สไลด์โชว์ การอ่านแสงสว่าง"น้องจ้อน" ความมืดมิด”ไม่ปิดกั้นการเรียนรู้

น้องที่เข้าร่วมการแข่งอ่านนิทานภาษาอังกฤษ ในโครงการAsia Books’ Readers’ Theatre: Beyond Knowledge 2016

[/p] [b]ความพิการทางสายตาหรือการบกพร่องทางการเรียนรู้ ใช่ว่าจะเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ไปเลยทีเดียว[/b] อนาคตผมอยากเป็นนักดนตรี ผมเล่นเป็นทั้งกีต้าร์ เปียโน ไวโอลิน คิดว่าการที่ผมพิการทางสายตาไม่ได้อุปสรรคต่อการเรียนรู้ การอ่านหนังสือ เพราะครูบอกว่าเรียนภาษาอังกฤษดี และใช้ได้กับชาวต่างชาติในการสื่อสาร [b]ใช้อักษรเบรลล์ในการเรียน เพราะตอนแรกจะไม่รู้ว่า อักษรเบรลล์ที่ตุ่มๆ เม็ดๆ คืออะไร แต่ครูสอนให้รู้ว่าอ่านยังไงเขียนยังไง ซึ่งจากที่ไม่เข้าใจ ก็เข้าใจมากขึ้น” เด็กชายราเมศวร์ เกตุรัตน หรือ น้องจ้อน ซึ่งร่างกายบกพร่องทางสายตา[/b] อายุ 13 ปี นักเรียนชั้น ป.4 มูลนิธิธรรมมิกชนเพื่อคนตาบอดในประเทศไทย จ.ลพบุรี เล่าให้ฟังด้วยรอยยิ้มหลังได้รับรางวัลชนะเลิศ การอ่านนิทานภาษาอังกฤษ เด็กชายราเมศวร์ เกตุรัตน หรือ น้องจ้อน พิการตาบอด หนึ่งในผู้เข้าร่วมการแข่งอ่านนิทานภาษาอังกฤษ

[b]พิการทางสายตาหรือการบกพร่องทางการเรียนรู้ ใช่ว่าจะเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ไปเลยทีเดียว เห็นได้จากน้องที่บกพร่องทางร่างกายที่เข้าร่วมแข่งขัน โครงการแข่งอ่านนิทานภาษาอังกฤษ ในโครงการAsia Books’ Readers’ Theatre: Beyond Knowledge 2016[/b] ต้องการปลูกฝังและสนับสนุนเยาวชนไทยในการพัฒนาทักษะด้านการอ่าน พูด รวมถึงการใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างแพร่หลายและถูกต้องรวมถึงการแสดงออกในรูปแบบที่สร้างสรรค์และคิดนอกกรอบ เพื่อนำไปสู่สังคมแห่งการอ่าน และการเรียนรู้ต่อไป ได้จัดแข่งขันรอบตัดสิน สำหรับเยาวชนอายุระหว่าง 9-16 ปี ณ ไลฟ์สไตล์ ฮอลล์ ชั้น2 ศูนย์การค้าสยามพารากอน จ.กรุงเทพมหานคร เมื่อวันที่ 27 มกราคม 2560 ที่ผ่านมา [b]ภายในงานจะมีการแข่งขันการอ่านนิทานภาษาอังกฤษทั้งหมด 5 Division รวม 25 โรงเรียนที่ผ่านเข้ารอบการตัดสิน โดย Division 5 เป็นการอ่านนิทานของนักเรียนพิการทางสายตา ซึ่งผ่านเข้ารอบมาด้วยกัน 4 ทีม คือ[/b] โรงเรียนการศึกษาคนตาบอด จ.นครราชสีมา โรงเรียนธรรมิกวิทยา จ.เพชรบุรี ผ่านเข้ารอบทั้ง 2 ทีม และมูลนิธิธรรมมิกชนตาบอดในประเทศไทย จ.ลพบุรี [b]น้องจ้อน ยังเล่าอีกว่าเขาพิการตั้งแต่กำเนิด แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตร่วมกับน้องอีก 3 คนและพ่อแม่ที่ปกติ[/b] ปัจจุบันเรียนอยู่ที่มูลนิธิตั้งแต่ชั้นอนุบาลมากว่า 7 ปี แม่มารับกลับบ้านในช่วงปิดเทอม ที่บ้านจะอยู่กับพ่อแม่ ยาย และน้องอีก 3 คน ที่ อ.หันคา จ.ชัยนาท ซึ่งไม่ไกลจากโรงเรียนที่ไปเรียนมากนัก [b] “ภาษาอังกฤษสนุก แม้ว่าตอนแรกค่อนข้างยาก เพราะต้องจดจำอักษรเบรลล์ ซึ่งตอนขึ้นไปบนเวทีกับเพื่อนรวมทีมอีก 4 คน อ่านให้คณะกรรมการและทุกคนฟังรู้สึกมีความสุข[/b] และคิดว่าทำดีที่สุด การอ่านสำคัญมากในการเรียนรู้ และให้ความบันเทิง” น้องจ้อนเล่าด้วยเสียงสนุก จากการเข้าร่วมแข่งอ่านนิทานภาษาอังกฤษ ในโครงการAsia Books’ Readers’ Theatre: Beyond Knowledge 2016 รอบตัดสิน เช่นเดียวกับ[b]เด็กชายกัตภณ นิลประดับ หรือ น้องแบงค์ ซึ่งบกพร่องทางสายตาเช่นกัน[/b] อายุ 13 ปี นักเรียนชั้น ป.6 โรงเรียนธรรมิกวิทยา จ.เพชรบุรี อาศัยอยู่ที่ อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี ที่เข้าแข่งขันเพราะเขาเชื่อว่า “แรงบันดาลใจที่สำคัญคือ ตัวเอง ที่ได้ทำดีที่สุด” บรรยากาศการแข่งขันอ่านนิทานภาษาอังกฤษ ในโครงการAsia Books’ Readers’ Theatre: Beyond Knowledge 2016 ของน้องๆพิการทางสายตา

แบงค์ เป็นคนโต และมีน้องอีก 2 คน จากบ้านมาไม่ไกลมาเรียน แค่อ.บ้่านแหลม มาถึงอ.เขาย้อย ไม่กี่กิโล เขากลับบ้านในช่วงปิดเทอม พ่อกับแม่มาหาบ้างหากมีเวลา การได้มาเรียนหนังสือ ได้อ่านหนังสือช่วยในการเรียนรู้ได้มาก แม้ว่าเมื่อก่อนจะคิดว่าเป็นอุปสรรค เพราะไม่เคยได้ลอง [b]พอได้มาเรียนรู้จักอักษรเบรลล์ แต่พอได้เรียนก็ทำให้ได้เรียนวิชาแบบคนปกติทั่วไปได้[/b] การได้มาแข่งอ่านภาษาอังกฤษมีความตื่นเต้น แต่มีความสุข [b]เพราะภาษาอังกฤษค่อนข้างยาก หากฝึกบ่อยจะง่าย เพราะทุกคนท้อได้แต่อย่าถอย และอนาคตอยากจะเป็นคุณครู[/b] เพื่อกลับมาสอนที่เด็กที่โรงเรียนให้อ่านเก่งและได้มีโอกาสแบบเขา ส่วนเงินรางวัลที่ได้จากการแข่ง เขาอยากให้โรงเรียนนำไปไว้สร้างอาคารเรียน เพื่อประโยชน์กับเด็กในโรงเรียน ความมานะอุตสาหะและความตั้งใจของครูที่จะปลูกต้นกล้าพันธุ์พิเศษ ก็เป็นส่วนสำคัญอย่างมากทีเดียว พงษ์พัฒน์ วงกุฎ ครูสอนภาษาอังกฤษ มูลนิธิธรรมมิกชนเพื่อคนตาบอดในประเทศไทย จ.ลพบุรี จบมาจากมหาวิทยาลัยราชภัฎเทพสตรี จ.ลพบุรี เรียนจบทางด้านภาษาอังกฤษ สอนเด็กที่พิการทางสายตาที่มูลนิธิธรรมมิกชนเพื่อคนตาบอดในประเทศไทย ซึ่งมีทั้งเด็กที่พิการทางสายตาและพิการซ้ำซ้อน มีสอนตั้งแต่อนุบาล-ม.3 เป็นเวลา 2 ปี โดยเข้ารับการอบรมในการใช้อักษรเบรลล์เป็นเวลา 5 วัน และได้สอนร่วมกับครูอาสาชาวเยอรมัน Mr.Geory Ahnert [b]"การเรียนภาษาอังกฤษผ่านอักษรเบรลล์ไม่ยาก เนื่องจากเด็กบางคนมีพรสวรรค์ เพราะความพิการทางด้านร่างกายไม่ใช่อุปสรรค แต่อยู่ที่ใจของเด็ก[/b] อย่างน้องจ้อน และทีมอีก 4 คนฝึกซ้อมแค่เดือนเดียว ก็สามารถเรียนรู้ได้ พอมาแข่งขันก็ทำได้ดี ทำให้เด็กมีความเชื่อมั่นในตัวเอง ภาคภูมิใจมากขึ้น ทำให้สามารถมีชีวิตอยู่ได้ในสังคมโดยภาคภูมิใจในตนเอง [b]การมีโครงการแข่งขันที่เปิดให้คนที่บกพร่องทางการ่างกายได้แสดงออกถือเป็นเรื่องที่ดี" [/b] นิ้วสัมผัสอ่านอักษรเบลล์