ภัยบูลลี่ ทำเด็กพิเศษต้องออกจากโรงเรียน และการสร้างตึกไม่ช่วยอะไร
[/p]
[b]อีกหนึ่งผลลัพธ์ที่ “เรา” ค้นพบจากความพยายามติดตามปัญหาการกลั่นแกล้งในโรงเรียนของไทย คือ การบูลลี่กลายเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่มีส่วนทำให้มีจำนวนเด็กพิการ ซึ่งรวมถึงเด็กพิเศษ ต้องออกจากระบบการศึกษาไทยกลางคัน ขณะเดียวกันทัศนคติการกางกั้นเด็กพิเศษออกไปจากสังคมภายใต้การทุ่มเทงบประมาณก้อนมหาศาลของกระทรวงศึกษาธิการ นอกจากจะเป็นการแก้ไขปัญหาที่ไม่ถูกจุดแล้ว ยังทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางด้านความก้าวหน้าในกลุ่มครูไทยอีกด้วย[/b]
“ปัญหาการ Bully ในโรงเรียนไทย คือ อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่ทำให้เด็กพิการ ซึ่งในจำนวนนั้นมีเด็กพิเศษรวมอยู่ด้วย จำต้องออกจากระบบการศึกษากลางคัน ตั้งแต่ระดับมัธยมศึกษาถึงเกือบ 90% ตั้งแต่ปี 2561-2564 และในจำนวนนี้มีหลุดรอดถึงจบระดับปริญญาตรีเพียงไม่ถึง 2% เท่านั้น” นายชูศักดิ์ จันจันทยานนท์ นายกสมาคมผู้ปกครองบุคคลออทิซึม(ไทย) ผู้ทรงคุณวุฒิ คณะกรรมการสุขภาพจิตแห่งชาติ เริ่มต้นการสังเคราะห์ปัญหาการกลั่นแกล้งที่นำไปสู่ความรุนแรงในโรงเรียนไทย กับ “ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์”
[b]บูลลี่ในโรงเรียน = ทำลายอนาคตเด็กพิเศษทางอ้อม[/b]
ปัญหาการบูลลี่เด็กพิเศษในโรงเรียน เท่าที่ทราบมักเกิดขึ้นมากในระดับประถมศึกษาจนถึงมัธยมศึกษาตอนต้น โดยในระดับประถมศึกษานั้นมักเกิดขึ้นจาก “ความไม่รู้และไม่ตั้งใจของเด็ก” โดยสาเหตุหลักๆ มาจากความแปลกแยกทางกายภาพของเด็กพิเศษที่เห็นได้อย่างเด่นชัด หรือ ภาวะทางอารมณ์ของเด็กพิเศษ จนกระทั่งทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ จนนำไปสู่การกลั่นแกล้งกันขึ้น
“ต้องเข้าใจด้วยว่าเด็กพิเศษในช่วงวัยประถมศึกษา เขาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อถูกหยอกล้อ ทำให้มักจะกรีดร้องเสียงดัง นอกจากนี้เขามักจะแสดงออกกับเพื่อนๆ ไม่เป็น เช่น การขอโทษเพื่อนๆ ไม่เป็น หากเขาเผลอไปเล่นแรงๆ กับเพื่อนๆ มากเกินไป ซึ่งประเด็นเหล่านี้มักทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ และนำไปสู่การกลั่นแกล้งด้วยความไม่ตั้งใจตามประสาเด็กๆ ในที่สุด”
แต่ในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นเท่าที่เคยศึกษามาพบว่า เด็กพิเศษตกเป็นเป้าของการกลั่นแกล้งค่อนข้างมาก เพราะจากสถิติของกรมสุขภาพจิตพบว่าในช่วง 2-3 ปีหลังมานี้ ในสัดส่วนของเด็ก 100 คนที่ถูกบูลลี่ จะเป็นเด็กพิเศษมากถึง 30 คน หรือ 30% ของจำนวนเด็กที่ถูกกลั่นแกล้งในรูปแบบต่างๆ
“กรณีที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเด็กพิเศษที่ถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียนเท่าที่เคยพบ คือ ต้องไปปรึกษาจิตแพทย์และสุดท้ายก็ป่วย แล้วก็ต้องไปรับยา และต้องแยกตัวเองออกไปจากสังคม เพราะพ่อแม่ก็ไม่กล้าพาลูกไปโรงเรียน สุดท้ายก็กลายเป็นคนป่วยจริงๆ ที่ต้องอยู่แต่ในบ้านในที่สุด แล้วทีนี้มันจะเหลืออะไร มันคือการทำร้ายกันทางอ้อมหรือเปล่าครับ?”
ภัยบูลลี่ ทำเด็กพิเศษต้องออกจากโรงเรียน และการสร้างตึกไม่ช่วยอะไร
ภัยบูลลี่ ทำเด็กพิเศษต้องออกจากโรงเรียน และการสร้างตึกไม่ช่วยอะไรภัยบูลลี่ ทำเด็กพิเศษต้องออกจากโรงเรียน และการสร้างตึกไม่ช่วยอะไร![[/p]
[b]อีกหนึ่งผลลัพธ์ที่ “เรา” ค้นพบจากความพยายามติดตามปัญหาการกลั่นแกล้งในโรงเรียนของไทย คือ การบูลลี่กลายเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่มีส่วนทำให้มีจำนวนเด็กพิการ ซึ่งรวมถึงเด็กพิเศษ ต้องออกจากระบบการศึกษาไทยกลางคัน ขณะเดียวกันทัศนคติการกางกั้นเด็กพิเศษออกไปจากสังคมภายใต้การทุ่มเทงบประมาณก้อนมหาศาลของกระทรวงศึกษาธิการ นอกจากจะเป็นการแก้ไขปัญหาที่ไม่ถูกจุดแล้ว ยังทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางด้านความก้าวหน้าในกลุ่มครูไทยอีกด้วย[/b]
“ปัญหาการ Bully ในโรงเรียนไทย คือ อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่ทำให้เด็กพิการ ซึ่งในจำนวนนั้นมีเด็กพิเศษรวมอยู่ด้วย จำต้องออกจากระบบการศึกษากลางคัน ตั้งแต่ระดับมัธยมศึกษาถึงเกือบ 90% ตั้งแต่ปี 2561-2564 และในจำนวนนี้มีหลุดรอดถึงจบระดับปริญญาตรีเพียงไม่ถึง 2% เท่านั้น” นายชูศักดิ์ จันจันทยานนท์ นายกสมาคมผู้ปกครองบุคคลออทิซึม(ไทย) ผู้ทรงคุณวุฒิ คณะกรรมการสุขภาพจิตแห่งชาติ เริ่มต้นการสังเคราะห์ปัญหาการกลั่นแกล้งที่นำไปสู่ความรุนแรงในโรงเรียนไทย กับ “ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์”
[b]บูลลี่ในโรงเรียน = ทำลายอนาคตเด็กพิเศษทางอ้อม[/b]
ปัญหาการบูลลี่เด็กพิเศษในโรงเรียน เท่าที่ทราบมักเกิดขึ้นมากในระดับประถมศึกษาจนถึงมัธยมศึกษาตอนต้น โดยในระดับประถมศึกษานั้นมักเกิดขึ้นจาก “ความไม่รู้และไม่ตั้งใจของเด็ก” โดยสาเหตุหลักๆ มาจากความแปลกแยกทางกายภาพของเด็กพิเศษที่เห็นได้อย่างเด่นชัด หรือ ภาวะทางอารมณ์ของเด็กพิเศษ จนกระทั่งทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ จนนำไปสู่การกลั่นแกล้งกันขึ้น
“ต้องเข้าใจด้วยว่าเด็กพิเศษในช่วงวัยประถมศึกษา เขาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อถูกหยอกล้อ ทำให้มักจะกรีดร้องเสียงดัง นอกจากนี้เขามักจะแสดงออกกับเพื่อนๆ ไม่เป็น เช่น การขอโทษเพื่อนๆ ไม่เป็น หากเขาเผลอไปเล่นแรงๆ กับเพื่อนๆ มากเกินไป ซึ่งประเด็นเหล่านี้มักทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ และนำไปสู่การกลั่นแกล้งด้วยความไม่ตั้งใจตามประสาเด็กๆ ในที่สุด”
แต่ในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นเท่าที่เคยศึกษามาพบว่า เด็กพิเศษตกเป็นเป้าของการกลั่นแกล้งค่อนข้างมาก เพราะจากสถิติของกรมสุขภาพจิตพบว่าในช่วง 2-3 ปีหลังมานี้ ในสัดส่วนของเด็ก 100 คนที่ถูกบูลลี่ จะเป็นเด็กพิเศษมากถึง 30 คน หรือ 30% ของจำนวนเด็กที่ถูกกลั่นแกล้งในรูปแบบต่างๆ
“กรณีที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเด็กพิเศษที่ถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียนเท่าที่เคยพบ คือ ต้องไปปรึกษาจิตแพทย์และสุดท้ายก็ป่วย แล้วก็ต้องไปรับยา และต้องแยกตัวเองออกไปจากสังคม เพราะพ่อแม่ก็ไม่กล้าพาลูกไปโรงเรียน สุดท้ายก็กลายเป็นคนป่วยจริงๆ ที่ต้องอยู่แต่ในบ้านในที่สุด แล้วทีนี้มันจะเหลืออะไร มันคือการทำร้ายกันทางอ้อมหรือเปล่าครับ?”
ภัยบูลลี่ ทำเด็กพิเศษต้องออกจากโรงเรียน และการสร้างตึกไม่ช่วยอะไร]([/p
[b
ไทย
[b
ปัญหาการบูลลี่เด็กพิเศษในโรงเรียน เท่าที่ทราบมักเกิดขึ้นมากในระดับประถมศึกษาจนถึงมัธยมศึกษาตอนต้น โดยในระดับประถมศึกษานั้นมักเกิดขึ้นจาก “ความไม่รู้และไม่ตั้งใจของเด็ก” โดยสาเหตุหลักๆ มาจากความแปลกแยกทางกายภาพของเด็กพิเศษที่เห็นได้อย่างเด่นชัด หรือ ภาวะทางอารมณ์ของเด็กพิเศษ จนกระทั่งทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ จนนำไปสู่การกลั่นแกล้งกันขึ้น
“ต้องเข้าใจด้วยว่าเด็กพิเศษในช่วงวัยประถมศึกษา เขาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อถูกหยอกล้อ ทำให้มักจะกรีดร้องเสียงดัง นอกจากนี้เขามักจะแสดงออกกับเพื่อนๆ ไม่เป็น เช่น การขอโทษเพื่อนๆ ไม่เป็น หากเขาเผลอไปเล่นแรงๆ กับเพื่อนๆ มากเกินไป ซึ่งประเด็นเหล่านี้มักทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ และนำไปสู่การกลั่นแกล้งด้วยความไม่ตั้งใจตามประสาเด็กๆ ในที่สุด”
แต่ในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นเท่าที่เคยศึกษามาพบว่า เด็กพิเศษตกเป็นเป้าของการกลั่นแกล้งค่อนข้างมาก เพราะจากสถิติของกรมสุขภาพจิตพบว่าในช่วง 2-3 ปีหลังมานี้ ในสัดส่วนของเด็ก 100 คนที่ถูกบูลลี่ จะเป็นเด็กพิเศษมากถึง 30 คน หรือ 30% ของจำนวนเด็กที่ถูกกลั่นแกล้งในรูปแบบต่างๆ
“กรณีที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเด็กพิเศษที่ถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียนเท่าที่เคยพบ คือ ต้องไปปรึกษาจิตแพทย์และสุดท้ายก็ป่วย แล้วก็ต้องไปรับยา และต้องแยกตัวเองออกไปจากสังคม เพราะพ่อแม่ก็ไม่กล้าพาลูกไปโรงเรียน สุดท้ายก็กลายเป็นคนป่วยจริงๆ ที่ต้องอยู่แต่ในบ้านในที่สุด แล้วทีนี้มันจะเหลืออะไร มันคือการทำร้ายกันทางอ้อมหรือเปล่าครับ?”
/images/upload/2023-01-13-186-1-02.2.jpg)
ภัยบูลลี่ ทำเด็กพิเศษต้องออกจากโรงเรียน และการสร้างตึกไม่ช่วยอะไร[/p] [b]อีกหนึ่งผลลัพธ์ที่ “เรา” ค้นพบจากความพยายามติดตามปัญหาการกลั่นแกล้งในโรงเรียนของไทย คือ การบูลลี่กลายเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่มีส่วนทำให้มีจำนวนเด็กพิการ ซึ่งรวมถึงเด็กพิเศษ ต้องออกจากระบบการศึกษาไทยกลางคัน ขณะเดียวกันทัศนคติการกางกั้นเด็กพิเศษออกไปจากสังคมภายใต้การทุ่มเทงบประมาณก้อนมหาศาลของกระทรวงศึกษาธิการ นอกจากจะเป็นการแก้ไขปัญหาที่ไม่ถูกจุดแล้ว ยังทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางด้านความก้าวหน้าในกลุ่มครูไทยอีกด้วย[/b] “ปัญหาการ Bully ในโรงเรียนไทย คือ อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่ทำให้เด็กพิการ ซึ่งในจำนวนนั้นมีเด็กพิเศษรวมอยู่ด้วย จำต้องออกจากระบบการศึกษากลางคัน ตั้งแต่ระดับมัธยมศึกษาถึงเกือบ 90% ตั้งแต่ปี 2561-2564 และในจำนวนนี้มีหลุดรอดถึงจบระดับปริญญาตรีเพียงไม่ถึง 2% เท่านั้น” นายชูศักดิ์ จันจันทยานนท์ นายกสมาคมผู้ปกครองบุคคลออทิซึม(ไทย) ผู้ทรงคุณวุฒิ คณะกรรมการสุขภาพจิตแห่งชาติ เริ่มต้นการสังเคราะห์ปัญหาการกลั่นแกล้งที่นำไปสู่ความรุนแรงในโรงเรียนไทย กับ “ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์” [b]บูลลี่ในโรงเรียน = ทำลายอนาคตเด็กพิเศษทางอ้อม[/b] ปัญหาการบูลลี่เด็กพิเศษในโรงเรียน เท่าที่ทราบมักเกิดขึ้นมากในระดับประถมศึกษาจนถึงมัธยมศึกษาตอนต้น โดยในระดับประถมศึกษานั้นมักเกิดขึ้นจาก “ความไม่รู้และไม่ตั้งใจของเด็ก” โดยสาเหตุหลักๆ มาจากความแปลกแยกทางกายภาพของเด็กพิเศษที่เห็นได้อย่างเด่นชัด หรือ ภาวะทางอารมณ์ของเด็กพิเศษ จนกระทั่งทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ จนนำไปสู่การกลั่นแกล้งกันขึ้น “ต้องเข้าใจด้วยว่าเด็กพิเศษในช่วงวัยประถมศึกษา เขาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อถูกหยอกล้อ ทำให้มักจะกรีดร้องเสียงดัง นอกจากนี้เขามักจะแสดงออกกับเพื่อนๆ ไม่เป็น เช่น การขอโทษเพื่อนๆ ไม่เป็น หากเขาเผลอไปเล่นแรงๆ กับเพื่อนๆ มากเกินไป ซึ่งประเด็นเหล่านี้มักทำให้เพื่อนๆ เกิดความไม่เข้าใจ และนำไปสู่การกลั่นแกล้งด้วยความไม่ตั้งใจตามประสาเด็กๆ ในที่สุด” แต่ในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นเท่าที่เคยศึกษามาพบว่า เด็กพิเศษตกเป็นเป้าของการกลั่นแกล้งค่อนข้างมาก เพราะจากสถิติของกรมสุขภาพจิตพบว่าในช่วง 2-3 ปีหลังมานี้ ในสัดส่วนของเด็ก 100 คนที่ถูกบูลลี่ จะเป็นเด็กพิเศษมากถึง 30 คน หรือ 30% ของจำนวนเด็กที่ถูกกลั่นแกล้งในรูปแบบต่างๆ “กรณีที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเด็กพิเศษที่ถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียนเท่าที่เคยพบ คือ ต้องไปปรึกษาจิตแพทย์และสุดท้ายก็ป่วย แล้วก็ต้องไปรับยา และต้องแยกตัวเองออกไปจากสังคม เพราะพ่อแม่ก็ไม่กล้าพาลูกไปโรงเรียน สุดท้ายก็กลายเป็นคนป่วยจริงๆ ที่ต้องอยู่แต่ในบ้านในที่สุด แล้วทีนี้มันจะเหลืออะไร มันคือการทำร้ายกันทางอ้อมหรือเปล่าครับ?” ภัยบูลลี่ ทำเด็กพิเศษต้องออกจากโรงเรียน และการสร้างตึกไม่ช่วยอะไร