ภพต์ เทภาสิต ผู้พิการนักสู้ผู้ไม่ยอมแพ้ "เป่าแก้ว" สร้างสินค้าขายคนทั่วโลก
[/p]
จากอุบัติเหตุครั้งนั้นส่งผลให้กระดูกสันหลังหัก กล้ามเนื้อช่วงล่างไม่มีความรู้สึกใดๆ ตอนนั้นหน้าที่การงานกำลังรุ่งเรือง ทำงานมีเงินเดือนและรายได้ พิเศษต่างๆ รวมแล้วไม่ต่ำกว่า 5 หมื่นบาท เรียกว่าเป็นจำนวนมากอยู่ในสมัยนั้น [b]แต่แล้วอนาคตก็ต้องหมดสิ้นลง ต้องออกจากงาน แถมยังกลายเป็นผู้พิการเดินไม่ได้เมื่อกลายเป็นผู้พิการ แม้ในช่วงแรกนายภพต์จะทำใจไม่ได้จนเคยคิดฆ่าตัวตาย แต่ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งเข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมชีวิต และพยายามหาอะไรทำเพื่อเป็นรายได้เลี้ยงตัวเอง จึงไปสมัครอบรมฝึกอาชีพคนพิการ[/b] แล้วเรียนปั้นแป้ง ทำเป็นดอกกุหลาบขาย แม้จะลงทุนน้อยมีตัวเลขว่ากำไรมาก แต่ก็ขายไม่ได้ หรือบางครั้งก็ขายได้ก็แค่ชิ้นละ10-20บาทซึ่งไม่สามารถสร้างรายได้เลี้ยงตัวเองได้พอ
[b]หลังมีการรวมตัวคนพิการเป็นกลุ่มเป็นก้อนกันขึ้นมาในชื่อ “สหกรณ์คนพิการ” และลองทำโน่นทำนี่ขายอยู่หลายอย่าง อาทิ[/b] ของเหลือใช้จากเกล็ดปลา ยาหม่อง ยาดม เทียนแฟนซี ทำไข่เค็ม กล้วยทอด ทำหลอด LCD ใส่ในเทียนเจลและกระเป๋าต่างๆ ภพต์หันมาเรียนเป่าแก้ว โดยเป่าตามไอเดียที่คิดขึ้นเองเป็นรูปต่างๆ ปรากฏว่ามาถูกทาง [b]งานเป่าแก้วได้รับความสนใจและขายได้ จึงรวมตัวคนเป่าแก้วเข้าเป็นสมาชิกสหกรณ์ ผลิตงานเป่าแก้วขาย[/b]
หลังลองผิดลองถูกจนมาพบงานเป่าแก้ว