สไลด์โชว์ หมู่บ้าน“คนหูหนวก”

หมู่บ้าน เบงกาลา บนเกาะบาหลีของอินโดนีเซียน

[b]ในหมู่บ้านห่างไกลที่ชื่อว่า “เบงกาลา” บนเกาะบาหลีของอินโดนีเซียน ชาวบ้านราว 3,000 คนในชุมชนสามารถใช้ภาษา “กาตา โกโลก” หรือ ภาษามือท้องถิ่นที่สืบทอดกันมาช้านานเพื่อสื่อสารระหว่างคนหูหนวกกับคนปกติ ได้[/b] แต่ทำไมพวกเขาถึงสามารถพูดภาษามือกันได้ทั้งชุมชนขนาดนี้ !!! เหตุผลเพราะ มีคน “หูหนวก”อยู่ในหมู่บ้านเป็น จำนวนมากค่ะ และไม่ใช่แค่ชาวบ้านจะสามารถสื่อสารภาษามือได้เท่านั้นนะคะ [b]พวกเขายังให้เกียรติและเคารพคนหูหนวกอย่างเท่าเทียมด้วย จากบทความของคุณแมตต์ อาเลเซวิช นักข่าวของเครือสื่อมวลชนในสหรัฐ “ไวซ์”ให้ข้อมูลไว้ว่า จำนวนคนหูหนวกในหมู่บ้านนี้จะมีอัตราสูงกว่าจำนวนคนหูหนวกโดยเฉลี่ยทั่วไป ถึง 15 เท่า สาเหตุที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะชาวบ้านในพื้นที่มีความผิดปกติทางพันธุกรรม คือมียีนหูหนวก “DFNB3”แฝงอยู่ในยีนของพวกเขามากว่า 7 ชั่วอายุคน[/b] พ่อแม่ที่มีการได้ยินปกติ อาจให้กำเนิดลูกที่มีการได้ยินผิดปกติหรือ พ่อแม่ที่มีการได้ยินผิดปกติ ก็สามารถให้กำเนิดลูกที่มีการได้ยินปกติได้เช่นกัน แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไรให้กับคนในหมู่บ้าน [b]เพราะพวกเขาชินกับการอยู่ร่วมกับคนหูหนวกและใช้ภาษามือที่สืบทอดกันมา จากรุ่นสู่รุ่นเกือบร้อยปี ในชุมชนบางกลุ่มบนเกาะบาหลีไม่คิดว่าการหูหนวกเป็นความผิดปกติ ในทางตรงกันข้ามกลับคิดว่าเป็นพรจากเทพ “เทวา โกโลก” ซึ่งเป็นเทพแห่งการไม่ได้ยิน [/b] ชาวบ้านเชื่อกันว่า เทพองค์นี้สถิตย์อยู่ในสุสานคอยดูแลคุ้มครองคนในพื้นที่ แต่ตำนานย่อมมีสองด้าน อีกตำนานหนึ่งซึ่งนายอิดา มาร์ดานา นายกเทศมนตรีของหมู่บ้านเบงกาลาเล่าว่า ในอดีตจอมเวทย์สองคนทำการต่อสู้กันอย่างดุเดือดในบริเวณนี้และต่างฝ่ายต่าง ถูกคำสาปว่า ให้กลายเป็นคนหูหนวก นอกจากนี้ ชื่อของหมู่บ้าน “เบงกาลา”ก็แปลว่า ที่สำหรับหลบซ่อนอีกด้วย ทุก [b]วันนี้ มีชาวบ้านจำนวน 42 คน จากราว 3,000 คนที่หูหนวก แต่แทนที่พวกเขาจะได้รับความสงสารหรือตกเป็นพลเมืองชั้นสอง พวกเขากลับได้รับการยกย่องว่า มีร่างกายแข็งแรงกว่าคนปกติ มีความยืดหยุ่น ที่สำคัญจงรักภักดีและซื่อสัตย์มากกว่า ด้วยคุณสมบัติเหล่านี้ผู้คนในหมู่บ้านใกล้เคียงเมื่อเดือดร้อนก็มักเข้ามา ที่เบงกาลาเพื่อหลบภัย[/b] ส่วนคนหูหนวกหรือที่เรียกกันในภาษาท้องถิ่นว่า “โกโลก” ส่วนมากจะถูกจ้างให้เป็น “ยามรักษาความปลอดภัย” เพราะมีวินัยสูงและทำหน้าที่ได้มีประสิทธิภาพมากกว่าคนปกติเสียอีก“ ชาวบ้านของหมู่บ้าน เบงกาลา บนเกาะบาหลีของอินโดนีเซียน สามารถใช้ภาษา “กาตา โกโลก” หรือ ภาษามือท้องถิ่นที่สืบทอดกันมาช้านานเพื่อสื่อสารระหว่างคนหูหนวกกับคนปกติ ได้