รายละเอียดกระทู้

แรงบันดาลใจคนท้อ หนุ่มพิการขาใจสู้ มานะฝ่าฟันทุกอุปสรรคมานับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่จำความได้จนในที่สุดก็ทำตามฝันได้สำเร็จเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้อย่างที่หวัง หลี่ หลงเปียว อายุ 23 ปี ป่วยเป็นเนื้องอกที่ไขสันหลัง ใครที่กำลังรู้สึกท้อแท้กับชีวิต หรือคิดว่าตัวเองอับจนหมดหนทางแล้ว ลองไปชมภาพและเรื่องราวของหนุ่มพิการใจสู้รายนี้ ที่แม้จะมีร่างกายไม่สมบูรณ์ปกติเฉกเช่นเดียวกับคนทั่ว ๆ ไป แต่ก็ไม่เคยย่อท้อหรือยอมแพ้ให้กับมัน เผชิญหน้าสู้มานะบากบั่นฝ่าฟันทุกอุปสรรคมานับครั้งไม่ถ้วนจนได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยสมความตั้งใจ ดังที่เว็บไซต์เซี่ยงไฮ้อิสต์ ได้นำมาเสนอให้ได้ชมกันเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 2559 และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า มันจะช่วยให้คุณกลับมามีแรงฮึดสู้ได้อีกครั้ง หนุ่มรายนี้มีชื่อว่า หลี่ หลงเปียว อายุ 23 ปี เกิดที่เมืองเล็ก ๆ ในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน แต่โชคร้ายที่หลังจากเกิดได้ประมาณ 2-3 เดือน หลี่ก็ป่วยเป็นเนื้องอกที่ไขสันหลัง และด้วยฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างลำบาก ทางครอบครัวจึงทำได้ดีที่สุดแค่ส่งเขาไปรักษาที่ศูนย์สุขภาพในเมือง ทำให้ผลสุดท้ายการรักษาไม่เป็นผลสำเร็จ นอกจากจะไม่สามารถกำจัดเนื้องอกได้สมบูรณ์ ซ้ำร้ายการผ่าตัดยังทำลายเส้นประสาทที่ขาทั้ง 2 ข้างของเขาอีกด้วย จากเหตุน่าเศร้าดังกล่าว ส่งผลให้ร่างกายท่อนล่างของหลี่ไม่เติบโต ในขณะที่ส่วนบนมีพัฒนาการไปตามปกติ นั่นหมายความว่า มันทำให้เขาสูญเสียความสามารถด้านการเดินไปอย่างถาวร โดยหลี่เผยว่า ตั้งแต่จำความได้ เขาก็ไม่เคยเดินได้เลย ตนต้องใช้ไม้ค้ำมาตั้งแต่อนุบาล ทั้งนี้ด้วยความที่กลัวว่าสมองของหลี่จะแปรผกผันไปตามสภาพร่างกาย ทางครอบครัวจึงตัดสินใจส่งให้หลี่ได้เข้าเรียนชั้นประถม ซึ่งในตอนแรกเป็นเรื่องที่ยากมาก เพื่อน ๆ พากันมองหลี่อย่างแปลกแยกมองเป็นตัวตลกที่แตกต่างจากคนทั่วไปอีกทั้งยังพากันตั้งชื่อเล่นล้อเลียนให้กับเขาต่างๆนานา หลี่ หลงเปียว อายุ 23 ปี กำลังลงเล่นฟุตบอลกับเพื่อนๆ อย่างไรก็ดี หลังจากวันเวลาล่วงเลยผ่านไป หลี่ก็เริ่มปรับตัวได้ เรียนรู้ที่จะยอมรับและใช้ชีวิตไปตามสภาพความเป็นจริง พอเข้าสู่ระดับมัธยมต้น หลี่ก็ตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ทั้งในและนอกห้องเรียนเช่นเดียวกับเด็กคนอื่น ๆจนในที่สุดเขาก็สามารถสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายในเมืองได้ หนึ่งในคุณครูของหลี่่เผยว่า หลีเป็นเด็กที่เข้มแข็งมาก อีกทั้งยังเป็นคนมองโลกในแง่ดี และมีจิตใจที่เป็นอิสระไม่ยึดติดกับสิ่งใด ๆ จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ หลี่ได้บรรลุความฝันสามารถพาตัวเองเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยได้สำเร็จดังที่ตั้งใจ โดยในระยะเวลาไม่ถึง 1 เดือนที่เข้าไปอยู่ที่นั่น เขาพาตัวเองไปสำรวจเกือบทั่วพื้นที่ของมหาวิทยาลัยแล้ว มีเพียงไม่กี่อย่างที่หลี่ไม่สามารถทำได้ด้วยตัวเองคนเดียว อย่างเช่น การหยิบจานอาหารทานในโรงอาหารแต่นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรที่เขาคิดว่าตัวเองทำไม่ได้อีกเลย ภาพจาก cd.qq.com ขอบคุณ... http://hilight.kapook.com/view/143049