สไลด์โชว์ ลูกคือแก้วตาดวงใจ! “พ่อหนึ่ง-แม่นุช” ยอมออกจากงานประจำ มาค้าขายอยู่บ้าน เพื่อดูแลลูกพิการทั้งสอง หวังให้ลูกอยู่ได้ ในวันที่ไม่มีพ่อแม่แล้ว

ลูกคือแก้วตาดวงใจ! “พ่อหนึ่ง-แม่นุช” ยอมออกจากงานประจำ มาค้าขายอยู่บ้าน เพื่อดูแลลูกพิการทั้งสอง หวังให้ลูกอยู่ได้ ในวันที่ไม่มีพ่อแม่แล้ว

[/p] [b]รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 12 สิงหาคม 2566 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปที่ จ.ราชบุรี เพื่อรู้จัก “พ่อหนึ่งและแม่นุช” ซึ่งหัวใจสุดยอดมาก สู้ทุกทางเพื่อลูกพิการทั้ง 2 คนอยู่ได้ ถึงขั้นลาออกจากงาน มาทำอาชีพที่ดูแลลูกไปด้วยได้ เป็นพ่อแม่ที่ไม่เคยอายที่มีลูกพิการ และไม่เคยคิดว่าลูกเป็นภาระ แต่ลูกคือแก้วตาและดวงใจ เวลาไปไหน ก็ไปด้วยกันทั้งหมด "เคยมีคนถามผมว่า ลูกเป็นแบบนี้ แบกภาระไว้ทำไม ผมบอกเขาว่า เด็กสองคนนี้ไม่ใช่ภาระผม ผมไม่เคยคิดว่าเขาเป็นภาระ นี่คือแก้วตาและดวงใจ ไม่ใช่ภาระ...”[/b] คำยืนยันหนักแน่นถึงความรักที่มีต่อลูกทั้งสองของ "วชิระ พลาจิณ" หรือพ่อหนึ่ง อดีตหัวหน้าช่างศูนย์รถยนต์แห่งหนึ่ง ซึ่งตัดสินใจลาออกจากงานประจำ มาทำอาชีพอิสระ เริ่มด้วยการขับแท็กซี่ เพื่อมีเวลาช่วยภรรยาดูแลลูก หลังพบว่า "น้องต้นหลิว" ลูกคนที่สองมีปัญหาซ้ำรอยกับ "น้องริว" ลูกคนแรกที่เกิดมาพร้อมกับความพิการจากโรคโพรงสมองคั่งน้ำ ขณะที่ "แม่นุช" ชมภูนุช ภรรยา ลาออกจากงานประจำเพื่อมาดูแลลูกคนแรกก่อนแล้ว ลูกคือแก้วตาดวงใจ! “พ่อหนึ่ง-แม่นุช” ยอมออกจากงานประจำ มาค้าขายอยู่บ้าน เพื่อดูแลลูกพิการทั้งสอง หวังให้ลูกอยู่ได้ ในวันที่ไม่มีพ่อแม่แล้ว

[/p] ย้อนกลับไป เมื่อ 18 ปีก่อน ขณะตั้งครรภ์ได้ 8 เดือน แม่นุชเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติของลูกในท้อง จึงให้หมอตรวจ ก่อนที่หมอจะแนะนำให้รีบผ่าออก[b]"หมอบอกว่า ถ้าอยู่ครบ 9 เดือน น้องน่าจะเสียชีวิตแน่ เลยต้องผ่าคลอดตอน 8 เดือน พอลูกออกมา ศีรษะโตกว่าเด็กปกติ เป็นโรคโพรงสมองคั่งน้ำ...เนื้อสมองถูกกดทับ ถูกทำลาย ส่งผลต่อพัฒนาการด้านร่างกาย การพูด การฟัง การได้ยิน กระทบหมด" หลังคลอดได้เพียงวันเดียว น้องริวต้องถูกผ่าตัดสมอง ซ้ำร้าย ผ่าครั้งเดียวก็ไม่จบ"ผ่าตัดครั้งแรกเสร็จ หลังจากนั้น 10 วัน ตัดไหม หมอบอกแผลติดเชื้อ ต้องรื้อของเก่าออกเลย ...หลังผ่ารอบสองออกมา แผลก็ยังติดเชื้ออยู่ แล้วหมอจะทำใหม่รอบสาม ผมเลยบอกว่า ผมขอย้าย รพ.ดีกว่า"[/b] โชคดีเมื่อย้าย รพ. และได้รับการรักษาจากอาจารย์แพทย์ ปรากฏว่า การผ่าตัดสมองของน้องริวเรียบร้อยดี ไม่มีแผลติดเชื้อ แถมทีมแพทย์อีกชุดยังแนะนำว่า พ่อกับแม่สามารถมีลูกคนต่อไปได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีภาวะซ้ำรอยลูกคนแรก[b]"หมอบอกว่า โอกาสที่ลูกคนที่สองจะเกิดเหมือนคนแรกมันยาก ยากมาก คุณหมอยังพูดติดตลกว่า คนเราไม่ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ 1 สองรอบหรอก"[/b] แม้หมอจะให้ความมั่นใจ แต่พ่อหนึ่งและแม่นุชก็ยังไม่กล้ามีลูกคนที่สอง อยากทุ่มเทดูแลลูกคนแรกก่อนมากกว่า"[b]ตอนนั้น หมอบอกว่า พี่ริวต้องเป็นสภาพผักแล้วนะแม่ น้องจะอยู่ได้แค่ประมาณ 2 ปี นุชทุ่มเทให้เขาทุกอย่าง พาน้องไปฝึกกระตุ้นทุกอย่าง เสิร์ชดูทุกอย่าง ทำยังไงให้น้องมีพัฒนาการที่ดีขึ้น จากที่ลูกต้องใช้เครื่องดูดเสมหะ เวลากินอาหารต้องกินทางสาย ก็ฝึกจนลูกไม่ต้องใช้เครื่องดูดเสมหะ และกินอาหารทางปากได้"[/b] ลูกคือแก้วตาดวงใจ! “พ่อหนึ่ง-แม่นุช” ยอมออกจากงานประจำ มาค้าขายอยู่บ้าน เพื่อดูแลลูกพิการทั้งสอง หวังให้ลูกอยู่ได้ ในวันที่ไม่มีพ่อแม่แล้ว

[/p] ปัจจุบัน น้องริวอายุ 18 ปีแล้ว แม้จะพูดไม่ได้ แต่ก็รับรู้ในสิ่งที่พ่อแม่สื่อสาร และแม้ว่าน้องจะมีภาวะแขนขาลีบเล็ก แต่น้องก็มีความแข็งแรงถึงขนาดสามารถใช้มือหมุนวงล้อรถวีลแชร์ที่ตัวเองนั่งให้เคลื่อนไปข้างหน้าได้ในระยะใกล้ๆ โดยไม่ต้องมีใครช่วย หลังน้องริวมีพัฒนาการดีขึ้นมาก พ่อกับแม่จึงตัดสินใจมีน้องต้นหลิว เพื่อให้เป็นเพื่อนกับพี่ชาย เพราะหมอเคยให้ความมั่นใจแล้วว่า โอกาสที่ลูกคนที่สองจะซ้ำรอยลูกคนแรก ยากมากๆ [b]"ต้นหลิวก็คลอดมาปกติทุกอย่าง ไม่มีปัญหาอะไร แต่หลังจากนั้นประมาณ 3 เดือน ทางหมอเด็กก็ทักว่า น้องเหมือนจะศีรษะโตมากผิดปกตินะ ...พอหมอให้ไปทำซีทีสแกน แล้วผลออกมาว่า น้องเป็นเหมือนพี่ริว ผมก็โลกทั้งใบมันมืดไปหมด น้ำตงน้ำตามันไหลออกมาตอนไหนไม่รู้"[/b] แม้น้องต้นหลิวจะเป็นโรคเดียวกับพี่ชาย แต่โชคดีที่น้องถูกพบความผิดปกติเร็วกว่า การผ่าตัดรักษาจึงทำได้ทันท่วงทีกว่า แต่ถึงกระนั้นน้องก็มีพัฒนาการที่ช้ามาก [b]"ต้นหลิวพูดคำแรกได้ น่าจะอายุ 4-5 ขวบ กว่าจะเดินประมาณ 6 ขวบ ตอนนี้น้องอายุ 14 ขาข้างซ้ายเขาเดินไม่ค่อยสมบูรณ์ พยายามนวดให้เขา ...ทุกวันนี้ ก็ฝึกให้เขาเข้าห้องน้ำเองได้ แต่ก่อนนี้เขาก็ทำเรี่ยราด ต้นหลิวใส่แพมเพิสมาตลอด เพิ่งจะให้เขาหยุดใส่เมื่อปลายปีที่แล้วนี่เอง"[/b] หลังพ่อหนึ่งออกจากงานประจำมายึดอาชีพขับแท็กซี่ เพื่อมีเวลาดูแลลูกไปด้วย เมื่อขับจนรถปลดระวางที่ 9 ปี ประกอบกับน้องต้นหลิว ไม่สามารถไปโรงเรียนได้แล้ว เพราะพัฒนาการช้าและน้องเริ่มโต พ่อหนึ่งจึงตัดสินใจเปลี่ยนอาชีพอีกครั้งเพื่อลูก [b]"ตอนนั้นทางโรงเรียนเขาแจ้งว่า น้องเริ่มโต ใกล้จะมีรอบเดือนแล้ว เขาก็กลัวว่า เดี๋ยวเขาจะเป็นภาระของครูด้วย เราก็นั่งคุยกับแฟน ถ้าพี่ยังทำงานแบบนี้ จะทำยังไงกันดี ลูกคงเรียนต่อไม่ได้แล้ว ลองมาทำค้าขายดูไหม ...ต้นหลิวชอบกินบะหมี่ ผมเองก็ชอบเหมือนกัน เลยศึกษาการทำบะหมี่ ถ้าเราทำเส้นบะหมี่เองได้ ก็จะเป็นจุดขาย"[/b] ในที่สุด พ่อกับแม่ก็เปิดร้านขายบะหมี่ โดยใช้ชื่อว่า "ต้นหลิวบะหมี่สดเกี๊ยวไส้ล้น" จุดเด่นของบะหมี่ที่นี่คือ"สดใหม่ทุกวัน ทำวันต่อวัน และจะไม่ใส่สารกันบูดสารกันราเลย เพราะลูกสาวเองก็กินเกือบทุกวันเหมือนกัน" ส่วนสาเหตุที่ใช้ชื่อน้องต้นหลิวเป็นชื่อร้าน เนื่องจากพ่อและแม่อยากทำตรงนี้ไว้ให้ลูกได้มีอาชีพในอนาคต"นุชไม่อยากให้ต้นหลิวหรือพี่ริวเป็นภาระของสังคม นุชมองว่าอันไหนที่เราทำให้ลูกได้ เราต้องทำ อยากให้เขาดำรงชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ได้ ในวันที่ไม่มีเรา" แม้ก่อนมีโควิดจะขายดี แต่หลังสถานการณ์โควิดบวกภาวะเศรษฐกิจทำให้พฤติกรรมผู้บริโภคเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยนิยมนั่งทานในร้าน หันมาสั่งผ่านออนไลน์กันมากขึ้น ส่งผลให้พ่อหนึ่งและแม่นุชตัดสินใจเลิกเช่าร้าน เพราะแบกค่าเช่าไม่ไหว หันมาทำบะหมี่ขายที่บ้านแทน (จ.ชลบุรี) ซึ่งปัจจุบันได้เพิ่มอาหารอีก 1 เมนูคือ ข้าวหมูแดง เมื่อมีลูกค้าสั่ง ก็พร้อมทำไปส่ง ลูกคือแก้วตาดวงใจ! “พ่อหนึ่ง-แม่นุช” ยอมออกจากงานประจำ มาค้าขายอยู่บ้าน เพื่อดูแลลูกพิการทั้งสอง หวังให้ลูกอยู่ได้ ในวันที่ไม่มีพ่อแม่แล้ว