แสงสว่างของเด็กพิเศษ "พระครูจันทสีลากร"
[/p]
[b]พระ-พ่อ-ครู ผู้มีแต่ให้ "พระครูจันทสีลากร" เจ้าอาวาสวัดห้วยหมูผู้อุทิศตนดูแลเด็กออทิสติกและดาวน์ซินโดรมเพื่อให้เขาเหล่านี้พึ่งพาตัวเองได้
โดยในระยะเวลากว่า 10 ปี “พระครูจันทสีลากร” ทุ่มเทเวลาเกือบ 24 ชั่วโมงต่อวัน คอยดูแลเลี้ยงดูเด็กพิเศษหลายสิบชีวิตจากทั่วประเทศ ที่ไม่มีสถานศึกษาไหนรับ มาดูแลให้ความรู้ ความรัก ความอบอุ่น
ซึ่งจากการกระทำดังกล่าวส่งผลให้น้องๆ เด็กพิเศษ ณ ตอนนี้มีอาชีพการงานอย่าง พนักงานออฟฟิศ บาริสต้า ศิลปินเพ้นท์เสื้อ ช่วยเหลือเลี้ยงดูพ่อแม่และพึ่งพาตัวเองได้ในสังคม[/b]
"หลวงพ่อบวชตั้งแต่เป็นเณรก็อยู่กับเณร ใหม่ๆก็สอนเณรเนี่ยแหละ เป็นพระใหม่ๆก็สอนเณรตัวเล็กๆ เณรภาคฤดูร้อน มันก็เลยผูกผันและคุ้นเคยอยู่กับเด็กมาตลอด มาเป็นเจ้าอาวาสก็เจอเด็กพิเศษอีกก็คุ้นเคยเด็กพิเศษ ก็ดูแลอุปการะเหมือนลูกเหมือนหลาน" แสงสว่างของเด็กพิเศษกล่าวถึงจุดที่มาเริ่มต้นของภารกิจ
จุดเริ่มต้นของการเปิดศูนย์ดูแลเด็กพิเศษ “ศูนย์พัฒนาเด็กพิเศษวัดห้วยหมู” ก่อตั้งขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว โดยเกิดจากความรักและความผูกผันที่มีต่อเด็กของพระครูจันทสีลากรที่เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ตั้งแต่เด็กๆ เป็นสารมเณรน้อยวัยเยาว์ก่อนจะค่อยๆ แก่พรรษาเป็นเณรรุ่นพี่คอยดูแลเณรใหม่ที่บวช จนเกิดเป็นความรักและผูกพันกระทั่งแก่พรรษาขึ้นเป็นเจ้าอาวาสวัดห้วยหมู
กระทั่งเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วหลวงพ่อก็ได้พบกับปัญหาของเด็กออทิสติกและดาวน์ซินโดรมซึ่งญาติโยมของบุตรหลานที่คิดไม่ตกเข้ามาปรึกษากับการไม่มีที่เรียน ไม่มีที่ดูแล จึงยื่นมือเข้าช่วยพูดคุยหาทางออกกับผู้อำนวยการโรงเรียนวัดห้วยหมูและเกิดเป็นพื้นที่ดูแลเด็กๆ พิเศษเหล่านี้จากทั่วทั้งประเทศ
"เด็กพวกนี้ผู้ปกครองเขาไปหาโรงเรียนทั่วไปเลยไม่มีใครรับเพราะว่าเขาไม่รู้จะสอนอะไร เขาก็ไม่มีครู และก็เด็กปกติเขาก็เยอะแล้ว"
หลังเรื่องราวของการรับเด็กๆ พิเศษแพร่ออกไปผู้ปกครองจึงได้นำลูกหลานมาเข้าเรียนศึกษาเพราะไม่เพียงเป็นสถานที่ดูแลเด็กออทิสติกกและดาวน์ซินโดรมช่วงเวลาที่พ่อแม่ผู้ปกครองทำงานหารายได้ แต่ศูนย์พัฒนาเด็กพิเศษวัดห้วยหมูยังมีการเรียนการสอนและกิจกรรมที่ช่วยพัฒนาศักยภาพให้เด็กๆ เหล่านี้สามารถทักษะการใช้ชีวิตที่บกพร่อง ทักษะด้านวิชาชีพให้อยู่ในสังคมได้
"ศูนย์สาธารณสงเคราะห์เด็กพิเศษวัดห้วยหมู มีครูอยู่ 5 คน ครูที่มาอยู่นี่เขาก็มีลูกเป็นเหมือนกันก็ทำให้เราดูแลด้วยใจ ด้วยความรัก ให้ความอบอุ่นแก่เขา เพราะเด็กๆ เหล่านี้ส่วนใหญ่ถ้าไม่ไปโรงเรียนก็จะอยู่บ้านคนเดียวช่วงพ่อแม่ไปทำงาน เขาจิตใจเขาจะปรวนแปรได้ง่าย อยู่คนเดียวเกิดความเครียดกัดตัวเองแผลเวอะวะหมดเลย บางคนเอาหัวโขกกำแพง แต่พอมาอยู่กับเรา เป็นชุมชนหรือเป็นที่มีศูนย์ให้เขาอยู่เนี่ย เขาจะมีความสุขกว่าอยู่เดี่ยว เขามีเพื่อน มีครู มีพี่เลี้ยง เราปลอบได้ทัน เขาก็จะรู้สึกอบอุ่น รู้สึกไม่ถูกทอดทิ้ง เขาหาทางออกได้ เขาก็จะไม่ทำร้ายตัวเอง
แสงสว่างของเด็กพิเศษ "พระครูจันทสีลากร"