สไลด์โชว์ "เมื่อผมทลายมายาคติ" เสียงจากเกษตรกรพิการในชิลี

"เมื่อผมทลายมายาคติ" เสียงจากเกษตรกรพิการในชิลี

[/p] [b]"เมื่อผมกำลังทลายมายาคติ" เสียงจากเกษตรกรพิการในชิลี ผู้ก่อตั้ง FarmHability โครงการที่ส่งเสริมการรวมตัวกันของคนพิการในภาคเกษตรกรรมพื้นที่ชนบทของชิลี ช่วงเดือน ก.พ. 2565 ILO Voices แพลตฟอร์มการเล่าเรื่องแบบมัลติมีเดียขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ได้นำเสนอเรื่องราวของ 'อัลเฟรโด การ์ราสโก' อายุ 27 ปี เกษตรกรและผู้ก่อตั้ง FarmHability ซึ่งเป็นโครงการที่ส่งเสริมการรวมตัวกันของคนพิการในภาคเกษตรกรรมพื้นที่ชนบทของชิลี[/b] เมื่อตอนอายุ 21 ปี ผมประสบอุบัติเหตุจากการปั่นจักรยานเสือภูเขา หลังจากนั้นผมก็ใช้ขาของตนเองไม่ได้เลย การขี่จักรยานเป็นความหลงใหลของผมตั้งแต่อายุ 13 ปี และผมเคยเข้าร่วมการแข่งขันมาแล้วด้วย อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้กระดูกสันหลังของผมหักสามซี่ ขาผมเป็นอัมพาต ก่อนหน้านั้นหนึ่งเดือนพี่สาวของผมเพิ่งเสียชีวิตจากหลอดเลือดสมองโป่งพอง มันเป็นช่วงเวลาที่ขมขื่นสำหรับผมและครอบครัว ผมเป็นลูกเกษตรกร และกำลังเรียนเทคโนโลยีการเกษตรในขณะที่เกิดอุบัติเหตุ ผมโตมากับการเฝ้าดูพ่อปลูกผักและผลไม้ พอผมอายุ 15 ปี ผมรู้ว่าอยากเดินตามรอยเท้าพ่อ ก่อนเกิดอุบัติเหตุ ผมเริ่มทดลองปลูกหอมหัวใหญ่ แตงโม เมล่อน และอื่นๆ "เมื่อผมทลายมายาคติ" เสียงจากเกษตรกรพิการในชิลี

[/p] แต่หลังจากเกิดอุบัติเหตุ ผมเปลี่ยนจากการเป็นคนหนุ่มที่กระตือรือร้นกับการทำงานในฟาร์มและเล่นกีฬา กลายมาเป็นผู้ป่วยติดเตียงและพึ่งพาผู้อื่น มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง ผมใช้เวลาหลายสัปดาห์ในการร้องไห้ด้วยความโกรธและอยากตาย เมื่อครั้งที่การ์ราสโกสามารถบินไปในอากาศบนจักรยานของเขาได้ ในการแข่งขันจักรยานเสือภูเขาเมื่อตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น | ที่มาภาพ: Alfredo Carrasco หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดผมก็เข้าใจว่าชีวิตต้องดำเนินต่อไป วันเวลามันจะหมุนผ่านไป ถ้าคุณเลือกที่จะอยู่ในความวิตกกังวลและการคิดแต่แง่ลบ ท้ายสุดคุณก็จะอยู่ที่เดิม นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมเปลี่ยนกรอบความคิด และเริ่มการฟื้นฟูร่างกายอย่างจริงจัง ผมเข้าใจว่าสิ่งแรกที่ต้องทำคือเรียนรู้การใช้รถเข็นสำหรับคนพิการเพื่อใช้ชีวิตอย่างอิสระ นั่นเป็นจุดเริ่มของปฏิกิริยาลูกโซ่ การฟื้นฟูร่างการทำให้ผมสามารถเรียนจบได้ การเรียนจบทำให้ผมมาถึงจุดหนึ่งในชีวิตที่สามารถพูดว่า "เฮ้ ฉันจะกลับเข้าไปในที่ที่ฉันชอบอีกครั้งได้อย่างไร ซึ่งก็คือฟาร์ม" ที่โรงพยาบาลในช่วงแรกนั้น ผมนึกถึงการสร้างเรือนเพาะชำเพื่อปลูกต้นกล้า นั่นทำให้ผมมั่นใจ และคิดว่า "เอาล่ะ ฉันจะโฟกัสกับเรื่องนั้น ฉันจะปลูกต้นกล้า นั่นคืองานที่ฉันสามารถทำได้ ฉันจะทำอย่างนั้น" ความคิดนั้นยังคงอยู่จนถึงปี 2562 เมื่อชายที่เคยทำงานกับพ่อของผม เข้ามาหาผมและต้องการความช่วยเหลือ นั่นคือตอนที่เราเริ่มก่อตั้ง FarmHability ขึ้นมา ในขั้นต้น FarmHability ได้แก้ปัญหาหลักที่ทำให้ชีวิตของผมง่ายขึ้น ช่วยให้ผมกลับสู่สภาพแวดล้อมการทำงานได้หลังจากพักฟื้นเป็นเวลา 2 ปี "เมื่อผมทลายมายาคติ" เสียงจากเกษตรกรพิการในชิลี