุรี ที่ให้กำลัง ร่วมไปถึงเงินที่ช่วยเหลือ ช่วงที่ตนเองรักษาตัวที่ห้อง อาจารย์ที่สาขาและเพื่อน นำการบ้านมาให้ทำ เพื่อนๆ พี่ มาติวสอบให้ เนื่องจากอาจารย์และเพื่อน อยากให้ตนเองสำเร็จการศึกษาพร้อมคนอื่นๆ เพราะ เหลือเพียงแค่ 1 เทอมการศึกษาความฝันของตนเองจะถึงฝั่ง ปัจจุบันแม่ของน้องจ๊ะจ๋า ไม่ได้ทำงาน เนื่องจากต้องคอยดูแลน้องจ๊ะจ๋า ทำให้ไม่มีรายได้ สำหรับผู้สนใจบริจาคเพื่อสมทบทุนในการรักษาและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ได้ที่ธนาคารกรุงศรีอยุธยา สาขา ม. เทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี ชื่อบัญชี น.ส.จิณจุฑา จุ่นวาที เลขที่บัญชี 453-1-39242-1 ขอบคุณ... http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9590000032439
จัดฟอร์แม็ตข้อความและมัลติมีเดีย
รายละเอียดการใส่ ลิงค์ รูปภาพ วิดีโอ เพลง (Soundcloud)