พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว
[/p]
[b]บางอย่างอาจยากในช่วงแรก แต่ถ้าใจไม่ยอมแพ้ ยังไงก็ทำได้" :[/b]
พายุพิการมือด้านขวาตั้งแต่กำเนิด แม้จะเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตในบางครั้ง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาหยุดฝัน หรือล้มเลิกทำสิ่งต่างๆ ทศพล เปิดใจกับเราว่า ผมพยายามเรียนรู้ และพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เพื่อให้ใช้ชีวิตได้เหมือนคนทั่วไป และไม่ให้ตัวเองต้องเป็นภาระใคร
"ถ้าถามว่าใช้ชีวิตยากไหม มันก็มียากบ้างแล้วแต่กรณี เช่น แต่ก่อนผมล้างจานไม่ได้ ก็เลยพยายามหาวิธีทำให้ได้ เมื่อหาวิธีได้แล้วก็ลองฝึก พอทำไปเรื่อยๆ เราก็เลยรู้ว่าที่จริงเราทำได้นะ แค่ต้องให้เวลากับมันหน่อย อย่างของผมเวลาล้างจานจะเอาฟองน้ำวางไว้ที่ฝั่งขวา และใช้มือซ้ายจับจาน"
พายุ แทรกข้อคิดเล็กๆ ใส่ในการสนทนาส่วนนี้ว่า การพยายามทำอะไรบางอย่าง มันอาจยากในช่วงแรก แต่สุดท้ายมันจะอยู่ที่ใจและความรู้สึกของเรา ถ้าเรายอมแพ้ เราก็จะหยุด แต่ถ้าเราไม่ยอมแพ้ ฝึกฝนอยู่เรื่อยๆ วันหนึ่งร่างกายจะชินไปเอง และทำทุกอย่างได้ดั่งใจต้องการ
เมื่อถามว่า สิ่งไหนที่คิดว่ายากที่สุดตั้งแต่ลองทำมา ทศพล ตอบว่า ยังไม่เจออะไรที่ทำแล้วคิดว่ายากจังเลย เพราะเราพยายามทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเองทำได้ อันไหนที่เราคิดว่าทำแล้วเกินความสามารถ จนอาจทำให้รู้สึกท็อกซิก (Toxic) ในใจ ก็พยายามที่จะไม่ทำมัน
แม้ว่าจะเป็นคนคิดบวกมากแค่ไหน แต่ด้วยความพิการของพายุ ทำให้เขาต้องผ่านประสบการณ์ ที่กลายมาเป็นความทรงจำอันเลวร้าย ซึ่งเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งยังเรียนอยู่ระดับมัธยมศึกษา วันหนึ่งในงานโรงเรียน พายุขึ้นแสดงความสามารถบนเวทีกับเพื่อน แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงพูดจากข้างเวทีว่า "พิการก็มาแสดงเนาะ"
"สำหรับผมคำพูดนั้นมันบั่นทอนจิตใจมาก เป็นคำที่ติดความรู้สึกในใจมาจนทุกวันนี้ แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเหมือนแรงผลักดันว่า เราไม่มีทางทำถูกใจใคร 100% ใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆ วันดีกว่า"
ไม่ใช่แค่คำพูดถากถางนั้นที่เขาต้องก้าวผ่าน แต่ยังมีการล้อเลียนเสียดสีด้วยท่าทางอีกมากที่พายุต้องเจอ ถึงอย่างนั้น สิ่งที่ทำให้ทศพลผ่านวันร้ายๆ มาได้ ก็คือคุณพ่อ คุณแม่ และเพื่อนที่คอยเติมเต็มพลังบวกในใจให้เขาคนนี้เสมอ
"เราใช้ชีวิตกับคนปกติมาโดยตลอด ตั้งแต่พิการมาไม่เคยมีเพื่อนที่พิการเลย ไม่ใช่ว่าเราไม่ยอมรับเพื่อนพิการ แต่บริเวณที่เราอยู่ พื้นที่ที่เราอยู่ สังคมที่เราอยู่ไม่มีคนพิการ พ่อกับแม่พยายามไม่ให้เราสนใจสิ่งรอบข้าง เขาพยายามบอกเราว่าถึงเราจะพิการ ไม่ใช่ว่าเราจะอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้ บางอย่างเราอาจจะทำได้ดีกว่าคนปกติด้วยซ้ำ อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะทำอะไร แล้วทำสิ่งมีความสุขหรือเปล่า ส่วนเพื่อนก็คอยซัพพอร์ตความรู้สึก อันไหนที่เราทำไม่ได้ เพื่อนก็จะช่วย"
พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว
พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียวพิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว![[/p]
[b]พิการมือขวาตั้งแต่กำเนิด แต่ใจไม่เคยท้อ พยายามเรียนรู้ สร้างอาชีพหารายได้ สู่การสร้างแบรนด์ขนม 'เปี๊ยะของพายุ' ทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว และพลังบวกที่อยากส่งต่อผ่านความไม่สมบูรณ์ของร่างกาย[/b]
บางครั้งชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ อาจเป็นแรงผลักดันให้มนุษย์พยายามต่อสู้ หรือไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคที่พบเจอ 'พายุ-ทศพล หรพูล' อายุ 35 ปี เจ้าของแบรนด์ขนม 'เปี๊ยะของพายุ' คืออีกตัวอย่างของผู้ไม่ยอมแพ้แม้ชีวิตไม่สมบูรณ์
จุดเริ่มต้นที่ทำให้เราสนใจในตัวเขาคนนี้คือ คลิปทำขนมเปี๊ยะ… แม้ว่าคุณอาจจะรู้สึกว่าธรรมดาทั่วไป แต่สิ่งที่ทำให้เขาแตกต่าง นั่นก็คือการปั้นขนมอย่างชำนาญ แม้ร่างกายจะไร้มือขวา
พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว]([/p
[b
บางครั้งชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ อาจเป็นแรงผลักดันให้มนุษย์พยายามต่อสู้ หรือไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคที่พบเจอ 'พายุ-ทศพล หรพูล' อายุ 35 ปี เจ้าของแบรนด์ขนม 'เปี๊ยะของพายุ' คืออีกตัวอย่างของผู้ไม่ยอมแพ้แม้ชีวิตไม่สมบูรณ์
จุดเริ่มต้นที่ทำให้เราสนใจในตัวเขาคนนี้คือ คลิปทำขนมเปี๊ยะ… แม้ว่าคุณอาจจะรู้สึกว่าธรรมดาทั่วไป แต่สิ่งที่ทำให้เขาแตกต่าง นั่นก็คือการปั้นขนมอย่างชำนาญ แม้ร่างกายจะไร้มือขวา
/images/upload/2024-07-24-799-1-03.2.jpg)
พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว[/p] [b]พิการมือขวาตั้งแต่กำเนิด แต่ใจไม่เคยท้อ พยายามเรียนรู้ สร้างอาชีพหารายได้ สู่การสร้างแบรนด์ขนม 'เปี๊ยะของพายุ' ทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว และพลังบวกที่อยากส่งต่อผ่านความไม่สมบูรณ์ของร่างกาย[/b] บางครั้งชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ อาจเป็นแรงผลักดันให้มนุษย์พยายามต่อสู้ หรือไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคที่พบเจอ 'พายุ-ทศพล หรพูล' อายุ 35 ปี เจ้าของแบรนด์ขนม 'เปี๊ยะของพายุ' คืออีกตัวอย่างของผู้ไม่ยอมแพ้แม้ชีวิตไม่สมบูรณ์ จุดเริ่มต้นที่ทำให้เราสนใจในตัวเขาคนนี้คือ คลิปทำขนมเปี๊ยะ… แม้ว่าคุณอาจจะรู้สึกว่าธรรมดาทั่วไป แต่สิ่งที่ทำให้เขาแตกต่าง นั่นก็คือการปั้นขนมอย่างชำนาญ แม้ร่างกายจะไร้มือขวา พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว![[/p]
[b]บางอย่างอาจยากในช่วงแรก แต่ถ้าใจไม่ยอมแพ้ ยังไงก็ทำได้" :[/b]
พายุพิการมือด้านขวาตั้งแต่กำเนิด แม้จะเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตในบางครั้ง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาหยุดฝัน หรือล้มเลิกทำสิ่งต่างๆ ทศพล เปิดใจกับเราว่า ผมพยายามเรียนรู้ และพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เพื่อให้ใช้ชีวิตได้เหมือนคนทั่วไป และไม่ให้ตัวเองต้องเป็นภาระใคร
"ถ้าถามว่าใช้ชีวิตยากไหม มันก็มียากบ้างแล้วแต่กรณี เช่น แต่ก่อนผมล้างจานไม่ได้ ก็เลยพยายามหาวิธีทำให้ได้ เมื่อหาวิธีได้แล้วก็ลองฝึก พอทำไปเรื่อยๆ เราก็เลยรู้ว่าที่จริงเราทำได้นะ แค่ต้องให้เวลากับมันหน่อย อย่างของผมเวลาล้างจานจะเอาฟองน้ำวางไว้ที่ฝั่งขวา และใช้มือซ้ายจับจาน"
พายุ แทรกข้อคิดเล็กๆ ใส่ในการสนทนาส่วนนี้ว่า การพยายามทำอะไรบางอย่าง มันอาจยากในช่วงแรก แต่สุดท้ายมันจะอยู่ที่ใจและความรู้สึกของเรา ถ้าเรายอมแพ้ เราก็จะหยุด แต่ถ้าเราไม่ยอมแพ้ ฝึกฝนอยู่เรื่อยๆ วันหนึ่งร่างกายจะชินไปเอง และทำทุกอย่างได้ดั่งใจต้องการ
เมื่อถามว่า สิ่งไหนที่คิดว่ายากที่สุดตั้งแต่ลองทำมา ทศพล ตอบว่า ยังไม่เจออะไรที่ทำแล้วคิดว่ายากจังเลย เพราะเราพยายามทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเองทำได้ อันไหนที่เราคิดว่าทำแล้วเกินความสามารถ จนอาจทำให้รู้สึกท็อกซิก (Toxic) ในใจ ก็พยายามที่จะไม่ทำมัน
แม้ว่าจะเป็นคนคิดบวกมากแค่ไหน แต่ด้วยความพิการของพายุ ทำให้เขาต้องผ่านประสบการณ์ ที่กลายมาเป็นความทรงจำอันเลวร้าย ซึ่งเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งยังเรียนอยู่ระดับมัธยมศึกษา วันหนึ่งในงานโรงเรียน พายุขึ้นแสดงความสามารถบนเวทีกับเพื่อน แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงพูดจากข้างเวทีว่า "พิการก็มาแสดงเนาะ"
"สำหรับผมคำพูดนั้นมันบั่นทอนจิตใจมาก เป็นคำที่ติดความรู้สึกในใจมาจนทุกวันนี้ แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเหมือนแรงผลักดันว่า เราไม่มีทางทำถูกใจใคร 100% ใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆ วันดีกว่า"
ไม่ใช่แค่คำพูดถากถางนั้นที่เขาต้องก้าวผ่าน แต่ยังมีการล้อเลียนเสียดสีด้วยท่าทางอีกมากที่พายุต้องเจอ ถึงอย่างนั้น สิ่งที่ทำให้ทศพลผ่านวันร้ายๆ มาได้ ก็คือคุณพ่อ คุณแม่ และเพื่อนที่คอยเติมเต็มพลังบวกในใจให้เขาคนนี้เสมอ
"เราใช้ชีวิตกับคนปกติมาโดยตลอด ตั้งแต่พิการมาไม่เคยมีเพื่อนที่พิการเลย ไม่ใช่ว่าเราไม่ยอมรับเพื่อนพิการ แต่บริเวณที่เราอยู่ พื้นที่ที่เราอยู่ สังคมที่เราอยู่ไม่มีคนพิการ พ่อกับแม่พยายามไม่ให้เราสนใจสิ่งรอบข้าง เขาพยายามบอกเราว่าถึงเราจะพิการ ไม่ใช่ว่าเราจะอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้ บางอย่างเราอาจจะทำได้ดีกว่าคนปกติด้วยซ้ำ อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะทำอะไร แล้วทำสิ่งมีความสุขหรือเปล่า ส่วนเพื่อนก็คอยซัพพอร์ตความรู้สึก อันไหนที่เราทำไม่ได้ เพื่อนก็จะช่วย"
พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว]([/p
[b
พายุพิการมือด้านขวาตั้งแต่กำเนิด แม้จะเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตในบางครั้ง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาหยุดฝัน หรือล้มเลิกทำสิ่งต่างๆ ทศพล เปิดใจกับเราว่า ผมพยายามเรียนรู้ และพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เพื่อให้ใช้ชีวิตได้เหมือนคนทั่วไป และไม่ให้ตัวเองต้องเป็นภาระใคร
"ถ้าถามว่าใช้ชีวิตยากไหม มันก็มียากบ้างแล้วแต่กรณี เช่น แต่ก่อนผมล้างจานไม่ได้ ก็เลยพยายามหาวิธีทำให้ได้ เมื่อหาวิธีได้แล้วก็ลองฝึก พอทำไปเรื่อยๆ เราก็เลยรู้ว่าที่จริงเราทำได้นะ แค่ต้องให้เวลากับมันหน่อย อย่างของผมเวลาล้างจานจะเอาฟองน้ำวางไว้ที่ฝั่งขวา และใช้มือซ้ายจับจาน"
พายุ แทรกข้อคิดเล็กๆ ใส่ในการสนทนาส่วนนี้ว่า การพยายามทำอะไรบางอย่าง มันอาจยากในช่วงแรก แต่สุดท้ายมันจะอยู่ที่ใจและความรู้สึกของเรา ถ้าเรายอมแพ้ เราก็จะหยุด แต่ถ้าเราไม่ยอมแพ้ ฝึกฝนอยู่เรื่อยๆ วันหนึ่งร่างกายจะชินไปเอง และทำทุกอย่างได้ดั่งใจต้องการ
Toxic
แม้ว่าจะเป็นคนคิดบวกมากแค่ไหน แต่ด้วยความพิการของพายุ ทำให้เขาต้องผ่านประสบการณ์ ที่กลายมาเป็นความทรงจำอันเลวร้าย ซึ่งเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งยังเรียนอยู่ระดับมัธยมศึกษา วันหนึ่งในงานโรงเรียน พายุขึ้นแสดงความสามารถบนเวทีกับเพื่อน แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงพูดจากข้างเวทีว่า "พิการก็มาแสดงเนาะ"
"สำหรับผมคำพูดนั้นมันบั่นทอนจิตใจมาก เป็นคำที่ติดความรู้สึกในใจมาจนทุกวันนี้ แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเหมือนแรงผลักดันว่า เราไม่มีทางทำถูกใจใคร 100% ใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆ วันดีกว่า"
ไม่ใช่แค่คำพูดถากถางนั้นที่เขาต้องก้าวผ่าน แต่ยังมีการล้อเลียนเสียดสีด้วยท่าทางอีกมากที่พายุต้องเจอ ถึงอย่างนั้น สิ่งที่ทำให้ทศพลผ่านวันร้ายๆ มาได้ ก็คือคุณพ่อ คุณแม่ และเพื่อนที่คอยเติมเต็มพลังบวกในใจให้เขาคนนี้เสมอ
"เราใช้ชีวิตกับคนปกติมาโดยตลอด ตั้งแต่พิการมาไม่เคยมีเพื่อนที่พิการเลย ไม่ใช่ว่าเราไม่ยอมรับเพื่อนพิการ แต่บริเวณที่เราอยู่ พื้นที่ที่เราอยู่ สังคมที่เราอยู่ไม่มีคนพิการ พ่อกับแม่พยายามไม่ให้เราสนใจสิ่งรอบข้าง เขาพยายามบอกเราว่าถึงเราจะพิการ ไม่ใช่ว่าเราจะอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้ บางอย่างเราอาจจะทำได้ดีกว่าคนปกติด้วยซ้ำ อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะทำอะไร แล้วทำสิ่งมีความสุขหรือเปล่า ส่วนเพื่อนก็คอยซัพพอร์ตความรู้สึก อันไหนที่เราทำไม่ได้ เพื่อนก็จะช่วย"
/images/upload/2024-07-24-799-2-03.3.jpg)
พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว[/p] [b]บางอย่างอาจยากในช่วงแรก แต่ถ้าใจไม่ยอมแพ้ ยังไงก็ทำได้" :[/b] พายุพิการมือด้านขวาตั้งแต่กำเนิด แม้จะเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตในบางครั้ง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาหยุดฝัน หรือล้มเลิกทำสิ่งต่างๆ ทศพล เปิดใจกับเราว่า ผมพยายามเรียนรู้ และพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เพื่อให้ใช้ชีวิตได้เหมือนคนทั่วไป และไม่ให้ตัวเองต้องเป็นภาระใคร "ถ้าถามว่าใช้ชีวิตยากไหม มันก็มียากบ้างแล้วแต่กรณี เช่น แต่ก่อนผมล้างจานไม่ได้ ก็เลยพยายามหาวิธีทำให้ได้ เมื่อหาวิธีได้แล้วก็ลองฝึก พอทำไปเรื่อยๆ เราก็เลยรู้ว่าที่จริงเราทำได้นะ แค่ต้องให้เวลากับมันหน่อย อย่างของผมเวลาล้างจานจะเอาฟองน้ำวางไว้ที่ฝั่งขวา และใช้มือซ้ายจับจาน" พายุ แทรกข้อคิดเล็กๆ ใส่ในการสนทนาส่วนนี้ว่า การพยายามทำอะไรบางอย่าง มันอาจยากในช่วงแรก แต่สุดท้ายมันจะอยู่ที่ใจและความรู้สึกของเรา ถ้าเรายอมแพ้ เราก็จะหยุด แต่ถ้าเราไม่ยอมแพ้ ฝึกฝนอยู่เรื่อยๆ วันหนึ่งร่างกายจะชินไปเอง และทำทุกอย่างได้ดั่งใจต้องการ เมื่อถามว่า สิ่งไหนที่คิดว่ายากที่สุดตั้งแต่ลองทำมา ทศพล ตอบว่า ยังไม่เจออะไรที่ทำแล้วคิดว่ายากจังเลย เพราะเราพยายามทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเองทำได้ อันไหนที่เราคิดว่าทำแล้วเกินความสามารถ จนอาจทำให้รู้สึกท็อกซิก (Toxic) ในใจ ก็พยายามที่จะไม่ทำมัน แม้ว่าจะเป็นคนคิดบวกมากแค่ไหน แต่ด้วยความพิการของพายุ ทำให้เขาต้องผ่านประสบการณ์ ที่กลายมาเป็นความทรงจำอันเลวร้าย ซึ่งเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งยังเรียนอยู่ระดับมัธยมศึกษา วันหนึ่งในงานโรงเรียน พายุขึ้นแสดงความสามารถบนเวทีกับเพื่อน แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงพูดจากข้างเวทีว่า "พิการก็มาแสดงเนาะ" "สำหรับผมคำพูดนั้นมันบั่นทอนจิตใจมาก เป็นคำที่ติดความรู้สึกในใจมาจนทุกวันนี้ แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเหมือนแรงผลักดันว่า เราไม่มีทางทำถูกใจใคร 100% ใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆ วันดีกว่า" ไม่ใช่แค่คำพูดถากถางนั้นที่เขาต้องก้าวผ่าน แต่ยังมีการล้อเลียนเสียดสีด้วยท่าทางอีกมากที่พายุต้องเจอ ถึงอย่างนั้น สิ่งที่ทำให้ทศพลผ่านวันร้ายๆ มาได้ ก็คือคุณพ่อ คุณแม่ และเพื่อนที่คอยเติมเต็มพลังบวกในใจให้เขาคนนี้เสมอ "เราใช้ชีวิตกับคนปกติมาโดยตลอด ตั้งแต่พิการมาไม่เคยมีเพื่อนที่พิการเลย ไม่ใช่ว่าเราไม่ยอมรับเพื่อนพิการ แต่บริเวณที่เราอยู่ พื้นที่ที่เราอยู่ สังคมที่เราอยู่ไม่มีคนพิการ พ่อกับแม่พยายามไม่ให้เราสนใจสิ่งรอบข้าง เขาพยายามบอกเราว่าถึงเราจะพิการ ไม่ใช่ว่าเราจะอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้ บางอย่างเราอาจจะทำได้ดีกว่าคนปกติด้วยซ้ำ อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะทำอะไร แล้วทำสิ่งมีความสุขหรือเปล่า ส่วนเพื่อนก็คอยซัพพอร์ตความรู้สึก อันไหนที่เราทำไม่ได้ เพื่อนก็จะช่วย" พิการมือขวา แต่รักทำขนม ต่อยอดสร้างรายได้ด้วยตัวคนเดียว