สไลด์โชว์ เปิดใจเหยื่อเมาแล้วขับ สูญเงินล้าน พิการครึ่งท่อน ชีวิตพังทลาย

เปิดใจเหยื่อเมาแล้วขับ สูญเงินล้าน พิการครึ่งท่อน ชีวิตพังทลาย

[/p] [b]"นี่คงเป็นการตายแบบสมบูรณ์" เปิดใจเหยื่อพิการจากคนเมาแล้วขับ วินาทีรถลากไปกับถนน ภาพฝังใจยากลืมลง ไร้ผู้รับผิดชอบ ครอบครัวระหกระเหิน ฟันฝ่าคำดูถูก-ความทุกข์ยาก จนก้าวเป็นโค้ชฟุตบอลเยาวชน ด้วยเหตุที่ทีมข่าวฯ มุ่งสร้างความตระหนักรู้แก่สังคมในเรื่อง "เมาแล้วอย่าขับ" และหวังเป็นส่วนเล็กๆ ที่ช่วยขับเคลื่อนให้สังคมไทยดีขึ้น 'เพราะเมาแล้วขับ EP.5' เราจึงเลือกเดินทางลงพื้นที่ ณ ชุมชนพัฒนาบ่อนไก่ ย่านถนนพระราม 4 เพื่อไปพูดคุยกับ เหยื่อเมาแล้วขับ อีก 1 ชีวิต ที่ต้องระหกระเหิน และผ่านความยากลำบากจากฤทธิ์น้ำเมาผู้อื่น[/b] เราเดินลัดเลาะตามซอยเล็กๆ เลี้ยวขวาบ้างซ้ายบ้าง ก่อนจะเจอเข้ากับที่พักอาศัยซึ่งมีรถเข็นจอดอยู่ด้านหน้า ในบ้านลักษณะคูหามีพื้นที่ไม่มากนัก 'นายเจษฎา แย้มสบาย' ประธานเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับ กทม. กำลังนั่งตรวจสอบข้อมูลงานในคอมพิวเตอร์อย่างขะมักเขม้น เรากล่าวทักทายพร้อมขออนุญาตเข้ายังที่พักอาศัยนั้น หากมองภายนอกโดยไม่เคยพูดคุยกันมาก่อน 'พี่เจษ' ดูคล้ายกับคนทั่วไป ที่มีร่างกายครบถ้วนสมบูรณ์ปกติ แต่ในความเป็นจริงนั้น ช่วงล่างที่เราเห็นอยู่ไม่สามารถใช้งานได้เลย เมื่อเอ่ยปากถามว่า "เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อไรครับ" บทสนทนาแห่งชีวิตจึงได้เริ่มขึ้นนับจากนั้น เปิดใจเหยื่อเมาแล้วขับ สูญเงินล้าน พิการครึ่งท่อน ชีวิตพังทลาย

[/p] [b]"นี่คงเป็นการตายแบบสมบูรณ์" :[/b] เหตุการณ์ความสูญเสียของพี่เจษ เกิดขึ้นเมื่อเวลาประมาณ 02.00 น. ของวันอังคาร ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2544 หรือ 22 ปีที่แล้ว หลังจากเขาและภรรยา กำลังมุ่งหน้าสู่ที่พักด้วยรถจักรยานยนต์ โดยหวังกลับไปล้มตัวลงนอน เอนกายคลายความเหนื่อยล้า จากงานที่ทำมาตลอดทั้งวัน เพียงประมาณ 200 เมตร ก่อนถึงจุดหมาย พวกเขาจอดรถรอสัญญาณไฟจราจร อยู่ที่เลนซ้ายสุดจากถนนที่มีทั้งหมดสี่เลน "ผมจอดซ้ายสุดเพราะคิดว่ามันปลอดภัย ที่จริงตอนนั้นประมาณตีสอง ถ้าเป็นช่วงวัยรุ่นผมคงฝ่าไฟแดงไปแล้ว แต่ขณะนั้นด้วยวัยวุฒิ มีครอบครัว และลูก 2 คน จึงคำนึงถึงความปลอดภัย เลือกไม่ประมาท เลยจอดรอให้ไฟเขียวดีกว่า" ขณะที่รอสัญญาณไฟเปลี่ยนจากแดงเป็นเขียว แสงไฟสีขาวจากรถยนต์คันหนึ่ง สะท้อนเข้ากระจกยานพาหนะของทั้งคู่ เข้าตาพวกเขาจนทำให้ทัศนวิสัยไม่ชัดเจน เพียงเสี้ยววินาทีของแสง 'แวบ' ราวกับฉากในละครนั้น กลายเป็นจุดเปลี่ยนอันยิ่งใหญ่ของ 'ครอบครัวแย้มสบาย' ไปตลอดกาล! "ผมมองไม่เห็นว่ามีพุ่งมาจากด้านหลัง แสงแวบเข้ากระจกรถ พร้อมกับเสียงชนดังตูมตามมาติดๆ ร่างภรรยากระเด็นออกด้านข้างถนนไป ส่วนร่างของผมติดอยู่ใต้ท้องรถ ถูกลากยาวไปไกลประมาณ 25 เมตร โชคดีที่มีคนขับรถแท็กซี่ และพี่วินจักรยานยนต์ขวางไว้พอดี ทำให้รถคู่กรณีหยุด ไม่งั้นผมน่าจะโดนลากไปยาวกว่านั้น" เราถามว่า หลังจากโดนรถลากไปแล้ว ภาพความทรงจำตัดหรือไม่ "ไม่ตัดครับ ถ้าตัดก็ดี ไม่อยากจำให้มันหลอน" เหยื่อเมาแล้วขับกล่าวตอบ พร้อมน้ำตาที่รื้นออกมาปนกับรอยยิ้มเล็กๆ บนในหน้า ซึ่งดูแล้วอาจจะขัดแย้งกันเล็กน้อย แต่นั่นคงแสดงถึงความทรงจำอันเจ็บปวดในใจชายคนหนึ่ง ที่เขาต้องแบกและยอมรับให้ได้แม้จะอยากลืมก็ตาม "ผมนอนอยู่ใต้ท้องรถซึ่งทับผมอยู่ มองเห็นขาคนเต็มไปหมด มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวโวยวายกระจายโดยรอบ กระจกหมวกกันน็อกแตก สักพักมีคนมายกรถให้ตะแคงข้าง ก่อนที่พี่ผู้ชายคนหนึ่งจะดึงตัวผมออกจากจุดนั้น พร้อมปลดหมวกกันน็อกที่รัดแน่นออกให้" ร่างกายของพี่เจษตอนนั้นเข้าขั้นที่เรียกว่า "แย่" ร่างที่เคยสะอาดถูกชะโลมด้วยเลือด บาดแผลน้อยใหญ่มีให้เห็นทั่วร่างกายอย่างชัดเจน โดยเฉพาะบริเวณแขนข้างซ้าย ที่ผิวหนังและเนื้อหลุดออกจนเห็นกระดูกชัดเจน ส่วนบริเวณท้องมีไส้ไหลออกมา… แค่คิดภาพตามเราก็รู้สึกเจ็บปวดไปหมด "แผลผมเต็มตัวไปหมด แต่แค่รู้สึกชาไม่รู้สึกเจ็บ ตอนนั้นง่วงเหมือนจะหลับ แต่ได้ยินเสียงผู้ชายคนดึงตะโกนพร้อมบีบหน้าว่า "พี่อย่าหลับนะ" ซึ่งตอนนั้นผมห่วงแฟนมากว่า จะพูดถามว่าแฟนอยู่ไหน ปากมันก็เปล่งเสียงออกมาไม่ได้เลย" ผ่านไปสักครู่ ผู้เป็นภรรยารีบวิ่งมาดูอาการสามี ภาพที่พี่เจษจำได้ ภรรยาตรงหน้ามีเลือดและรอยแผลเต็มตัว พร้อมกับเสื้อผ้าที่สภาพขาดรุ่งริ่ง "เราคิดว่ายังไงตัวเองก็ไม่รอด อยากจะพูดบอกแฟนว่า ดูแลลูกด้วยนะ เพราะเราห่วงลูกมาก แต่ก็พูดไม่ออก" เหยื่อเมาแล้วขับเล่าพร้อมเสียงสะอื้น พี่เจษบอกกับเราว่า "ตอนนั้นง่วงเหมือนจะหลับ ในใจได้แต่คิดว่า นี่คงเป็นการตายแบบสมบูรณ์ แต่ที่ไหนได้ นี่มันนรกชัดๆ!" ส่วนคู่กรณีนั้น ผู้อยู่ในเหตุการณ์เล่าให้ครอบครัวแย้มสบายฟังว่า หลังจากที่วินจักรยานยนต์เปิดประตูรถออก เขาก็วิ่งหนีเตลิดออกไปคล้ายคนขาดสติ ก่อนจะจับตัวได้ภายหลัง และนำตัวไปยังสถานีตำรวจ แต่ด้วยอาการเมาพูดไม่รู้ความ ครั้นจะซักถามไถ่ก็ไม่รู้เรื่อง ตำรวจจึงตัดสินใจให้เข้าไปอยู่ในห้องขัง กว่าเจ้าตัวจะได้สติสัมปชัญญะกลับมา เวลาก็ปาไป 10.00 น.แล้ว เปิดใจเหยื่อเมาแล้วขับ สูญเงินล้าน พิการครึ่งท่อน ชีวิตพังทลาย

[/p] [b]"ร้องไห้เหมือนเด็กน้อย ทรมานจากบาดแผล" :[/b] เหยื่อเมาแล้วขับสลบหมดสติไปหลายวัน จนกระทั่ง 18 สิงหาคม พ.ศ. 2544 เขาตื่นมาพร้อมภาพที่เห็นตัวเองขณะนั้น นอนกางแขนออกทั้งสองข้าง แขนซ้ายแช่อยู่ในน้ำยาฟอร์มาลีนผสมน้ำเกลือ เพื่อรักษาไม่ให้เนื้อเยื่อตาย ส่วนจมูกมีสายออกซิเจน ปากมีสายให้อาหาร บริเวณศีรษะมีเหล็กเจาะไว้ เพื่อดามให้เคลื่อนไหวน้อยที่สุด เนื่องจากกระดูกต้นคอหัก บริเวณท้องเห็นลำไส้อยู่ในถุง ยังไม่ได้มีการเย็บสมานแผล "หน้าท้องและบริเวณอวัยวะเพศเละหมดเลย แต่หมอเพียงเอาผ้าก๊อซปิดไว้ ส่วนหน้าขาก็เละเหมือนกัน หมอเขายังไม่ได้รักษาผม เพียงแต่ประคองอาการไว้ เพราะเขารอดูว่าผมจะฟื้นไหม เนื่องจากอาการเป็นตายเท่ากัน ซึ่งผมก็ฟื้นมาด้วยอาการงงๆ" แม้ว่าขณะเกิดอุบัติเหตุ ร่างกายของเหยื่อรายนี้จะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด แต่เมื่อเขาลืมตาฟื้นขึ้นมา ร่างกายกลับตอบสนองต่อความเจ็บปวด ที่ทำให้เขารู้สึกทรมานเจียนตาย "ตอนนั้นร้องไห้เหมือนเด็กน้อย ด้วยความทรมานจากบาดแผล" พี่เจษฎา เล่าว่า ก่อนจะรักษาผมไม่รู้เรื่องเรตราคา หมอบอกเพียงว่าค่าใช้จ่ายสูงนะ แต่ยังไงก็ต้องรักษา แรกๆ ผมเริ่มงอแง เพราะไม่อยากรักษา เนื่องจากมองว่าค่าใช้จ่ายแพงแน่นอน แต่แม่กับแฟนมาเกลี้ยกล่อมว่าให้รักษา แฟนบอกว่าเงินไม่ตายก็หาใหม่ได้ ส่วนแม่มองว่าเดี๋ยวคู่กรณีก็มาช่วย อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่โดนรถชน พี่เจษไม่เคยเห็นหน้าคู่กรณีเลยสักครั้ง "ผมไม่เคยได้รับคำเอ่ยว่าขอโทษจากเขาสักครั้ง แบรนด์สักขวด นมสักกล่องก็ไม่มี เราจะฟ้องร้องก็ไม่มีพยานหลักฐาน ไม่มีเงินจ้างทนาย ตอนที่ผมรักษาตัวอยู่ ก็มีการเอาเอกสารมาให้เซ็น ซึ่งเราไม่รู้กฎหมาย มาเข้าใจภายหลังว่า ที่เขาให้เซ็นคือ 'ประมาทร่วม' ทำให้เราเรียกร้องอะไรมากไม่ได้อีกต่อไป" เปิดใจเหยื่อเมาแล้วขับ สูญเงินล้าน พิการครึ่งท่อน ชีวิตพังทลาย

[/p] [b]"ถ้ารู้ว่าต้องพิการ จะไม่รักษาตั้งแต่แรก" :[/b] ประธานเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับ กทม. ตัดสินใจเข้ารับการผ่าตัดและรักษาพยาบาล ด้วยความหวังว่าเขาจะได้ชีวิตเดิมคืนมา "บางวันผมโดนยาสลบ บางวันโดนมอร์ฟีน ทนรักษาเพราะคิดว่าจะหาย มันเจ็บปวดไปหมด เผลอด่าพ่อล่อแม่หมอทุกวัน หมอต้องมาตัดเนื้อที่ไหม้ที่เสียออก แล้วเอาเนื้อทางสะโพกมาแปะ รวมไปถึงต้องศัลยกรรมร่างกายด้วย ผมต้องเข้าห้องผ่าตัดวันเว้นวัน รวมเวลานานเกือบ 2 เดือน" แม้ว่าจะผ่าตัดช่วงคอเรียบร้อยแล้ว แต่พี่เจษยังต้องใส่อุปกรณ์ดามคอไว้ ทำให้ไม่สามารถมองไปทิศทางอื่นได้ แต่ด้วยเหตุนี้ ทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ "เวลาทำแผลช่วงล่างจะไม่รู้สึกเจ็บ แต่พอหมอทำแผลตรงแขนเราเจ็บมาก ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร ประมาณเดือนแรกเราถามหมอว่าทำไมไม่รู้สึก หมอบอกว่าเพราะบาดแผลจากอุบัติเหตุ หมอไม่ได้บอกว่าจะพิการ แต่เขาก็ไม่ผิดนะ เพราะเขายังประเมินไม่ได้ มันอาจจะมีปาฏิหาริย์" หลังจากอดทนผ่าตัดนับ 2 เดือน พอเริ่มเข้าสู่เดือนที่ 3 พี่เจษได้ย้ายมาอยู่ห้องพิเศษ แผลเริ่มเข้าที่เข้าทางประมาณ 70% แต่ยังมีน้ำเหลืองไหลออกมาบ้าง จุดนี้มีเรื่องทำให้พี่เจษรู้สึกช็อก! เพราะมีบิลค่ารักษาพยาบาลแจ้งให้จ่ายค่ารักษาประมาณ 2 แสนบาท เขารบกวนให้กดเงินมาชำระ แต่ก็ต้องพบความจริงที่ว่า "เงินในบัญชีไม่มีแล้ว" เหยื่อเมาแล้วขับแทบจะเสียสูญ เพราะเงินในบัญชีที่เคยมีถึง 7 หลัก หายไปกับตาในเวลาไม่กี่เดือน "ตอนนั้นเป็นช่วงที่หมอมาบอกว่า 'ผมมีโอกาสพิการสูง แต่ยังยืนยันไม่ได้ต้องผ่านไป 6 เดือนก่อน' ผมบอกหมอว่าคงรอถึงตอนนั้นไม่ได้ เพราะไม่มีเงินแล้ว ผมนอนห้องไห้ด้วยความเจ็บปวดทุกคืนและเริ่มคิดอยากฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากเป็นภาระ ตอนแรกหมอไม่ได้บอกว่าผมจะพิการ ถ้าหมอพูดแบบนี้ตั้งแต่แรก ผมมั่นใจว่าผมจะไม่รักษาเลย" แต่แล้วการพยายามอัตวินิบาตกรรม ของชายชื่อเจษฎาก็ไม่ได้เป็นเพียงความคิดอีกต่อไป คืนหนึ่งในขณะที่เตียงอื่นๆ เข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว เขาได้บอกให้ลูกชายวัย 4 ขวบ ผู้ซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ไปหยิบน้ำยาล้างห้องน้ำมา โดยหวังว่าจะดื่มเพื่อลาโลกอย่างสงบ "พอกินเข้าไป มันไม่ได้แป๊บเดียวแล้วตายเหมือนในหนัง แต่มันกลับทรมานแสบร้อนคอไปหมด ผมก็ดิ้นๆ ความทรมานตอนนั้นทำให้อยากรอดชีวิต แต่เราทำอะไรไม่ได้ เพราะแขนและมือถูกมัดไว้ เนื่องจากก่อนหน้าพยายามใช้มีดฆ่าตัวตาย โชคดีที่ลูกกดออดฉุกเฉิน เพราะแม่ (คุณย่า) สอนไว้ว่า ถ้าพ่อมีน้ำลายออกปากให้กดออด สรุปว่าช่วยได้ทัน และเสียค่าล้างท้องไปอีกเกือบ 2 หมื่นบาท" เปิดใจเหยื่อเมาแล้วขับ สูญเงินล้าน พิการครึ่งท่อน ชีวิตพังทลาย