หนุ่มพิการโปลิโอสู้ชีวิตด้วยลำแข้งตัวเอง ขายนมเปรี้ยวเลี้ยงชีพ
[/p]
[b]หนุ่มพิการสู้ชีวิต ไม่ขอท้อต่อโชคชะตา ขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง ตระเวนขายนมเปรี้ยวในตัวเมืองลพบุรี หาเลี้ยงตัวเอง เศร้าพ่อและแม่เสียชีวิตหมด อยู่แต่ลำพังคนเดียวตัวเองยังไม่มีครอบครัว ไม่มีครอบครัวเพราะเอามาจะกินอะไร[/b]
เมื่อวันจันทร์ที่ 8 กรกฎาคม 2567 ผู้สื่อข่าวพบ มีหนุ่มพิการโปลิโอโดยกำหนด ได้ประกอบอาชีพขายนมเปรี้ยวตามบริเวณชุมชนในเขตเทศบาลเมืองลพบุรี เพื่อหาเลี้ยงตนเอง ครอบครัว พ่อและแม่เสียชีวิตไปหมดแล้ว ไม่มีพี่น้อง อยู่แต่ตัวลำพังคนเดียวตนเองยังไม่มีครอบครัว กลัวมีแล้วจะเลี้ยงเขาไม่ได้ ยอมรับบางวันอาจจะมีท้อบ้าง แต่ไม่ขอถอย เพื่อหารายได้เลี้ยงตนเอง หวังส่งต่อเรื่องของตนเองเพื่อเพิ่มแรงฮึดให้คนที่กำลังท้อแท้ในชีวิต ให้มีกำลังใจลุกขึ้นสู้อีกครั้ง
ซึ่งหนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ออกตระเวนขายนมเปรี้ยว มีรถคู่ใจมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างออกตะเวนขายนมเปรี้ยวเลี้ยงตนเอง ในบริเวณถนนข้างรั้วโรงเรียนพิบูลวิทยาลัย ตำบลทะเลชุบศร อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี จึงได้สอบถาม หนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ได้เล่าว่า ตนเองพิการโปลีโอ มีความพิการมาแต่กำเนิด ได้ชื่อภายหลังว่า นายธนู พรมมาก อายุ 52 ปี และพ่อแม่ผมเสียหมด เสียตั้งแต่ตอนผมเด็กๆ ครับผมก็ไปอยู่กับพี่สาว แล้วพี่เขยบอกว่าได้สร้างภาระให้กับครอบครัวของพี่สาว ผมจึงน้อยใจตัวเองจึงออกจากบ้าน แล้วเพื่อนก็เล่าให้ผู้จัดการจำหน่ายนมฟังผู้จัดการต้องการส่งเสริมอาชีพให้กับผมเลยให้ เพื่อนไปรับผมที่ราชบุรี เมื่อก่อนผมใช้รถเข็น ใส่ถาดนม ออกขายไปตามตลาด และตามโต้รุ่ง ผมจะออกมาขายช่วงเวลา ช่วงเย็นประมาณ 3 โมงเย็นจนถึงเที่ยงคืน
หนุ่มพิการโปลิโอสู้ชีวิตด้วยลำแข้งตัวเอง ขายนมเปรี้ยวเลี้ยงชีพ
หนุ่มพิการโปลิโอสู้ชีวิตด้วยลำแข้งตัวเอง ขายนมเปรี้ยวเลี้ยงชีพหนุ่มพิการโปลิโอสู้ชีวิตด้วยลำแข้งตัวเอง ขายนมเปรี้ยวเลี้ยงชีพ![[/p]
[b]หนุ่มพิการสู้ชีวิต ไม่ขอท้อต่อโชคชะตา ขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง ตระเวนขายนมเปรี้ยวในตัวเมืองลพบุรี หาเลี้ยงตัวเอง เศร้าพ่อและแม่เสียชีวิตหมด อยู่แต่ลำพังคนเดียวตัวเองยังไม่มีครอบครัว ไม่มีครอบครัวเพราะเอามาจะกินอะไร[/b]
เมื่อวันจันทร์ที่ 8 กรกฎาคม 2567 ผู้สื่อข่าวพบ มีหนุ่มพิการโปลิโอโดยกำหนด ได้ประกอบอาชีพขายนมเปรี้ยวตามบริเวณชุมชนในเขตเทศบาลเมืองลพบุรี เพื่อหาเลี้ยงตนเอง ครอบครัว พ่อและแม่เสียชีวิตไปหมดแล้ว ไม่มีพี่น้อง อยู่แต่ตัวลำพังคนเดียวตนเองยังไม่มีครอบครัว กลัวมีแล้วจะเลี้ยงเขาไม่ได้ ยอมรับบางวันอาจจะมีท้อบ้าง แต่ไม่ขอถอย เพื่อหารายได้เลี้ยงตนเอง หวังส่งต่อเรื่องของตนเองเพื่อเพิ่มแรงฮึดให้คนที่กำลังท้อแท้ในชีวิต ให้มีกำลังใจลุกขึ้นสู้อีกครั้ง
ซึ่งหนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ออกตระเวนขายนมเปรี้ยว มีรถคู่ใจมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างออกตะเวนขายนมเปรี้ยวเลี้ยงตนเอง ในบริเวณถนนข้างรั้วโรงเรียนพิบูลวิทยาลัย ตำบลทะเลชุบศร อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี จึงได้สอบถาม หนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ได้เล่าว่า ตนเองพิการโปลีโอ มีความพิการมาแต่กำเนิด ได้ชื่อภายหลังว่า นายธนู พรมมาก อายุ 52 ปี และพ่อแม่ผมเสียหมด เสียตั้งแต่ตอนผมเด็กๆ ครับผมก็ไปอยู่กับพี่สาว แล้วพี่เขยบอกว่าได้สร้างภาระให้กับครอบครัวของพี่สาว ผมจึงน้อยใจตัวเองจึงออกจากบ้าน แล้วเพื่อนก็เล่าให้ผู้จัดการจำหน่ายนมฟังผู้จัดการต้องการส่งเสริมอาชีพให้กับผมเลยให้ เพื่อนไปรับผมที่ราชบุรี เมื่อก่อนผมใช้รถเข็น ใส่ถาดนม ออกขายไปตามตลาด และตามโต้รุ่ง ผมจะออกมาขายช่วงเวลา ช่วงเย็นประมาณ 3 โมงเย็นจนถึงเที่ยงคืน
หนุ่มพิการโปลิโอสู้ชีวิตด้วยลำแข้งตัวเอง ขายนมเปรี้ยวเลี้ยงชีพ]([/p
[b
เมื่อวันจันทร์ที่ 8 กรกฎาคม 2567 ผู้สื่อข่าวพบ มีหนุ่มพิการโปลิโอโดยกำหนด ได้ประกอบอาชีพขายนมเปรี้ยวตามบริเวณชุมชนในเขตเทศบาลเมืองลพบุรี เพื่อหาเลี้ยงตนเอง ครอบครัว พ่อและแม่เสียชีวิตไปหมดแล้ว ไม่มีพี่น้อง อยู่แต่ตัวลำพังคนเดียวตนเองยังไม่มีครอบครัว กลัวมีแล้วจะเลี้ยงเขาไม่ได้ ยอมรับบางวันอาจจะมีท้อบ้าง แต่ไม่ขอถอย เพื่อหารายได้เลี้ยงตนเอง หวังส่งต่อเรื่องของตนเองเพื่อเพิ่มแรงฮึดให้คนที่กำลังท้อแท้ในชีวิต ให้มีกำลังใจลุกขึ้นสู้อีกครั้ง
ซึ่งหนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ออกตระเวนขายนมเปรี้ยว มีรถคู่ใจมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างออกตะเวนขายนมเปรี้ยวเลี้ยงตนเอง ในบริเวณถนนข้างรั้วโรงเรียนพิบูลวิทยาลัย ตำบลทะเลชุบศร อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี จึงได้สอบถาม หนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ได้เล่าว่า ตนเองพิการโปลีโอ มีความพิการมาแต่กำเนิด ได้ชื่อภายหลังว่า นายธนู พรมมาก อายุ 52 ปี และพ่อแม่ผมเสียหมด เสียตั้งแต่ตอนผมเด็กๆ ครับผมก็ไปอยู่กับพี่สาว แล้วพี่เขยบอกว่าได้สร้างภาระให้กับครอบครัวของพี่สาว ผมจึงน้อยใจตัวเองจึงออกจากบ้าน แล้วเพื่อนก็เล่าให้ผู้จัดการจำหน่ายนมฟังผู้จัดการต้องการส่งเสริมอาชีพให้กับผมเลยให้ เพื่อนไปรับผมที่ราชบุรี เมื่อก่อนผมใช้รถเข็น ใส่ถาดนม ออกขายไปตามตลาด และตามโต้รุ่ง ผมจะออกมาขายช่วงเวลา ช่วงเย็นประมาณ 3 โมงเย็นจนถึงเที่ยงคืน
/images/upload/2024-07-09-381-1-01.2.jpg)
หนุ่มพิการโปลิโอสู้ชีวิตด้วยลำแข้งตัวเอง ขายนมเปรี้ยวเลี้ยงชีพ[/p] [b]หนุ่มพิการสู้ชีวิต ไม่ขอท้อต่อโชคชะตา ขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง ตระเวนขายนมเปรี้ยวในตัวเมืองลพบุรี หาเลี้ยงตัวเอง เศร้าพ่อและแม่เสียชีวิตหมด อยู่แต่ลำพังคนเดียวตัวเองยังไม่มีครอบครัว ไม่มีครอบครัวเพราะเอามาจะกินอะไร[/b] เมื่อวันจันทร์ที่ 8 กรกฎาคม 2567 ผู้สื่อข่าวพบ มีหนุ่มพิการโปลิโอโดยกำหนด ได้ประกอบอาชีพขายนมเปรี้ยวตามบริเวณชุมชนในเขตเทศบาลเมืองลพบุรี เพื่อหาเลี้ยงตนเอง ครอบครัว พ่อและแม่เสียชีวิตไปหมดแล้ว ไม่มีพี่น้อง อยู่แต่ตัวลำพังคนเดียวตนเองยังไม่มีครอบครัว กลัวมีแล้วจะเลี้ยงเขาไม่ได้ ยอมรับบางวันอาจจะมีท้อบ้าง แต่ไม่ขอถอย เพื่อหารายได้เลี้ยงตนเอง หวังส่งต่อเรื่องของตนเองเพื่อเพิ่มแรงฮึดให้คนที่กำลังท้อแท้ในชีวิต ให้มีกำลังใจลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ซึ่งหนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ออกตระเวนขายนมเปรี้ยว มีรถคู่ใจมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างออกตะเวนขายนมเปรี้ยวเลี้ยงตนเอง ในบริเวณถนนข้างรั้วโรงเรียนพิบูลวิทยาลัย ตำบลทะเลชุบศร อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี จึงได้สอบถาม หนุ่มพิการหัวใจนักสู้ ได้เล่าว่า ตนเองพิการโปลีโอ มีความพิการมาแต่กำเนิด ได้ชื่อภายหลังว่า นายธนู พรมมาก อายุ 52 ปี และพ่อแม่ผมเสียหมด เสียตั้งแต่ตอนผมเด็กๆ ครับผมก็ไปอยู่กับพี่สาว แล้วพี่เขยบอกว่าได้สร้างภาระให้กับครอบครัวของพี่สาว ผมจึงน้อยใจตัวเองจึงออกจากบ้าน แล้วเพื่อนก็เล่าให้ผู้จัดการจำหน่ายนมฟังผู้จัดการต้องการส่งเสริมอาชีพให้กับผมเลยให้ เพื่อนไปรับผมที่ราชบุรี เมื่อก่อนผมใช้รถเข็น ใส่ถาดนม ออกขายไปตามตลาด และตามโต้รุ่ง ผมจะออกมาขายช่วงเวลา ช่วงเย็นประมาณ 3 โมงเย็นจนถึงเที่ยงคืน หนุ่มพิการโปลิโอสู้ชีวิตด้วยลำแข้งตัวเอง ขายนมเปรี้ยวเลี้ยงชีพ