สไลด์โชว์ เสาวลักษณ์ ทองก๊วย กก.สิทธิคนพิการ “ยูเอ็น” ชำแหละ “คุณภาพชีวิตคนพิการ” ไข่ในหิน-ค่าใช้จ่ายเพิ่ม

เสาวลักษณ์ ทองก๊วย กก.สิทธิคนพิการ “ยูเอ็น” ชำแหละ “คุณภาพชีวิตคนพิการ” ไข่ในหิน-ค่าใช้จ่ายเพิ่ม

[/p] [b]เสาวลักษณ์ ทองก๊วย กก.สิทธิคนพิการ “ยูเอ็น” ชำแหละ “คุณภาพชีวิตคนพิการ” ไข่ในหิน-ค่าใช้จ่ายเพิ่ม [/b] แม้ภายนอกจะบ่งบอกความบกพร่องทางร่างกาย แต่ความมั่นใจ ความรู้สึกถึงคุณค่าต่อตัวเอง ที่ฉายชัดออกมา ไม่ได้ทำให้รู้สึกเลยว่า “เสาวลักษณ์ ทองก๊วย” ในอายุ 53 ปี สตรีพิการกายและการเคลื่อนไหว คือ…คนเปราะบางที่สังคมคิดว่าต้องคอยรับความช่วยเหลือตลอดเวลา และยิ่งได้พูดคุยกับเธอก็ยิ่งทำให้รู้ว่า เสาวลักษณ์เป็น “ดอกไม้เหล็ก” ที่ทั้งเก่งและแกร่ง แม้ชีวิตจะล้มทั้งยืน เพราะประสบอุบัติเหตุรุนแรงจนทำให้เดินไม่ได้ตลอดชีวิต เมื่ออายุ 27 ปี แต่ด้วยพลังใจที่เข้มแข็งไม่ย่อท้อต่อชีวิต เสาวลักษณ์กลับมายืนหยัดได้อีกครั้ง สำหรับเสาวลักษณ์ พื้นเพเป็นคน จ.พิจิตร สำเร็จการศึกษาปริญญาตรีด้านการประชาสัมพันธ์ และปริญญาโทด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง และได้เข้าร่วมอบรมหลักสูตรในระดับอาเซียนและในต่างประเทศมากมาย เป็นสตรีที่ยืนหยัดต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนมาอย่างต่อเนื่อง จนได้รับรางวัลบุคคลดีเด่นมากมาย การทำงานของเธอเป็นที่ยอมรับในระดับประเทศและระดับสากล ทำงานขับเคลื่อนเรื่องคนพิการในสายเอ็นจีโอมากว่า 25 ปี ล่าสุด ดำรงตำแหน่งสมาชิกคณะกรรมการว่าด้วยสิทธิคนพิการ วาระ 4 ปี (ค.ศ.2020-2024) ของสหประชาชาติ (ยูเอ็น) เสาวลักษณ์ ทองก๊วย กก.สิทธิคนพิการ “ยูเอ็น” ชำแหละ “คุณภาพชีวิตคนพิการ” ไข่ในหิน-ค่าใช้จ่ายเพิ่ม

[/p] [b]แรงผลักดัน “เอ็นจีโอด้านคนพิการ” [/b] “จุดเริ่มต้นที่ทำให้เรามาทำตรงนี้มาจากเพลนพอยต์ของตัวเองที่ต้องการหาคำตอบว่า ทำไมเราพิการแล้วไปทำงานไม่ได้ ฉันนั่งรถเข็น แต่ใบประกาศฉันเหมือนเดิม คือ เราส่งใบสมัครงานไป ทำไมถูกคัดออก และมีคนตั้งคำถามกับเราว่า เราทำงานได้เหรอ ทั้งที่ตัวเราเองยืนยันว่า เราทำงานได้ แต่คนรอบข้างทำไมสงสัยในตัวเรา ทั้งที่ทำงานในออฟฟิศใช้มือ ไม่ได้ใช้ขา” จากตรงนี้ทำให้เสาวลักษณ์ประจักษ์ว่า สังคมไทยยังมีทัศนคติกับคนพิการในแง่ “สงเคราะห์” รวมทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกที่ไม่มีให้คนพิการ เช่น ทางลาด ภาษามือ อักษรเบรล “เราต้องการพิสูจน์หักล้างความคิดของคนที่คิดว่า คนพิการทำอะไรยากๆ ซับซ้อนไม่ได้ มีข้อจำกัดในการทำกิจกรรม จะเรียนอะไรที่ยากก็ไม่ได้ เราต้องการหักล้างความคิดนี้” แม้ภายนอกจะไม่สมบูรณ์ แต่เสาวลักษณ์มีความสามารถรอบด้าน ทั้งแบ๊กกราวด์ความสามารถก่อนจะเป็นคนพิการ เธอเป็นเด็กกิจกรรม เคยทำงานแบงก์เป็นสาวออฟฟิศ เมื่อชีวิตหักเหก็พยายามสู้ด้วยการเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม จนพูดฟังอ่านเขียนภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว เข้าทำงานในตำแหน่ง “เลขานุการผู้เชี่ยวชาญญี่ปุ่นสายบริหาร” ในโปรเจ็กต์สร้างศูนย์พัฒนาและฝึกอบรมคนพิการแห่งเอเชียและแปซิฟิก ซึ่งงานนี้ทำให้เธอมีทักษะการทำงานมากมาย รวมถึงการได้เดินทางไปทำงานในต่างประเทศด้วย “ทักษะชีวิตของดิฉันมีมาครึ่งหนึ่งแล้ว พอมานั่งตรงนี้ ทำงานกับต่างประเทศ มันเปิดความคิดให้ความหลากหลายเข้ามา คือ การเรียนรู้ คือโอกาส ทำงานกับญี่ปุ่น เราได้ฝึกทักษะซับซ้อนต่างๆ จากไม่เคยทำก็ฝึกได้ นี่คือการเข้าถึงโอกาส แต่เข้าถึงโอกาสอย่างเดียวไม่พอ ภายใต้โอกาสนั้นต้องมีระบบสนับสนุนด้วย” “คีย์อยู่ที่ว่า คนในสังคมยังมีข้อสงสัย วิตกกังวลว่า คนพิการทำได้เหรอ โอกาสเลยไม่มา ดังนั้น สังคมต้องเชื่อว่าคนพิการทำได้ แทนที่จะสงสัย” เสาวลักษณ์ย้ำ [b]สังคมมองคนพิการต้องสงเคราะห์ [/b] “ลองจริงใจกับตัวเอง ถ้าพูดถึงทำบุญ ทำความดี ทำกับใคร” เสาวลักษณ์ตั้งคำถาม “การช่วยเหลือคนที่อ่อนแอกว่า คนพิการ ผู้สูงอายุ คนกลุ่มเปราะบาง สังคมคิดว่าเป็นการทำความดีและทำบุญ แบบนี้คือแนวคิดสงเคราะห์” เธอย้ำ! “และเวลาทำความดีกับกลุ่มเปราะบาง ไม่ได้คิดว่า ทำให้คนเปราะบางเป็นเหมือนกับคนทั่วไป เข้าถึงสิทธิและหน้าที่พลเมืองเหมือนกัน แต่กลับมองว่า เขาไม่มีกิน ยากจน ลำบาก ต้องเอาข้าวเอาอาหารไปให้ เอาของไปบริจาค แต่ไม่ได้แปลถึงสิทธิที่เขาจะต้องได้อย่างเท่าเทียม” “ถ้าคนทั่วไปเรียนได้ถึงปริญญาตรี คนพิการก็ควรมีโอกาสได้เรียนถึงปริญญาตรีเช่นกัน สังคมไม่ได้คิดถึงตรงนั้น คิดถึงแค่ปัจจัย 4 และไม่ได้คิดไกลไปกว่า ว่าเขาน่าจะหาปัจจัย 4 ได้ด้วยตัวเอง และมีสิทธิเลือกปัจจัย 4 ได้เอง อาหารก็มีสิทธิเลือกว่าอยากจะกินอะไร เสื้อผ้าก็มีสิทธิเลือก” “ความสงสารและอยากช่วยเหลือคนพิการเป็นวิธีคิดปัจเจก และพอปัจเจกเยอะๆ มารวมกัน ก็เป็นวิธีคิดสงเคราะห์ของสังคม” เสาวลักษณ์ ทองก๊วย กก.สิทธิคนพิการ “ยูเอ็น” ชำแหละ “คุณภาพชีวิตคนพิการ” ไข่ในหิน-ค่าใช้จ่ายเพิ่ม