สไลด์โชว์ ศิลปินดาวน์ซินโดรมคนแรกของไทย

ศิลปินดาวน์ซินโดรมคนแรกของไทย

[/p] [b]พ่อแม่เป็นพรหมของบุตร ไม่ใช่เป็นเพียงผู้หวังผลจากลูก แต่ต้องทำหน้าที่ผู้สร้าง ลูกจะเกิดมาเป็นอย่างไรต้องสร้างลูกให้เป็นคนดีก่อนเป็นคนเก่ง และควรเสริมจุดเด่น [/b] ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ ขอเพียงมีความมุ่งมั่นและตั้งใจ อย่าง [b] “น้องเหมียว -แคทลียา อัศวานันท์” ศิลปินดาวน์ซินโดรม [/b] ที่ผลิกความสิ้นหวัง สู่ดวงศิลปะ สร้างฝันได้ ตัวอย่างที่จะสร้างแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆ คน ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค และก้าวพ้นคำว่า “ไม่มีทางเป็นไปได้” ปัจจุบัน [b] “น้องเหมียว หรือน้องแคท” [/b] อายุ 22 ปี กำลังศึกษาคณะศิลปวิจิตร สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ มีความสามารถสร้างสรรค์ผลงานศิลปะจากดาวน์สู่ดาว รูปแบบศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ แสดงผลงานทั้งในไทยและต่างประเทศมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน อาทิ ร่วมแสดงนิทรรศการ Self + Art Museum ณ สถาบันปรีดี พนมยงค์ นิทรรศการ “พอดีเฟรม” นำเสนอผลงานนักศึกษา คณะศิลปวิจิตร สาขาจิตรกรรม ณ คณะศิลปวิจิตร สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ แสดงงาน The Art of Us ณ สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข และแสดงงานศิลปะกลุ่มบุคคลที่มีความต้องการพิเศษ ณ เมืองคุมาโมโต้ประเทศญี่ปุ่น รวมถือเป็นวิทยากรกิจกรรมศิลปะในโรงเรียนราชานุกูล เป็นต้น ศิลปินดาวน์ซินโดรมคนแรกของไทย

[/p] [b] “เหมียวชอบงานศิลปะมาตั้งแต่เด็ก เพราะศิลปะเป็นการใช้จินตนาการ ทำให้เราได้คิดก่อนวาดภาพและระบายสี เป็นการบ่งบอกถึงอารมณ์ความรู้สึก นึกคิดของคนๆ หนึ่งได้ เกิดจากความคิดสร้างสรรค์ที่แต่ละคนอาจจะนำเสนอแตกต่างกันออกไป ทุกครั้งที่สร้างสรรค์ผลงานเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข และสนุกมากๆ แม้ภาพหนึ่งภาพจะใช้เวลานาน ถ้าไม่มีโจทย์จากอาจารย์ผู้สอน จะกลั่นกรองจากความรู้สึก นึกคิดของเรา แต่ถ้ามีโจทย์เราก็ต้องตีความ เรียงร้อยเรื่องราวที่อยากนำเสนอ และต้องยอมรับการปรับแก้ วิพากษ์วิจารณ์ ลงมือปฏิบัติซ้ำๆ” น้องเหมียวกล่าว [/b] [b]น้องเหมียว เล่าต่อว่า [/b] ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบศิลปะ แต่เป็นสิ่งที่เราทำได้ดี และครอบครัว คุณแม่คุณพ่อก็สนับสนุนเต็มที่ ให้อิสระทางความคิด สร้างสรรค์ผลงาน พาไปทุกๆ ที่ที่ครอบครัวไป ไม่ว่าจะไปต่างประเทศ หรือเที่ยวในประเทศ ทำให้เรามีประสบการณ์ชีวิตมากมาย ให้เราสามารถดูแลตัวเองได้โดยที่เขาคอยช่วยเหลือเราอยู่ข้างๆ และการสร้างสรรค์งานศิลปะ ทำให้เรามีเพื่อน มีสังคม เพราะหลายครั้งที่เราไปออกค่ายอาสา สอนศิลปะ หรือเข้าร่วมแสดงผลงานต่างๆ ได้เจอผู้คนที่หลากหลาย เป็นการปรับตัวเข้าสังคม เรียนรู้การอยู่ร่วมกับผู้อื่น เริ่มแรกตอนที่ครอบครัวรู้ว่า [b] “น้องเหมียว” [/b]เป็นเด็กพิเศษหรือเด็กดาวน์ซิมโดรมก็ไม่ได้ทำให้น้องรู้สึกว่าตัวเองแตกต่างหรือพิเศษกว่าคนอื่น ยกเว้นการดูแลเอาใจใส่ ความห่วงใยที่ครอบครัวมีให้ [b]"หลายครั้งที่เดินไปไหนมาไหน หรือไปมหาวิทยาลัยช่วงปีแรกๆ มักจะถูกมองว่าเราไม่เหมือนคนอื่น จะเรียนได้หรือไม่ เรียนร่วม ใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นได้หรือไม่ แต่เราไม่สนใจคำพูด การกระทำของคนอื่นที่แสดงต่อเรา เพราะคนเราไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ทุกคนต่างมีหนทางของตนเอง เราไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร หรืออยากปรับความคิดคนอื่นที่มีต่อเรา เพียงเราได้เกิดมา ได้ทำความฝัน ได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน มีครอบครัวที่คอยอยู่ข้างๆ มีแรงบันดาลใจในทุกวัน และทำหน้าที่รับผิดชอบของเราให้ดี ธรรมะสอนให้รู้จักการอภัย คิดบวก คิดดี ทำดี เท่านี้ชีวิตของเราก็จะดี และมีความสุขได้ในทุกวัน”น้องเหมียว กล่าว [/b] ศิลปินดาวน์ซินโดรมคนแรกของไทย

[/p] ตั้งแต่จบโรงเรียนอนุบาลรักลูก จนเรียนระดับมัธยมที่โรงเรียนรุ่งอรุณ [b] “น้องเหมียว” [/b]มีกลุ่มเพื่อน มีครู มีทุกคนคอยให้การช่วยเหลือ และเมื่อเพื่อนๆ สอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็อยากสอบเข้าที่เดียวกัน น้องเหมียวชอบงานศิลปะ ชอบการเพ้นท์สี การวาดภาพ จึงได้สอบเข้าคณะศิลปวิจิตร ต้องเตรียมตัวมากกว่าคนอื่น เหนื่อย เครียด แต่ด้วยความมุ่งมั่น ตั้งใจจริง อดทน พยายาม เพื่อทำความฝัน “อยากเป็นครูศิลปะที่สอนเด็กพิเศษ” เป็นจริงให้ได้ [b] น้องเหมียว [/b] เล่าต่อไปว่า อยากให้เด็กดาวน์ หรือเด็กพิเศษทุกคนพยายามขวนขวายสร้างโอกาส และมีใจที่จะทำในทุกเรื่อง เพราะจริงๆ เด็กดาวน์แต่ละคนมีความสามารถแตกต่างกัน เพียงขอให้ช่วยพวกเราค้นหาศักยภาพ เปิดโอกาสให้ใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่น และพร้อมเข้าใจ หากเด็กพิเศษได้รับสิ่งดีๆ ก็ไม่มีสิ่งใดที่พวกเขาทำไม่ได้ ช่วงชีวิตวัยเด็กของ [b] “น้องเหมียว” [/b] เป็นเด็กที่มีพัฒนาการล่าช้า โดยเฉพาะด้านการเรียนรู้ หากแต่ได้รับการเลี้ยงดูและส่งเสริมจากครอบครัวที่ดีโดย [b] “คุณพ่อท.พ.สุนทร และคุณแม่พรประภา อัศวานันท์” [/b]ผู้ผลักดันและส่งเสริมให้น้องเหนียวได้ค้นหาพรสวรรค์จนเกิดเป็นทักษะพิเศษที่พร้อมสร้างสรรค์ผลงานทางศิลปะออกมาอย่างน่าอัศจรรย์ ศิลปินดาวน์ซินโดรมคนแรกของไทย

[/p] [b]คุณแม่พรประภา [/b] เล่าเสริมว่าไม่รู้ว่าเป็นเด็กดาวน์ เพราะสาเหตุอะไร ตอนท้องอายุ 25 ปีฝากครรภ์ในโรงพยาบาล แต่เมื่อเกิดมาเป็นเด็กพิเศษ เราก็วางแผนทันทีว่าจะมีลูกอีกคนเพื่อจะได้เป็นเพื่อน เพื่อช่วยกระตุ้นพัฒนา มีลูกอีกคนที่เป็นเสมือนบัดดี้ คอยดูแลช่วยเหลือน้องเหมียว ทำให้พัฒนาการต่างๆ ดีขึ้น เราดูแล เอาใจใส่ลูก ให้เรียนในโรงเรียนปกติทั่วไป เรียนร่วมกับคนปกติ และพาไปทุกที่ที่ครอบครัวเราเดินทางไม่ว่าจะในเมืองไทย หรือต่างประเทศ เพื่อไม่ให้เขารู้สึกว่าแตกต่างจากใคร และเพิ่มเติมประสบการณ์ดีๆให้ “น้องอาจมีพัฒนาการช้าแต่สามารถผ่านเกณฑ์ปกติได้ และเมื่อเราได้เห็นพัฒนาการด้านศิลปะ เขามีความชื่นชอบ อยู่บ้านก็วาดภาพ สร้างสรรค์งานศิลป์ และงานศิลปะไม่มีความตายตัว ไม่มีถูกผิด เรียนรู้จากการลงมือปฏิบัติ กล่อมเกลาจิตใจ ซึ่งเหมียวมีความรับผิดชอบ มีระเบียบวินัย มุ่งมั่นตั้งใจที่จะเรียนต่อในระดับอุดมศึกษา จึงได้สนับสนุนน้องให้ได้เรียนในสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ จนทุกวันนี้เรียนถึงปีสุดท้าย สิ่งที่ทำให้น้องเรียนและใช้ชีวิตอยู่กับผู้อื่นได้จนถึงตอนนี้ คือ ความร่วมมือทั้งตัวเด็กเอง ผู้ปกครอง เพื่อน และครูที่ช่วยกันส่งเสริม คอยให้คำแนะนำ และเด็กยอมรับความคิดเห็นที่แตกต่าง ซึ่งเหมียวมีความเพียร ถูกวิพากษ์วิจารณ์กี่ครั้งเขาก็พร้อมทำใหม่ จนตอนนี้มีผลงานศิลปะกว่า 200 ชิ้น ที่ผ่านมาจากการคิดของลูก และฝึกฝนจากอาจารย์ผู้สอน” [b]คุณแม่พรประภา [/b]กล่าว ศิลปินดาวน์ซินโดรมคนแรกของไทย

[/p] ศิลปินดาวน์ซินโดรมคนแรกของไทย