สไลด์โชว์ “ป้าสมควร” แม้ไร้ขา 1 ข้าง สู้ทำน้ำพริกปลาร้าหาเลี้ยงหลาน-ลูกสาวที่ป่วยทำงานหนักไม่ได้!

“ป้าสมควร” แม้ไร้ขา 1 ข้าง สู้ทำน้ำพริกปลาร้าหาเลี้ยงหลาน-ลูกสาวที่ป่วยทำงานหนักไม่ได้!

[/p] [b]รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 12 พฤศจิกายน 2565 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปรู้จัก “ป้าสมควร” ที่แม้พิการไร้ขา 1 ข้าง แต่สู้ทำงานเป็นเสาหลักหาเลี้ยงหลานและลูกสาวที่ป่วยทำงานหนักไม่ได้ แม้เครียดกับชีวิต แต่จะสู้เพื่อหลาน[/b] ป้าสมควร เกลี้ยงประเสริฐ กับวัย 62 ในวันนี้ แม้จะไร้ขา 1 ข้างมา 3 ปีแล้ว แต่ยังต้องแบกภาระในฐานะเสาหลักของครอบครัว ที่ต้องหาเลี้ยงลูกสาวที่ป่วยทำงานหนักไม่ได้ และลูกของลูกสาวหรือหลานชาย วัย 10 ขวบ [b] “รถมันเฉี่ยวชนที่ตลาด แล้วพอดีขาข้างนี้ (ขาขวา) มันลง ข้างนี้มันใส่หัวเข่าเทียมด้วย ไม่ได้ไปหาหมอ มันก็เลย เหมือนเป็นหนองข้างใน ไปหาอีกทีติดเชื้อแล้ว หมอเลยให้ตัดขา (ถาม-นานไหม หลังถูกชน กว่าจะต้องตัดขา?) ก็อยู่นาน ก็ทำงาน ไม่ได้ไปหาหมอ ทำจนเดินหนองไหล ถึงได้ไป (ถาม-ทำไมเราไม่ไปหาหมอตอนนั้น?) เสียดายงาน หาเงิน เสียดายขาดรายได้ รับจ้างเลี้ยงเด็ก ถ้าไปก็ไม่มีคนเลี้ยงเด็ก ก็ทำไป เลี้ยงจนขาขาด พอกลับมา เด็ก เขาก็เอามาให้เลี้ยง ทีนี้พอนานๆ ไป เราไปหาหมอเรื่อย เขาก็ต้องหาคนอื่นเลี้ยงแทนแล้ว” [/b] หลังสูญเสียขาไป 1 ข้าง ป้าสมควรต้องปรับตัวให้เข้ากับวีลแชร์ เพราะเป็นอุปกรณ์สำคัญและจำเป็นต่อการใช้ชีวิตและทำมาหาเลี้ยงครอบครัว “ป้าสมควร” แม้ไร้ขา 1 ข้าง สู้ทำน้ำพริกปลาร้าหาเลี้ยงหลาน-ลูกสาวที่ป่วยทำงานหนักไม่ได้!

[/p] [b] “(ถาม-ปรับตัวยากไหมกับชีวิตที่ไม่มีขา 1 ข้าง?) ก็ไม่ยาก กลับมาก็ไม่ได้หยุดอีกเหมือนกัน ก็ทำ ใครเอาผ้ามาให้ซัก ก็ทำ ก็นั่งรถเข็น ก็ซัก ใช้ไม้ตากอย่างนี้ ก็ทำ (ถาม-ปัจจุบันนี้ เด็กที่รับจ้างเลี้ยงไปไหนหมด?) ช่วงโควิด ก็ย้ายไปไหนต่อไหน เมื่อก่อนพยาบาลจะเอามาให้เลี้ยง พอโควิดเข้ามา ก็ไม่มีเลย ส่วนซักผ้าก็มีประปราย” [/b] นอกจากพิการ ป้าสมควรยังถูกหลายโรครุมเร้าทั้งรูมาตอยด์ หัวใจ ความดัน และไขมันแต่เมื่อเป็นเสาหลักของบ้านเพียงคนเดียว และงานรับจ้างเลี้ยงเด็ก ไม่มี เหลือแค่ซักผ้าประปราย ป้าจึงหันมาทำน้ำพริกปลาร้าขาย เพื่อเพิ่มรายได้ [b] “เลยหันมาทำน้ำพริกปลาร้าเลี้ยงหลาน (ถาม-ปัจจุบันทำอะไรบ้างที่เป็นรายได้ของครอบครัวเรา?) ตอนนี้ก็ซักผ้า สับปลาร้าเพิ่งจะเริ่มสับ (ถาม-ซักผ้าเท่าที่ดูก็ไม่ได้เยอะเท่าไหร่ คิดค่าซักยังไง?) บางทีก็ได้ 50 บาท ถ้าผ้าเยอะๆ ตะกร้าใหญ่ๆ เขาก็ให้ 100 บาท” [/b] ป้าสมควรเคยใช้ชีวิตอยู่ที่สุพรรณบุรีกับสามี ก่อนแยกทางกันได้ 20 ปีแล้ว ปัจจุบันป้าอยู่กับลูกสาวและหลานที่ห้องเช่าเล็กๆ ใน จ.พระนครศรีอยุธยา ส่วนลูกชายอีกคนก็มีครอบครัวมีลูกแล้วเช่นกัน “(ถาม-ทุกวันนี้ลูกชายมาดูแลช่วยเหลืออะไรป้าบ้างไหม?) ไม่ได้ช่วยอะไรเลย (ถาม-เขาทำงานอะไร?) เขาขับรถรับพนักงาน เขามีลูกอ่อน ภาระเขาเยอะ (ถาม-แล้วลูกสาว ไปทำงานอะไรไม่ได้หรือ?) เขาไม่ทำ ก็ไม่รู้เขานะ เขาบอกเขาทำไม่ไหว ก็ไม่รู้จะไปว่ายังไงเขา เขาว่าเขาไม่ไหว (ถาม-แล้วอาการเจ็บป่วยของเขาทุกวันนี้เป็นยังไง ส่งผลกระทบกับชีวิตเขายังไงบ้างเท่าที่เห็น?) ก็เห็นเขากินได้ แต่เวลาเขาทำอะไรนั่นๆ จะเหนื่อย ทำงานหนักไม่ได้ (ถาม-เคยมีขั้นรุนแรงต้องไป รพ.ไหม?) มี เกือบตายเที่ยวหนึ่ง นอนอยู่ข้างใน ป้าก็ขาไม่ดี เข้าไปดูไม่ได้ ก็เรียก ให้พี่ชายโทรให้กู้ภัยมา เอาออกซิเจนใส่ แล้วก็ไป รพ. ถึงได้ตรวจรู้ว่า เป็นปอด ก็นอนอยู่ข้างใน กินแต่ยาพาราฯ เป็นกระปุกๆ กินไม่รู้เท่าไหร่ เมื่อก่อนเขาก็ทำงานโรงงาน ทำงานทุกอย่าง ขายของอะไรก็ทำทุกอย่าง 20 กว่าปีนี่ไม่ได้ทำอะไรเลย (ถาม-20 ปีเลยหรือ ใครเป็นคนหาเลี้ยง?) ป้านี่แหละ” ด้าน ภัทรศยา เกลี้ยงประเสริฐ ลูกสาวป้าสมควร พูดถึงอาการป่วยที่ทำให้ตนทำงานไม่ได้ [b] “ทำอะไรไม่ได้ เมื่อก่อนกินข้าวก็เหนื่อย พูดก็เหนื่อย ทำอะไรไม่ได้เลย ลูกชายคอยหาให้กินตลอด จนพอหนูมากินยา หนูเริ่มดีขึ้น หนูกินมา 10 ปีแล้ว ต้องกินให้ตรง เพราะหมอบอกว่า เชื้อราในปอดมันลุกลามไวกว่ามะเร็งหลายร้อยเท่า ถ้าเราหยุดกินยา มันจะกระจายเลย ถ้าหนูหยุดยา หนูมีโอกาสจะเป็นมะเร็ง ก็ไม่กล้าไปตรวจ หนูกลัว”[/b] ขณะที่ ธรรมรัตน์ อารีวงศ์สกุล หรือแสตมป์ ลูกชายวัย 10 ขวบของภัทรศยา ซึ่งกำพร้าพ่อตั้งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลก พยายามช่วยยายทำปลาร้าสับเท่าที่ตัวเองพอจะช่วยได้ “(ถาม-อยู่ที่บ้านนี่ เรามีหน้าที่ช่วยทำอะไรบ้าง?) ล้างจาน ช่วยลากราวผ้า ช่วยยกของ (ถาม-ทำปลาร้าสับ วันหนึ่งทำเยอะไหม?) บางวันก็ทำน้อย บางวันก็ทำเยอะ (ถาม-ขายดีไหม?) ดี (ถาม-เวลาไปขาย ใครเอาไปขาย?) แม่เอาไปตามร้านให้เขาขายต่อ บางวันหนูก็ไปกับแม่ (ถาม-ปีที่แล้วเราซ้ำชั้น ไม่ได้ไปเรียนหรือ?) ใช่ ช่วยยายช่วยแม่ทำปลาร้าสับ ช่วยหั่นตะไคร้ เคยหั่นอยู่วันหนึ่ง มันบาดมือ เลยไม่ค่อยได้ทำแล้ว ก็ไปขายน้ำส้มแทน ไปรับเขามา (ถาม-ไปขายแต่ละครั้ง ได้เงินเยอะไหม?) 50 บาท (ถาม-ไปขายที่ไหนบ้าง?) ปั่นจักรยานขายแถวนี้” “ป้าสมควร” แม้ไร้ขา 1 ข้าง สู้ทำน้ำพริกปลาร้าหาเลี้ยงหลาน-ลูกสาวที่ป่วยทำงานหนักไม่ได้!