สไลด์โชว์ “ทหารผ่านศึก” เกียรติยศแห่งชายชาติทหารไทย

“ทหารผ่านศึก” เกียรติยศแห่งชายชาติทหารไทย

[/p] [b]แต่ไหนแต่ไรมา สิ่งที่เราได้ยินได้ฟังอยู่เสมอเกี่ยวกับ “ทหาร” คือภาพลักษณ์ “รั้วของชาติ” ที่เป็นผู้เสียสละ ทำหน้าที่ปกป้องเอกราชของแผ่นดินไทย จนอาจเรียกได้ว่า “อาชีพทหาร” คืออาชีพที่ไม่ได้ขายความคิด ไม่ได้ขายการบริการ หรือขายความบันเทิง แต่อาชีพทหาร “ขายชีวิต” เพื่อความสงบสุขของประเทศ[/b] แต่เมื่อต้องต่อสู้และบาดเจ็บในศึกสงคราม “รั้วของชาติ” ที่ปลดประจำการแล้วจะมีใครเข้ามาดูแล ความสูญเสียของเหล่าทหารและครอบครัวจะมีสิ่งใดมาทดแทน ด้วยเหตุนี้ “องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก” จึงถูกก่อตั้งขึ้น เพื่อดูแล “ทหารผ่านศึก” ที่ผ่านสมรภูมิรบและสละชีพปกป้องบ้านเมืองอย่างกล้าหาญ และเนื่องในโอกาส “วันทหารผ่านศึก” ซึ่งตรงกับวันที่ 3 กุมภาพันธ์ Sanook จึงขอเชิดชูเกียรติทหารไทยด้วยเรื่องราวที่น่าสนใจและแง่มุมต่าง ๆ ของทหารผ่านศึกที่หลายคนอาจจะไม่เคยได้รู้ [b]เกิดเป็นชาย ไว้ลายชาติทหาร[/b] “สมัยเด็กจะมีหนังกลางแปลง หนังขายยามาฉาย เป็นหนังเกี่ยวกับทหาร ความที่เราเป็นเด็ก เราก็ไปดูหนัง พระเอกก็สมบัติบ้าง สรพงศ์บ้าง มันก็ฝังใจ มีความคิดอยากเป็นทหารจะได้ป้องกันประเทศชาติ มันดูเท่ด้วยแหละ เป็นความชอบส่วนตัว” [b] อส.ทพ. สำเริง นวลพุดซา นายกสมาคมทหารผ่านศึกพิการแห่งประเทศไทย[/b] เล่าย้อนไปถึงแรงบันดาลใจที่ทำให้เขามาสมัครเป็นทหาร คุณสำเริงก็เหมือนกับเด็กหนุ่มวัยรุ่นทั่วไปที่อยากเป็นทหารเพราะความเท่ ทั้งยังได้ถือปืนปกป้องประเทศเหมือนในภาพยนตร์ที่เคยได้ดู ไม่ต่างจาก อส.ทพ.สมเกียรติ กัลปพฤกษ์ ทหารผ่านศึกที่เคยร่วมรบใน “สมรภูมิบ้านร่มเกล้า” ที่เล่าให้เราฟังว่า ตนเองมาเป็นทหารเพราะใจรัก บวกกับการเห็นรุ่นพี่ผู้ชายแต่งชุดทหารก็ยิ่งทำให้อยากเป็น เมื่อเรียนจบ ม.3 จึงตัดสินใจไม่เรียนต่อ และไปสมัครทหารเมื่อปี 2525 “พอเรียนจบ ม.6 เปิดสอบนายสิบอะไรต่าง ๆ ทหารเรือบ้าง อะไรบ้าง ก็ไปสอบหมดแต่สอบไม่ติด แล้วความอยากเป็นทหารยังมีอยู่ พอดีค่ายปักธงชัยเปิดรับสมัครทหารพราน ก็ไปสมัคร ไหน ๆ ก็เป็นทหารไปรบเหมือนกัน ผลปรากฏว่าไปทดสอบร่างกายอะไรต่าง ๆ ก็ได้ ฝึกอยู่ 45 วันแล้วก็ออกไปปฏิบัติหน้าที่เลย” คุณสำเริงบอกหลังจากได้ฟังเรื่องราวของคุณสมเกียรติ ทั้งคุณสำเริงและคุณสมเกียรติเข้าสมัครเป็นทหารพราน ณ ค่ายปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา ซึ่งถือเป็นค่ายทหารพรานที่ใหญ่ที่สุดค่ายหนึ่งของประเทศในขณะนั้น และได้สร้าง “นักรบดำ” มากมายเพื่อร่วมปฏิบัติหน้าที่กับกองกำลังอื่น ๆ อย่างกล้าหาญ คุณสำเริงพูดติดตลกว่า ถ้าเรียกทหารว่า “แนวหน้า” ทหารพรานก็เป็น “หน้าแนว” อีกทีหนึ่ง “ค่ายปักธงชัยสมัยก่อนนะ ที่ไหนหนัก ทุกตารางนิ้วของประเทศไทย สามารถขอได้เลย ค่ายปักธงชัยก็จะส่งไป หลังจากนั้นเราก็ทำงานตามแนวชายแดนอยู่ตลอด แล้วก็ไปรบที่ร่มเกล้าเป็นยุทธการสุดท้าย” คุณสมเกียรติกล่าว “ทหารผ่านศึก” เกียรติยศแห่งชายชาติทหารไทย

[/p] [b]ยุทธการบ้านร่มเกล้า[/b] ยุทธการบ้านร่มเกล้าเป็นการรบระหว่างประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้าน ในช่วงปี 2530 – 2531 ณ เนิน 1428 บริเวณบ้านร่มเกล้า อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก เนื่องจากกรณีพิพาทในการกำหนดเส้นแบ่งดินแดนของไทยกับลาว ซึ่งคุณสำเริงและคุณสมเกียรติก็ได้เล่าประสบการณ์ในสนามรบบ้านร่มเกล้าให้เราฟังอย่างออกรส “หลังจากถูกส่งไปปฏิบัติหน้าที่ 2 ครั้ง ก็กลับมาที่ค่าย กลับมาฝึกทบทวนแล้วก็ถูกส่งขึ้นไปบ้านร่มเกล้า สังกัดกองทัพภาคที่ 3 นั่งรถบัสกันไป เขาเหมารถไปส่งที่กรมทหารพรานที่ 21 ค่ายศรีสองรัก จังหวัดเลย ไปสว่างอยู่ตรงนั้น เช้าก็มีรถทหารมารับขึ้นไปบนพื้นที่บ้านร่มเกล้า ไปพักอยู่ลานหลังหมู่บ้าน ตอนเช้าก็ขึ้นไปบนฐานเพื่อเปลี่ยนกับทหารม้า” คุณสำเริงรำลึกถึงวันที่ตัวเองต้องเดินทางไปยังสมรภูมิรบ คุณสำเริงใช้เวลาลาดตระเวนในพื้นที่กว่า 3 เดือน ซึ่งเป็นช่วงที่ฝ่ายตรงข้ามสามารถยึดเนิน 1428 ไว้ได้ ซึ่งทำให้ตัวเขาและเพื่อนทหารต้องปฏิบัติการ “ตีเนิน 1428” ซึ่งเป็นหน้าผาสูง นักรบดำจากค่ายปักธงชัยใช้วิธีปีนหน้าผาขึ้นไป แต่คุณสำเริงก็ยอมรับว่าไม่สำเร็จ เพราะฝั่งไทยไม่สามารถยิงขึ้นไปให้โดนฝั่งตรงข้ามได้ ทั้งยังโดนโยนระเบิดใส่อยู่เนือง ๆ “ที่ท่านนายก (คุณสำเริง) พูดคือจุดศูนย์ข่มของเขา เขาได้เปรียบเรา พื้นที่มันเป็นจะงอย เขาสามารถตรวจการณ์ได้ พอเราไปถึง ทุกหน่วย ทุกคนต้องได้หลับนกกันหมด แล้วไม้ใหญ่สองคนโอบเนี่ย เราจะไปขุดนอนใต้ตรงนั้น บางคนมีช้อนตราม้าลายก็ไปขุด แล้วเราก็ขึ้นไปตอนใกล้ปีใหม่ เป็นช่วงหน้าหนาว เอาจริง ๆ ภูมิประเทศของเขาได้เปรียบเรา พวกเราเจ็บกันเยอะเพราะกลางคืนเขาตรวจการณ์เห็น เขาอยู่เนินสูง ขว้างก้อนหินมาปุ๊บ สัญชาตญาณของคนหลบหลังกอไม้ไผ่ ถ้า แกร๊ก! เราจะสะดุ้ง แล้วไม้ก็จะไหว จากนั้นจะมีเสียง แปะ ตู้ม! ถ้าใครร้องก็นั่นแหละ โดนบอมบ์เลย” คุณสมเกียรติเล่าต่อ หากนึกถึงสงคราม คนทั่วไปที่ไม่เคยอยู่ในสมรภูมิก็คงจะนึกถึงการสาดกระสุน โยนระเบิดใส่กันไม่มีหยุด แต่คุณสมเกียรติกลับเล่าว่า จริง ๆ แล้วการอยู่ในสนามรบ ก็ไม่ต่างไปจากเด็กเล่นขายของ ต่างฝ่ายต่างรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ตรงไหน เมื่อถึงเวลาก็ยิงใส่กัน เมื่อถึงเวลากินข้าว ก็หยุดยิงไปกินข้าว “ทหารผ่านศึก” เกียรติยศแห่งชายชาติทหารไทย