สไลด์โชว์ ช้าของทุกวัน ประตูร้าน ‘Dots Coffee’ จะเปิดให้บริการ

ช้าของทุกวัน ประตูร้าน ‘Dots Coffee’ จะเปิดให้บริการ

[/p] [b]พนักงานหนุ่มสาวส่วนหนึ่งยืนเตรียมพร้อมหลังเคาน์เตอร์บาร์ อีกส่วนอยู่ด้านหลังคอยจัดการ Operation ต่าง ๆ มองเผิน ๆ นี่คือร้านกาแฟอีกร้านหนึ่ง แต่ถ้าดูดี ๆ เราจะเห็นความมุ่งมั่น ความหวัง และพลังที่อยากจะเปลี่ยนแปลงสังคมอยู่ในนั้น[/b] กาวิน ควงปาริชาติ คือหนึ่งในผู้ก่อตั้ง Dots Coffee ความตั้งใจของเขาคือการสร้างโอกาสให้ผู้พิการทางสายตา ไม่ใช่แค่ให้มีงานที่มั่นคง แต่ต้องการเปลี่ยนภาพจำและมุมมองของคนทั่วไปที่มีต่อพวกเขาด้วย ร้านกาแฟแห่งนี้จึงไม่ได้มาเล่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นกาแฟ ขนม หรือเมนูอื่น ๆ ต่างคัดสรรมาอย่างดีเยี่ยม เพราะกาวินบอกว่า นี่คือธุรกิจ ธุรกิจที่ต้องมีรายได้ ค่าใช้จ่าย มีกำไร ขาดทุน มีการขายการตลาด มีการบริการ การจัดการบริหาร การซื้อใจ การรักษาลูกค้าไว้ และจะอยู่รอดเพราะเหตุผลทั้งหมดนี้ ไม่ใช่เพราะความสงสารอยากช่วยเหลือผู้พิการอย่างที่ผ่านมา ช้าของทุกวัน ประตูร้าน ‘Dots Coffee’ จะเปิดให้บริการ

[/p] [b]Made in the USA. Thrive in Bangkok.[/b] “ผมน่าจะเหมือนคนอเมริกันมากกว่าคนไทย” เขาบอกเราเมื่อเริ่มต้นบทสนทนา กาวินเกิดและโตที่สหรัฐฯ ถึงไม่ต้องบอกก็พอเดาได้จากสำเนียงการพูดคำภาษาอังกฤษ รวมไปถึงวิธีการที่เขาใช้สื่อสารกับพนักงานในร้านกันเอง ตรงไปตรงมา และไม่มีลำดับขั้น แม้เขาจะเป็นถึงเจ้าของร้าน ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยเขาสนใจประเด็นสังคมมาโดยตลอด เคยไปเป็นอาสาสมัครรับหน้าที่เป็น Program Manager ตอนนั้นเป็นโครงการช่วยเหลือกลุ่ม Hispanic Community ที่ต้องเชื่อมโยงระหว่างโครงการ มหาวิทยาลัย และองค์กรสาธารณสุข “ตอนนั้นเราทำไม่สำเร็จ สุดท้ายเราไม่ได้รับความร่วมมือจากบางกลุ่ม แต่มาคิดอีกที ผมน่าจะพยายามมากกว่านั้น ไม่ควรทิ้งไปง่าย ๆ พอหุ้นส่วนมาชวนเปิดร้านนี้เลยไม่ลังเล” หลังเรียนจบสาขา Material Science and Engineering กาวินกลับมาประเทศไทยเพื่อทำงานกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ย้ายไปทำงาน NGO ก่อนจะกลับไปเรียนต่อ MBA ที่สหรัฐอเมริกา ระหว่างนั้น Julien Wallet-Houget เจ้าของ Dine In the Dark (DID) และเพื่อนที่รู้จักกันมานานก็ชวนมาเปิดร้านกาแฟแห่งนี้ ช้าของทุกวัน ประตูร้าน ‘Dots Coffee’ จะเปิดให้บริการ

[/p] [b]Dine In the Dark Model[/b] ย้อนไปในปี 2012 หลายคนอาจจำร้านอาหารคอนเซปต์แปลกใหม่ คือการนั่งทานในร้านมืด ๆ โดยมีผู้พิการทางสายตาเป็นผู้ให้บริการในร้าน ความตั้งใจแรกมี 2 อย่าง หนึ่ง ในประเทศไทยยังไม่ค่อยมีร้านอาหารเชิงคอนเซปต์ และคอนเซปต์นี้ก็ได้รับความนิยมในต่างประเทศอย่างสวิตเซอร์แลนด์ สอง ช่วยเปิดโอกาสในการจ้างงานผู้พิการทางสายตาในตำแหน่งงานที่คนทั่วไปไม่ค่อยได้เห็น อย่างการเป็นพนักงานบริกรให้บริการหน้าร้าน Dine In the Dark ได้รับความสนใจอย่างมากในตอนนั้น แต่ทำไปทำมาเขาก็เจอกับข้อจำกัด ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ไอเดียของ Dots Coffee เติบโตขึ้นมา ข้อจำกัดข้อแรก คือการเข้าถึง ร้านอยู่ในโรงแรม 5 ดาว ราคาอาหารหลักพัน นั่นแปลว่าไม่ใช่ทุกคนที่มีกำลังมาทานอาหารที่ร้านได้ ความสามารถของผู้พิการทางสายตาที่เขาตั้งใจอยากให้คนทั่วไปเห็นก็อาจจำกัดแค่คนกลุ่มหนึ่ง ข้อจำกัดที่ 2 คือคอนเซปต์ของร้าน ร้านอาหารแบบนี้ขยายสาขาไม่ได้ เพราะมีคอนเซปต์ชัดเจน คนที่มาก็อาจจะมาแค่ครั้งเดียว ซึ่งอาจไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนมุมมองต่อคนพิการ และมาถึงข้อจำกัดที่ 3 เมื่อขยายไม่ได้ในเชิงธุรกิจ ก็ไม่มีช่องทางการทำงานให้ผู้พิการทางสายตาเพิ่มขึ้น ไม่มี Career Path ให้กับเขา ช้าของทุกวัน ประตูร้าน ‘Dots Coffee’ จะเปิดให้บริการ

[/p] [b]Connecting Dot to Dot [/b] เมื่อนำข้อจำกัดทั้ง 3 มากางไว้บนโต๊ะจึงเกิดเป็น Dots Coffee ซึ่งตอบโจทย์ที่เคยมีทั้ง 3 ข้อได้อย่างลงตัว ร้านกาแฟคือธุรกิจสำหรับทุกคน เป็นสินค้าที่เข้าถึงใครก็ได้ในราคาที่ซื้อได้ทุกวันจนกลายเป็นลูกค้าประจำ พนักงานที่เป็นผู้พิการทางสายตาทำงานหน้าร้าน ไม่ใช่ห้องดินเนอร์มืด ๆ ทำให้ลูกค้าได้เห็นการทำงานจริงจนเป็นเรื่องปกติ ที่สำคัญ ร้านกาแฟยังขยายสาขาได้เรื่อย ๆ เพื่อเพิ่มตำแหน่งงานให้มากที่สุด แม้จะมีเงื่อนไขในทรัพยากรบุคคลแบบนี้ แต่เชื่อไหมว่าสิ่งแรกที่กาวินทำหลังจากตัดสินใจร่วมเปิดร้าน ไม่ใช่การวางแผน Operation หรือ Training พนักงาน แต่เป็นการลงรายละเอียดเรื่องโปรดักต์ “คิดเหมือนธุรกิจทั่วไปเลยนี่คะ” เราถาม “ใช่ครับ เราคิดเรื่องโปรดักต์ เรื่องภาพลักษณ์ของร้านก่อนเลย เพราะสิ่งเหล่านี้จะกระทบกับมุมมองที่คนมีต่อพนักงานของเรา ยกตัวอย่างนะ คนจะมีภาพจำว่าคนตาบอดชอบทำของมาขาย แล้วของที่ขายก็ไม่ได้มีคุณภาพอะไร เขาไม่ได้ขายสินค้า แต่เขาขายความเห็นใจ สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ธุรกิจ มันคือการบริจาคอยู่ดี “เราไม่อยากให้ร้านนี้เป็นแบบนั้น อยากลบภาพจำที่คนมี อยากยกระดับน้อง ๆ พนักงานว่าเขาก็ทำงานที่มีคุณภาพในร้านที่ดี ขายของดี ๆ เขาใช้ทักษะในการทำงานนี้ได้” กาวินได้ผู้มีประสบการณ์ในอุตสาหกรรมกาแฟมาเป็นผู้จัดการร้าน ได้มือคั่วกาแฟการันตี Q Grader จากเชียงรายมาคั่วกาแฟให้ การรับสมัครพนักงานก็มีคุณจูเลี่ยนซึ่งเคยทำ DID มาก่อนคอยจัดการ ส่วนเรื่อง Operation หน้าร้าน กาวินบอกว่าเขาทำงานร่วมกับพนักงานผู้พิการในการออกแบบ แต่ไม่ใช่ออกแบบใหม่ทั้งหมด “เรายังยึดมาตรฐานของการทำร้านกาแฟ เอาหลักการมาตั้งแล้วลองให้น้องรุ่นแรกทำงาน มันไม่ใช่การถามเขาเลยว่า ต้องการให้ร้านเป็นแบบไหน เพราะเขาเองก็คงตอบไม่ได้ แต่เราทำร้านให้เป็นมาตรฐาน บอกเขาว่าเป้าหมายที่ต้องการคืออะไร แล้วให้เขาลองทำดู พอลองทำแล้วคิดเห็นยังไง มาปรับแก้กัน ซึ่งทุกวันนี้มันก็ยังเป็น Work in Process ยังปรับเปลี่ยนได้เรื่อย ๆ” ที่ร้านของ Dots Coffee ไม่ได้สั่งเฟอร์นิเจอร์ออกแบบพิเศษ ไม่มีเครื่องมือที่ทำขึ้นมาเพื่อคนพิการทางสายตาโดยเฉพาะ เคล็ดลับที่กาวินเรียนรู้หลังจากทำร้านมา 6 ปี คือแค่ต้องวางทุกอย่างให้เป็นระเบียบ ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ทุกร้านควรทำอยู่แล้ว นอกจากนี้ก็แค่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะช่วยอำนวยความสะดวกในการทำงานให้ดีขึ้น เช่น ใช้หัวปั๊มสำหรับวัตถุดิบของเหลว เพราะมันวัดปริมาณได้แม่นยำกว่าการเท การเลือกใช้เครื่องสตีมอัตโนมัติ มีการติดอักษรเบรลล์บนสิ่งของบางอย่าง “เราไม่อยากให้ลูกค้าเข้ามาใน Dots Coffee แล้วรู้สึกว่าเราต้องออกแบบทำทุกอย่างพิเศษขึ้นมาเพื่อให้คนพิการทำงานได้จริง” เขายิ้ม ช้าของทุกวัน ประตูร้าน ‘Dots Coffee’ จะเปิดให้บริการ