สไลด์โชว์ ถ้าไม่มีกีฬา คนพิการจะเป็นแบบไหน? ภาระสังคม หรือผู้น่าเวทนา

ถ้าไม่มีกีฬา คนพิการจะเป็นแบบไหน? ภาระสังคม หรือผู้น่าเวทนา

[/p] [b]ชีวิตคนเราไม่เท่ากัน เรื่องนี้เป็นความจริงไม่ต้องพิสูจน์ บางคนเกิดมาพร้อมความทุกยาก บางวัน บางมื้อไม่มีของกิน บางคนเกิดมาพร้อมทุกอย่าง อยากได้อะไร อยากกินอะไร มีพร้อมสรรพ [/b] แต่นั่นคือชีวิตของคนปกติ อาจจะหาเช้า กินค่ำ หาวันนี้ กินพรุ่งนี้ เป็นสิ่งที่ต้องดิ้นรนขนขวาย เชื่อว่าคนที่พบเจอสิ่งเหล่านี้ต่างออกปากเหมือนกันว่าชีวิตนี้ช่างลำบากเหลือเกิน ฟ้า พระเจ้า ประทานอะไรมาให้ หรือชาติก่อนเราทำอะไรเป็นเหตุให้ต้องทนทุกข์ นี่คือเรื่องของคนธรรมดา ถ้าไม่มีกีฬา คนพิการจะเป็นแบบไหน? ภาระสังคม หรือผู้น่าเวทนา

[/p] [b]ความจริงแล้วบนโลกใบนี้ยังมีอะไรมากกว่านั้น นั่นคือผู้ที่เกิดมาไม่ครบ 32 ประการ หรือเรียกง่ายๆ ให้เข้าใจตรงกันว่า “คนพิการ” คนเหล่านี้มีจำนวนไม่น้อย เอาแค่ในประเทศไทยถือว่ามากโข [/b] รู้หรือไม่ว่าจากการสำรวจผู้พิการจากกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ระบุว่าเมื่อเดือนก.ค.61 มีผู้ลงทะเบียนเป็นคนพิการมากถึง 1,916,828 คน แบ่งเป็นเพศชาย 1,006,657 คน และเพศหญิง 910,171 คน นี่ยังไม่นับรวมกับคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ไม่รู้ว่าต้องแจ้งให้ทราบว่าตนเองพิการ ซึ่งไม่ทราบแน่ชัดว่ามีมากน้อยเท่าแค่ไหน โดยกลุ่มที่พบมากที่สุดคือพิการทางด้านร่างกายหรือการเคลื่อนไหว 942,658 คน แน่นอนทั้งหมดไม่ได้มีความพิการตั้งแต่กำเนิด หลายคนอาจเพิ่งประสบเหตุทำให้ต้องกลายเป็นคนพิการ ปัญหาสำคัญไม่ได้อยู่ที่จำนวน แต่ปัญหาที่แท้จริงคือไทยจะช่วยเหลือคนเหล่านี้อย่างไร หรืออย่างน้อยที่สุดจะอำนวยความสะดวกในการใช้ชีวิตประจำวันของพวกเขาได้แค่ไหน ถ้าไม่มีกีฬา คนพิการจะเป็นแบบไหน? ภาระสังคม หรือผู้น่าเวทนา

[/p] [b]ชุติมา แสนหล้า นักกีฬายิงปืนคนพิการทีมชาติไทย ซึ่งพิการขาเดินไม่ได้ กล่าวว่า [/b] กว่าจะมาถึงการเป็นทีมชาติในฐานะนักกีฬาคนพิการ ต้องใช้ชีวิตยากลำบากว่า 20 ปี เมื่อก่อนทำอะไรไม่ได้นอกจากขายลอตเตอรี่ บางคนขายของ เพื่อนคนพิการด้วยกันต้องอยู่กับบ้านออกไปไหนลำบากเพราะเป็นภาระคนอื่น ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเมื่อลอตเตอรี่ ที่ได้มาขายไม่หมด หรือกว่าจะขายหมดต้องใช้เวลานาน เรื่องการกินอยู่ต้องควักเงินซื้อข้าวเอง สุดท้ายแทบไม่เหลืออะไรเลย ยิ่งมีคนปกติสามารถปั่นจักรยานขายได้ทุกที่ยิ่งทำให้ลำบาก จนท้ายที่สุดคนพิการเหล่านี้ต้องเลิกขาย เนื่องจากได้ไม่คุ้มเสีย ขณะที่ “ตู่” ดุษรา ทองดี ที่พิการทั้งแขนและขา นักกีฬายิงปืนทีมชาติไทย เผยว่าด้วยการที่เกิดมาเป็นแบบนี้ ทำให้สามารถปรับตัวได้ใช้ชีวิตกับสังคมตามปกติ เพียงแค่ไม่เหมือนคนอื่น แต่ความจริงแล้วถ้าอยู่ในบ้านตัวเองเธอใช้ชีวิตปกติ เดินด้วยเท้า (เหนือเข่า) ในบ้านตลอด ช่วยคนที่บ้านทำอะไรมากมาย ทั้งที่แขนไม่มีนิ้ว ถ้าไม่มีกีฬา คนพิการจะเป็นแบบไหน? ภาระสังคม หรือผู้น่าเวทนา

[/p] เช่นเดียวกับ “รุต”พีระพล หวาดบก นักกรีฑาตาบอดเจ้าของเหรียญทองวิ่ง 100 ม. เอเชียนพาราเกมส์ 2018 แม้จะเพิ่งตาบอดเมื่ออายุ 11 ปี แต่ใช้ชีวิตลำบากเหลือกำลัง โดนเพื่อนล้อเลียนต่างๆ นานา อย่างไรก็ดีด้วยความสามารถและมุมานะทำให้ก้าวมาถึงตัวแทนทีมชาติไทยสู้ศึกกีฬาคนพิการ มีพื้นที่ให้ยืนในสังคม ที่สำคัญอาจจะเป็นฮีโร่คนต่อไปในพาราลิมปิกเกมส์ด้วยใครจะรู้ ถึงทุกวันนี้ประเทศไทยประกาศใช้กฎหมายมาตรา 35 เปิดให้ภาคเอกชนหรือหน่วยงานรัฐฯ รับคนพิการเข้าทำงานเพื่อใช้รายจ่ายตรงนี้ในการลดหย่อนภาษี แต่สุดท้ายคนพิการไม่ได้รับเงินจนกลายเป็นเรื่องใหญ่โตอย่างที่เป็นข่าวครึกโครมก่อนหน้านี้ ถ้าไม่มีกีฬา คนพิการจะเป็นแบบไหน? ภาระสังคม หรือผู้น่าเวทนา