สไลด์โชว์ เพราะเมาแล้วขับ EP.4 น้ำเปลี่ยนนิสัย แว้นจนพิการ ดับฝันที่ไม่เคยได้ลองทำ

เพราะเมาแล้วขับ EP.4 น้ำเปลี่ยนนิสัย แว้นจนพิการ ดับฝันที่ไม่เคยได้ลองทำ

[/p] [b]น้ำเมาเปลี่ยนนิสัย ทำใจกล้าแว้นแข่งรถ สุดท้ายล้มหลังกระแทกพื้น สูญเสียการเคลื่อนไหวช่วงล่าง 2 ปีแรกขังตัวอยู่ในบ้าน เหตุรับสภาพตัวเองไม่ได้ เผยเสียดายฝันที่อยากเป็น 'ทหาร-ตำรวจ' เพราะไม่เคยแม้แต่ได้ลองพยายาม[/b] สกู๊ปซีรีส์ 'เพราะเมาแล้วขับ' ตลอด 3 EP. ที่ผ่านมา คงจะเป็นเครื่องช่วยยืนยันได้ว่า ผลร้ายของ เมาแล้วขับ มีแต่คำว่า สูญเสีย สูญเสีย และสูญเสีย ซึ่งเรื่องราวใน EP.4 ที่ผู้อ่านกำลังจะได้สัมผัสต่อจากนี้ เป็นอีกเรื่องราวของ นักกีฬาวีลแชร์บาสเกตบอลทีมชาติไทย อายุ 24 ปี ที่มีนามว่า 'ออม-พชร แก้วสุข' และสำหรับเคสนี้ ตัวของเขาเองเป็นคนที่เมาแล้วขับ… เพราะเมาแล้วขับ EP.4 น้ำเปลี่ยนนิสัย แว้นจนพิการ ดับฝันที่ไม่เคยได้ลองทำ

[/p] [b]น้ำเมาเปลี่ยนนิสัย :[/b] ความสูญเสียของออม เกิดขึ้นเมื่อเขาอายุ 17 ปี และชีวิตกำลังย่างเข้าสู่ปีที่ 18 ออม เล่าว่า ก่อนวันเกิดเหตุเป็นวันจันทร์ ผมและกลุ่มเพื่อนเพิ่งสอบปลายภาคปิดเทอม ม.4 เสร็จพอดี พวกเรานัดกันว่าพรุ่งนี้ (วันอังคาร) จะไปฉลองปิดเทอม แวะเล่นน้ำ แล้วคงมีดื่มกันนิดหน่อย "พอดื่มแล้วก็ชวนกันไปแข่งรถ ตอนนั้นผมขี่มอเตอร์ไซค์ด้วยความเร็ว 100 กว่า ผมเร่งเต็มที่แบบไม่ผ่อนเลย คราวนี้ไปถึงช่วงทางโค้ง ทำให้รถสะบัด ด้วยความที่คนก็เบา รถก็เบา ทำให้ผมคุมอะไรไม่ได้ จนรถพลิกล้ม หลังไปกระแทกกับพื้น" พชร เล่าต่อไปว่า ตอนนั้นผมไม่มีแผลและไม่สลบ แต่ผมจำความอะไรไม่ค่อยได้ เพื่อนบอกกับผมว่า ยังโชคดีที่ล้มตรงนั้น เพราะถ้าร่างกระเด็นไปประมาณหนึ่งคืบ หัวผมอาจจะโดนเสาหลักลายริมถนน และอาการคงจะโคม่ากว่านี้! เหตุการณ์ครั้งนั้นพอจะเรียกว่า ออมยังมีโชค ได้หรือไม่ เพราะเขาบอกกับเราว่า จังหวะที่ผมล้มมีคนขับรถตามมาพอดี และเขาทำอาชีพ พยาบาล พี่เขารีบลงมาดูผม พร้อมกับบอกเพื่อนว่า ห้ามเคลื่อนย้าย เพราะถ้าทำผิดวิธีอาจจะส่งผลเสียได้ คงเป็นโชคดีของผมมั้งครับ เพราะถ้าตรงนั้นมีแค่เพื่อน ผมมั่นใจว่าเพื่อนจะช่วยขยับตัวผมออกมา ก่อนเกิดเหตุดื่มไปเยอะไหม? ทีมข่าวฯ สอบถามออม เขาตอบว่า ผมดื่มไม่เยอะเลยครับพี่ ผมเพิ่งหัดดื่มด้วยซ้ำ เพราะปกติเวลาไปไหนกับเพื่อนผมไม่ได้ดื่ม วันนั้นอารมณ์ประมาณ 'กรึ่มๆ' มึนๆ เมาๆ นิดหน่อย แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่ 'ฤทธิ์แอลกอฮอล์' ทำให้ผมกล้ามากขึ้น "ปกติผมไม่ได้เป็นเด็กที่แข่งรถแบบนี้ด้วยซ้ำนะครับ นั่นคือครั้งแรกของผมเลย พอดื่มแอลกอฮอล์เข้าไป มันทำให้ผมคึกขึ้น ใจกล้ามากขึ้น แล้ววันนั้นที่ผมออกมาเที่ยว ผมก็อ้างแม่ว่าจะไปแก้ผลการเรียนที่บ้านเพื่อน เขาเลยอนุญาตให้ผมออกมาได้" ออม พชร กล่าวเปิดใจกับทีมข่าวฯ เพราะเมาแล้วขับ EP.4 น้ำเปลี่ยนนิสัย แว้นจนพิการ ดับฝันที่ไม่เคยได้ลองทำ

[/p] [b]โอกาสเดินได้เป็นศูนย์ :[/b] หลังจากพยาบาลแนะนำว่าห้ามเคลื่อนย้าย เขาก็ได้รีบช่วยโทรเรียกรถกู้ภัยมาที่เกิดเหตุ ออมถูกเคลื่อนย้ายขึ้นรถ พร้อมกันนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งคอยติดตามเขาไปด้วย ออมเอ่ยขึ้นตรงนี้ว่า ชอตนั้นผมจำได้เลยครับ อาสากู้ภัยบอกให้เพื่อนตบหน้าผมไว้ตลอด ห้ามปล่อยให้ผมหลับจนกว่าจะถึงโรงพยาบาล เมื่อถึงปลายทาง ออมถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินทันที! เขาเผยถึงความรู้สึกขณะนั้นว่า ผมสะลึมสะลือ จำอะไรไม่ค่อยได้สักเท่าไร แต่รู้สึกว่าอยากขยับตัว อยากลุก ตอนนั้นยังไม่รู้จักคำว่า 'ขาไม่รู้สึก' หรือ 'ความพิการ' เลยด้วยซ้ำ คิดแค่ว่าที่ขยับไม่ได้คงเพราะขาหัก "แต่แล้ว 2 คืนนับจากนั้น ผมก็ได้มารู้ว่าตัวเองพิการ แพทย์แจ้งกับผมและครอบครัวว่า 'โอกาสเดินได้ โอกาสที่ขาจะรู้สึก เป็นศูนย์' ผมสูญเสียการเคลื่อนไหวช่วงล่าง ส่วนระบบการขับถ่ายก็คุมไม่ได้ตามปกติ" "โห…พี่ ตอนนั้นผมไม่เอาอะไรแล้ว" นั่นคือคำตอบที่เราได้รับ หลังจากถามออมไปว่า รู้สึกอย่างไรบ้างเมื่อรู้ว่าตัวเองเดินไม่ได้? ออม เล่าต่อว่า ผมนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล 2 เดือนเต็ม รักษาตัวเรื่องอุบัติเหตุ 1 เดือน แล้วก็ได้กลับบ้าน แต่กลายเป็นว่าตอนรักษาผมดันติด มอร์ฟีน (Morphine) ทำให้กลับบ้านมาแล้วผมงอแงใส่แม่ ผมบ่นว่าปวดตัวมาก ทั้งที่ความจริงปวดนิดเดียว "นั่นก็เพราะว่าร่างกายผมรู้สึกอยากมอร์ฟีน แม่เลยพาผมไปโรงพยาบาลอีกครั้ง แต่แทนที่จะได้กลับไว ผมดันติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ แล้วพอนอนโรงพยาบาลต่ออีก 2 วัน ก็ได้รับเชื้อดื้อยามาอีก สรุปผมอยู่ยาว 2 เดือน เอาจริงๆ ตัวผมเองก็งอแงแต่แรกด้วย" เพราะเมาแล้วขับ EP.4 น้ำเปลี่ยนนิสัย แว้นจนพิการ ดับฝันที่ไม่เคยได้ลองทำ

[/p] [b]ทูนหัวของแม่ :[/b] "รักใดเล่าเท่ารักจากแม่" ประโยคนี้คงจะเหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง สำหรับคุณแม่ของ ออม พชร ที่เราเอ่ยขึ้นมาเช่นนี้ ต้องย้อนกลับไปที่วันเกิดเหตุอีกครั้ง… พชร เล่าว่า หลังจากผมถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เพื่อนก็รีบขี่มอเตอร์ไซค์กลับไปที่บ้าน แล้วบอกแม่ของผมว่า "ออมรถชน" เพื่อนผมเล่าว่า พอพูดแบบนั้นไป แม่เหมือนคนไม่เอาอะไรแล้ว รองเท้าก็ไม่ใส่ วิ่งขึ้นมอเตอร์ไซค์ หวังจะขี่ออกจากบ้านไปโรงพยาบาลให้ได้ แต่โดนพ่อตะโกนห้ามไว้ก่อน เพราะตอนนั้นแม่ตกใจจนเหมือนไม่มีสติ พ่อกลัวแม่จะประสบอุบัติเหตุไปอีกคน เลยบอกให้แม่อาบน้ำ แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วก็ไปโรงพยาบาลพร้อมกัน ตอนที่ผมออกมาข้างนอก พี่ๆ เพื่อนๆ มารวมกันเกือบ 30 คน มองไปอีกทีก็เห็นแฟน นอกจากนั้นผมเห็นแม่ยืนร้องไห้หน้าห้อง ผมรีบยกมือไหว้แม่ ก่อนจะพูดกับเขาว่า "ขอโทษครับ" ออมบรรยายความทรงจำที่ยังชัดเจน แล้วตอนที่เข็นรถออกมาเจอแม่ ออมรู้สึกยังไงบ้าง? เรายิงคำถามนี้ต่อทันที ด้าน พชร ตอบว่า ตอนนั้นกลัวครับ ผมกลัวแม่มาก เลยรีบยกมือไหว้เขาก่อน แต่แม่ไม่ได้ดุว่าอะไรผมเลย เขาเข้ามาหอมแก้มและร้องไห้ไปด้วย ส่วนพ่อก็อยู่ไม่ห่างเลย ซึ่งเขาก็เป็นห่วงเหมือนกัน "เป็นลูกคนเดียวใช่ไหมครับ?" ทีมข่าวฯ ถาม "ใช่ครับ ผมเป็นลูกชายคนเดียว" ออมตอบ "แต่ก่อนผมเป็นคนกลัวแม่มากครับ แม่เขาก็จะห่วงและคอยตามตลอด เช่น ผมมีซ้อมกีฬาพายเรือ ตั้งแต่ 17.00-20.00 น. ผมจะนั่งเล่นต่ออยู่ที่บ้านรุ่นพี่ถึง 21.00 น. แม่ก็จะโทรตามกลับบ้าน คือเขาห่วงผมมากๆ" เพราะเมาแล้วขับ EP.4 น้ำเปลี่ยนนิสัย แว้นจนพิการ ดับฝันที่ไม่เคยได้ลองทำ