สไลด์โชว์ ตากโมเดล...!! ฝึกอาชีพ-สวนริมปิงเพื่อคนพิการ

นางนภา เศรษฐกร อธิบดีกรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ (พก.)

[/p] [b]โดย...ปฏิญญา เอี่ยมตาล : เงินอุดหนุนคนพิการ ปรับเพิ่มจาก 500 บาท เป็น 800 บาท ที่รัฐจ่ายให้คนพิการทั่วประเทศ 1.66 ล้านคน ตามมติคณะรัฐมนตรีรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา[/b] วันที่ 25 พฤศจิกายน 2557 เป็นการปรับครั้งแรก ในรอบ 20 ปี หลังจากรัฐจ่ายเงินอุดหนุนให้คนพิการต่อเนื่อง ตั้งแต่ปี 2538 จนถึงปัจจุบัน จะเห็นว่า [b]เงินที่เพิ่มมาเพียง 300 บาท รวมเป็น 800 บาท ยังไม่เพียงพอต่อค่าครองชีพและค่าใช้จ่ายประจำวันของ คนพิการและผู้เลี้ยงดู[/b] ทำให้ [b]คนพิการ ที่พอจะเดินได้หรือบกพร่องประเภทความพิการบางส่วน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ต้องออกจากบ้านมาทำงาน หารายได้ แบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายครอบครัว[/b] ด้วยการรวมกลุ่ม รวมตัวช่วยเหลือพึ่งพากันและกัน ในรูปแบบของชมรม สมาคม หรือกลุ่มสตรีพิการและคนพิการสูงอายุ เป็นต้น สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับคนพิการภายในห้องสุขา

เช่นเดียวกับ [b]การรวมตัวสร้างอาชีพของคนพิการ จ.ตาก ด้วยการตั้ง ชมรมคนพิการเทศบาลเมืองตาก ประดิษฐ์ กระทงสายไหลประทีป 1,000 ดวง ขายในงานประเพณีจังหวัด[/b]ต่อมาทำขายเป็นของฝากและของที่ระลึกด้วยการนำกะลามะพร้าวที่เหลือใช้ จากการทำอาหารพื้นบ้านและของฝาก จ.ตาก คือ เมี่ยง มาประดิดประดอยตกแต่งเป็น กระทงกะลา ที่สวยงามเป็นสินค้าทำมือของคนพิการ [b]“มนตรี แสงวัฒนะรัตน์” ประธานชมรมคนพิการเทศบาลเมืองตาก บอกว่า[/b] คนพิการทุกคนมีความสุขและดีใจที่ได้ปรับเงินเพิ่มแต่เงินที่ปรับยังไม่พอต่อค่าใช้จ่าย คนพิการที่นี่จึงต้องออกมาหางานทำ ด้วยการรวมกลุ่มกันทำ กระทงกะลา [b]เริ่มทำครั้งแรกเมื่อ 2 ปีขายเป็นกระทงไปลอย ต่อมาเห็นว่ามันน่าจะเป็นของฝากและของที่ระลึกได้ จึงทำกันมาเรื่อยมียอดสั่งทั้งจากคนในเมืองตากเองและต่างจังหวัด ผลิตแทบไม่ทัน[/b] [b]มนตรี เล่าถึงวิธีการทำกระทงกะลา[/b]เริ่มต้นด้วยการขัดกะลาให้มันวาว เอาด้ายสีขาวมาพันเป็นไส้เทียน ทำเป็น 3 ขาเหมือนตีนกา เรียกว่า พันตีนกา นั่นเอง ขั้นตอนต่อมา นำแผ่นเทียนมาหลอมใส่กะลา เอาตีนกาใส่ตรงกลางเป็นไส้เทียน เมื่อเทียนแข็งแห้งแล้ว ก็ตกแต่งกะลา ใช้ดินเหนียวหรือที่นี่เรียกดินไทย ปั้นเป็นรูปดอกไม้ใบไม้ นกยูง หงส์ หรือประดิษฐ์เป็นลายไทยต่างๆ และทาสีจนสวยงาม ฟุตปาธกับสัญลักษ์คนพิการ และหญิงตั้งครรภ์

[b] “ชมรมเรามี 40 คน จะแบ่งกลุ่มกันทำตามความถนัด[/b] ให้งานไปทำที่บ้าน แล้วนัดกันมาส่งให้อีกกลุ่มทำต่อแต่มีบางคนชำนาญแล้วทำเองคนเดียวเลยทุกขั้นตอนพอได้กระทงมากพอ ก็รวมกันไปขายตามที่ที่จัดงาน [b]ขายใบละ 150-450 บาท แล้วแต่ความยากง่ายในการทำหรือแล้วแต่ต้นทุนราคาที่แต่ละคนตั้งไว้ เช่น[/b] คนทำมาส่งราคา 200 บาท ชมรมมาตั้งขาย 300 ได้กำไร 100 เข้ากองทุนชมรม ไว้ช่วยเหลือคนพิการที่เจ็บป่วยหรือเสียชีวิต" มนตรีเล่าอย่างอารมณ์ดีและบอกถึงความรู้สึกในฐานะคนพิการคนหนึ่งว่า หลายปีก่อนไม่กล้าออกนอกบ้านเพราะอายในความพิการของตัวเอง ตอนนั้นสังคมยังไม่ยอมรับ จึงไม่มีอาชีพอะไรอยู่บ้านเฉยๆ แต่พอมาวันนี้[b]สังคมเปิดกว้างมีหน่วยงานรัฐเข้ามาช่วยเหลือเรื่องอาชีพคนพิการ ประกอบกับมีสิ่งอำนวยความสะดวกในพื้นที่ให้คนพิการมากมายจึงอยากเชิญชวนคนพิการออกจากบ้านมาทำงานให้มากขึ้น[/b] มาต่อสู้กับความอายออกมาสู่สังคม มาใช้ชีวิตในปัจจุบันแบบที่เราเป็น นอกจากทำกระทงกะลา แล้วยังฝึกอาชีพเย็บปักถักร้อย ถักโครเชต์ [b]นำโดยกลุ่มพิการของ “นฤมล สีหมื่น” หรือ เปิ้ล คนพิการไร้แขน ที่ถักโครเชต์ด้วยเท้าทั้งสองข้างอย่างคล่องแคล่ว[/b] ทำเป็นผ้าพันคอ หมวก กระเป๋าและพวกกุญแจ จำหน่ายเป็นของที่ระลึก รวมถึง งานสานตะกร้าพลาสติก ของกลุ่มคนพิการชายสูงอายุ[b]ถือเป็นการรวมกลุ่มคนพิการตัวอย่าง ที่ออกนอกบ้านมาสร้างงาน...สร้างอาชีพ แบ่งเบาภาระครอบครัวโดยไม่อายใคร[/b]... “เปิ้ล" บอกว่า ทำหลายอาชีพเพราะอาชีพเดียวไม่พอกินพอใช้ ต้องดูแลพ่อแม่ด้วย งานที่ทำมีทั้งกระทงกะลา ถักโครเชต์ ขายลอตเตอรี่และช่วยพี่สาวขายน้ำลำไย น้ำกระเจี๊ยบในตลาดตอนเย็น [b]ถ้าเรามีใจสู้แล้วไม่ต้องอายในสิ่งที่เป็น ส่วนเงินที่รัฐให้ 800 บาท มันก็มากนะ แต่ยังไม่พอ[/b] ซื้อกับข้าววันหนึ่งก็เกือบ 100 บาท แล้ว [b]หากเป็นไปได้อยากขอเดือนละ 1,500 บาท และอยากให้รัฐเห็นคุณค่าของคนพิการมากกว่านี้[/b] จากการสังเกตการณ์ระหว่างทีมข่าวพูดคุยกับกลุ่มคนพิการ จ.ตาก หลายคนมีสีหน้ายิ้มแย้ม อารมณ์ดี ไม่เขินอายและเครียดกับสิ่งที่เป็น และบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า [b]คนพิการที่นี่ไม่อยู่ติดบ้าน จะออกมาสู่สังคมพบปะผู้คนโดยเฉพาะช่วงเย็น หลังจากทำงานเสร็จมักจะชวนกันไปนั่งเล่นที่ สวนสาธารณะริมปิง มีพื้นที่สำหรับคนพิการพักผ่อน[/b] ชมธรรมชาติสองฝั่งแม่น้ำเป็น ชุมชนต้นแบบเอื้อต่อการดำเนินชีวิตคนพิการ (Universal Design Community Model) งานประดิษฐ์อาชีพเสริมสำหรับคนพิการ