สไลด์โชว์ จะดีแค่ไหนท่าคนพิการสายตามีของเล่น 3 มิติโต้ตอบได้

ของเล่น 3 มิติย่อโลกทั้งใบสร้างประสบการณ์การเรียนรู้แบบใหม่เพื่อเด็กพิการทางสายตา

[/p] [b]สุดเจ๋ง นศ.วิศวกรรมศาสตร์ จุฬาฯ สร้างแพลตฟอร์มของเล่น 3 มิติย่อโลกทั้งใบสร้างประสบการณ์การเรียนรู้แบบใหม่เพื่อเด็กพิการทางสายตาการันตีด้วยรางวัลเวทีระดับนานาชาติ[/b] ปัจจุบันในท้องตลาดมีของเล่นสำหรับเด็กทั่วไปให้เลือกซื้อมากมาย แต่สำหรับเด็กด้อยโอกาส[b]โดยเฉพาะเด็กที่พิการทางสายตาแล้ว ของเล่นที่มอบทั้งความสนุก การเรียนรู้อย่างเหมาะสม และปลอดภัยที่ทำมาเพื่อเด็กกลุ่มนี้แทบไม่ค่อยมี[/b] ทำให้ 3 หนุ่ม-สาว อย่างภาดา โพธิ์สอาด (พี) จบการศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์ วสุพล แหวกวารี (ปาล์ม) ปี4คณะวิศวกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์ และพัชณาพร วิมลสาระวงค์ (พีช) ปี3 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จากรั้วจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย [b]รวมตัวกันคิดออกแบบของเล่นที่มอบประสบการณ์การเรียนรู้ให้เด็กที่พิการทางสายตา ในผลงานที่ชื่อว่า“Time forTales”(ของเล่นตอบโต้อัตโนมัติ 3 มิติ) [/b] น้องพิการทางสายตากำลังเล่น ของเล่น 3 มิติ

[b]ภาดา โพธิ์สอาด (พี) กล่าวว่า[/b] ผลงานชิ้นนี้ มีแรงบันดาลใจจากการทำThesisก่อนจบ และได้เลือกลงไปสำรวจข้อมูลปัญหาสำหรับเด็กผู้พิการทางสายตา [b]แล้วพบว่าของเล่นที่ช่วยเสริมพัฒนาการและการเรียนรู้ของน้องๆกลุ่มนี้มีอยู่อย่างจำกัด[/b] ต้องเล่นของเล่นชนิดเดียวกันกับคนปกติทั่วไป บางชิ้นเป็นของเล่นที่ไม่สามารถสร้างการเรียนรู้ถึงประสบการณ์ และความรู้รอบตัว รวมทั้งเด็กตาบอดบางคนไม่ได้รับโอกาสทางการศึกษาตามเกณฑ์ ส่วนหนึ่งมาจากความผิดปกติทางการมองเห็น ก็ทำให้น้องๆกลุ่มนี้เรียนรู้ช้า ดังนั้น [b]จึงอยากพัฒนาของเล่นสักชิ้นที่ช่วยเรื่องพัฒนาการของเด็กพิการทางสายตาให้มากที่สุด….จึงได้เข้าร่วม โครงการต่อกล้าให้เติบใหญ่ปี 5 ที่ดำเนินงานโดยเนคเทค[/b] สนับสนุนโดย มูลนิธิสยามกัมมาจล และธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด (มหาชน) เพื่อพัฒนาผลงานต่อ” [b]เพื่อให้ผลงานชิ้นนี้มีความน่าสนใจขึ้นน้องพียังได้ชวนรุ่นน้องอีกสองคนมาร่วมก๊วนออกแบบผลงานชิ้นนี้ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น[/b] “ นอกจากพีแล้ว ยังมีน้องปาล์มและน้องพีช มาร่วมกันสร้างสรรค์ผลงาน ปาล์ม จะช่วยดูในเรื่องของอุปกรณ์อิเลคทรอนิกส์และเทคโนโลยีทั้งหมด และพีชจะช่วยออกแบบชิ้นงานให้ดูมีรูปลักษณ์และสีสันของตัวชิ้นงานให้น่าสนใจ ส่วนพีจะดูภาพรวมดูเรื่องการตลาดรวมถึงเนื้อหาการเล่าเรื่องเพื่อสร้างการเรียนรู้” ของเล่น 3 มิติ

น้องพี เล่าต่อว่า [b]ผลงานที่เธอทำเป็นของเล่นโต้ตอบอัตโนมัติรูปแบบใหม่สำหรับเด็กพิการทางสายตาวัยอนุบาลอายุ 4–9 ปี เป็นของเล่น Multisensory[/b] ที่ใช้เสียงและผิวสัมผัสในการส่งเสริมพัฒนาการจินตนาการ และความรู้พื้นฐานอย่างสร้างสรรค์ ซึ่งเด็กพิการทางสายตาสามารถสัมผัสและเรียนรู้ในสิ่งที่เขาไม่สามารถจับต้องได้ในชีวิตประจำวัน [b]ซึ่งความพิเศษอยู่ที่การออกแบบมาให้สามารถยกเข้าออกถอดประกอบหรือเปลี่ยนไปตามเรื่องราวนั้นๆ กลายเป็นของเล่นรูปแบบใหม่[/b] ที่ได้นำทักษะการสัมผัสและการฟังเอามาไว้ในชิ้นเดียวทำให้เด็กตาบอดสามารถเล่นของเล่นชิ้นนี้ได้ไปพร้อมกับการฝึกการใช้กล้ามเนื้อมัดเล็ก และใช้จินตนาการในการเรียนรู้ไปพร้อมๆกัน” [b] “ผลงานชิ้นนี้แบ่งเป็นสองส่วน ส่วนแรกเรียกว่า base คือ[/b] เป็นฐานมีทั้งหมด 4 ดินแดน แต่ละดินแดนจะมีtextureต่างกัน เช่น ดินแดนปราสาท ทะเลสาบ หมู่บ้าน และป่าไม้ [b]ส่วนที่สองเป็นคาแรกเตอร์ตัวละครต่างๆ[/b]ที่ให้เด็กพิการทางสายตาสามารถๆสัมผัสได้ เช่น เจ้าหญิง เป็ดน้อย เด็กชาย หมาป่า เป็นต้น ส่วนวิธีเล่น ก็คือ เด็กๆจะจับที่ตัวละคร แล้วก็เอาไปวางบนหลุมในฐาน ซึ่งแต่ละฐานจะมีตัวหลุมวงกลมเป็นทรงกระบอกเพื่อนำตัวละครใส่ลงไป จากนั้นจะมีเสียงที่ตัวละครบรรยายถึงสถานที่ต่างๆทั้งหมดสี่ดินแดน”ปาล์ม เล่าถึงรายละเอียดคร่าวๆเกี่ยวกับผลงาน 3 หนุ่ม-สาว นศ.วิศวกรรมศาสตร์ จุฬาฯ สร้างแพลตฟอร์มของเล่น 3 มิติ

[b]เบื้องหลังการทำผลงานชิ้นนี้ทั้งสามคนต้องผ่านอุปสรรคมาไม่ใช่น้อย แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ทั้งสามคนถอดใจ แต่ยิ่งกลับมีกำลังใจที่อยากจะพัฒนาผลงานต่อไปให้สมบูรณ์ขึ้นไปอีก[/b] พีช น้องเล็กของกลุ่ม กล่าวว่ากว่าจะออกมาเป็นผลงานชิ้นนี้ พวกเราได้นำผลงานนำไปทดสอบที่โรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพฯ ประมาณ 4-5 ครั้ง ซึ่งก็มีฟีดแบคที่ทั้งดีและไม่ดีกลับมาให้พัฒนาผลงานต่อ [b]แต่ทุกครั้งที่เราไป ก็จะเห็นน้องๆ เขาเล่นอย่างมีความสุข เลยรู้สึกว่าเราทำมาเพื่อช่วยคนอื่น เราไม่ได้ทำมาเพื่อตัวเองถ้าเราทำของขึ้นมาสักชิ้นแล้วเขาได้รับประโยชน์จริงๆ[/b] กลายเป็นว่าของเล่นชิ้นหนึ่งสามารถสร้างการเรียนรู้ให้น้องๆอีกหลายคนจุดนี้เลยทำให้รู้สึกว่าเรามีคุณค่าที่ได้ทำประโยชน์ให้สังคม [b]ด้านน้องพี กล่าวว่าการเข้าร่วมโครงการต่อกล้าให้เติบใหญ่ ปี 5 มีส่วนช่วยให้เราเปลี่ยนมุมมองและความคิดในการทำงานไปเลย เช่น[/b] การเจอข้อผิดพลาดจากทำงานบ่อยๆ ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะเมื่อได้พบเร็วเท่าไหร่ เราสามารถลุกขึ้นมาแก้ไขได้เร็วเท่านั้น [b]อีกอย่างการลงมือทำบ่อยๆ จะทำให้เราเกิดความชำนาญ[/b] ช่วยให้เราพบโจทย์ปัญหาที่แท้จริง ส่งผลให้งานของเราเข้าไปตอบโจทย์และแก้ปัญหาของผู้ใช้ได้จริงๆ [b]ที่สำคัญการได้พูดคุยและแสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมาในทีม หรือนำปัญหาที่เกิดขึ้นมาร่วมกันคิดร่วมกันทำ จะทำให้เห็นทางออกของปัญหาชัดเจนกว่าการนั่งคิดคนเดียว ผลงานของเราก็จะพัฒนาได้เร็วขึ้นด้วย[/b]… "ตอนแรกก่อนจะทำโปรเจคนี้ หนูเคยคิดว่าเราต้องเก่งถึงจะทำอะไรสำเร็จ หรือต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญก่อน ถึงจะทำโปรเจคใหญ่ๆ ได้ แต่ตอนนี้มุมมองในเรื่องนี้ได้เปลี่ยนไปถ้าเราไม่เริ่มลงมือทำ เราก็จะไม่เก่งขึ้น ไม่พัฒนาขึ้น ดังนั้นถ้าอยากทำอะไรก็ลงมือทำเลย ขอแค่มีไอเดียที่ดี กับทีมที่ดีก็เริ่มต้นได้แล้ว แต่พอเริ่มแล้ว หลังจากนั้นจะมีปัญหาเกิดขึ้นเยอะมาก เราจะล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเหล่า แต่สิ่งที่จะฉุดเราขึ้น ให้เราทำมันต่อไปคือ Passion กับความมุ่งมั่น และความอดทน เราก็จะสามารถแก้ปัญหาต่างๆไปได้เรื่อยๆไม่มีวันหยุด” น้องพิการทางสายตากำลังเล่น ของเล่น 3 มิติ