สไลด์โชว์ หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ บังคับด้วยผู้พิการนอนติดเตียง ต้นแบบการใช้นวัตกรรมลดความเหลื่อมล้ำ ทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นได้จริง

หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ บังคับด้วยผู้พิการนอนติดเตียง ต้นแบบการใช้นวัตกรรมลดความเหลื่อมล้ำ ทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นได้จริง

[/p] ในตอนนี้เชื่อว่าทุกคนยอมรับกันแล้วว่า เทคโนโลยีหุ่นยนต์ หรือ Robotic มีประโยชน์กับการใช้ชีวิตของมนุษย์อย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเกิดวิกฤตโรคระบาด หุ่นยนต์ ก็ยิ่งเข้ามามีบทบาทช่วยมนุษย์ในหลากหลายด้านมากขึ้น ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดที่สุด คือ หุ่นยนต์บริการ ซึ่งในปัจจุบันพบเห็นได้ทั้ง หุ่นยนต์บริการในร้านอาหาร และ หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ ที่ทำหน้าที่ช่วยงานมนุษย์ ตอบโจทย์ทั้งปัญหาการขาดแคลนแรงงานช่วงวิกฤตการระบาดของโรคโควิด-19 และยังช่วยลดความเสี่ยงการติดเชื้อโรคให้กับมนุษย์อีกด้วย ล่าสุด เทคโนโลยีหุ่นยนต์ ยังได้รับการนำปรับใช้ เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตผู้พิการ และสร้างสังคมที่น่าอยู่ยิ่งขึ้น โดยเรื่องเล่าที่มาเป็นต้นแบบของ หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ ซึ่งบังคับโดยผู้พิการและผู้ป่วยติดเตียงที่ทำงานจากที่บ้าน เกิดขึ้นแล้วที่ประเทศญี่ปุ่น หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ บังคับด้วยผู้พิการนอนติดเตียง ต้นแบบการใช้นวัตกรรมลดความเหลื่อมล้ำ ทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นได้จริง

[/p] Dawn Avatar Robot Café เป็นคาเฟ่ที่เปิดขึ้นที่ญี่ปุ่น และใช้ หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร เพราะหุ่นยนต์บริการถูกนำมาใช้แทนบริกรที่ทำหน้าที่เสิร์ฟอาหารในร้านอาหาร ร้านกาแฟ กันไม่น้อยแล้ว ยิ่งตั้งแต่เกิดวิกฤตโรคระบาด ที่เกิดปัญหาการขาดแคลนคนงาน รวมถึงมีเหตุผลด้านการป้องกันการกระจายของเชื้อไวรัสโควิด ทว่า สิ่งที่ทำให้ หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ ของที่นี่มีความแปลกใหม่และมีคุณค่า สร้างแรงบันดาลใจให้ทุกคนที่ได้ยินเรื่องราว นั่นคือ หุ่นยนต์แต่ละตัวเป็นเหมือน “ร่างอวตาร” ของพนักงานผู้พิการ ที่ทำหน้าที่ควบคุมหุ่นยนต์ระยะไกลจากที่บ้าน เพื่อพูดคุย รับออเดอร์ เสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มให้กับลูกค้าภายในร้าน Dawn Avatar Robot Café เปิดเป็น pop-up café มาแล้ว 3 ครั้ง ตั้งแต่ปี 2018 และเพิ่งจะเปิดเป็นร้านถาวรที่ย่านนิฮงบาชิในโตเกียวเมื่อมิถุนายน ปีที่ผ่านมา และในปัจจุบันมีพนักงานที่เป็นผู้พิการและผู้ป่วยติดเตียงที่ทำงานจากที่บ้านเกือบ 60 คน ผู้ก่อตั้งร้านเป็นผู้ร่วมก่อตั้งบริษัทหุ่นยนต์สัญชาติญี่ปุ่น ปณิธานของเขาไม่ได้ต้องการให้หุ่นยนต์มาแทนที่หรือแย่งงานมนุษย์ แต่อยากใช้มันเพื่อเพิ่มโอกาสให้คนที่ขาดโอกาส ร้านกาแฟนี้จึงเกิดขึ้นเพื่อเป็นพื้นที่ของโอกาส ให้ผู้พิการสามารถทำงานและทำกิจกรรมเชื่อมโยงกับสังคมภายนอกได้ มัสสะ เป็นหนึ่งในพนักงานรุ่นแรกๆ ของทางร้าน เขาเป็นผู้พิการติดเตียงที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์นอกกรุงโตเกียว แม้จะมีความพิการขั้นรุนแรง แต่เขาก็สามารถควบคุมหุ่นยนต์ผ่านดวงตา (eye tracking) ให้ทำหน้าที่พนักงานร้านกาแฟได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง การได้ทำงานนี้ ทำให้ชีวิตบนเตียงอันโดดเดี่ยวของเขาเปลี่ยนไป มัสสะมองเห็นความหวัง เขามีโอกาสได้สื่อสารกับผู้คนมากมาย ได้รับรู้ความเป็นไปของโลกภายนอก ได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคม ยิ่งเมื่อได้เห็นว่าการบริการของเขาทำให้ลูกค้าพอใจและมีความสุข “มันทำให้ผมรู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมากๆ” หุ่นยนต์บริการในร้านกาแฟ บังคับด้วยผู้พิการนอนติดเตียง ต้นแบบการใช้นวัตกรรมลดความเหลื่อมล้ำ ทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นได้จริง