ระยะสุดท้ายของชีวิต
ทั้งนี้[b]ผู้ป่วยระยะสุดท้ายหมายถึง ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยแล้วว่า สภาพการป่วยไข้เป็นระยะลุกลาม เรื้อรัง หรือเข้าสู่ระยะท้าย ๆ ของโรค ซึ่งไม่มีวันรักษาให้หายได้[/b] โดยมากจะมีชีวิตอยู่น้อยกว่า ๑ ปีแนวคิดการดูแลผู้ป่วยวิถีพุทธ แม้ว่าในศาสนาพุทธแบบเถรวาท จะไม่มีพิธีกรรมอะไรเป็นพิเศษแต่มีผู้สรุปแนวคิดในการดูแลผู้ป่วยตามวิถีพุทธ ไว้ดังนี้ [b]๑.การดูแลสุขภาพกาย[/b] โดยเน้นเรื่องปัจจัยที่จำเป็นพื้นฐาน คืออาหาร ยา เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม และที่พักอาศัย ให้มีความสะอาด สงบ เหมาะสมกับสภาพผู้ป่วย อีกทั้งดูแลการใช้ตา หู จมูก ลิ้น และกาย อย่างระมัดระวัง และให้เป็นไปในทางกุศล [b]๒. การดูแลในมิติทางศีล[/b] คือมีความสัมพันธ์ที่ดี เกื้อกูล เห็นอกเห็นใจ เข้าใจต่อกันระหว่างผู้ป่วย ญาติ และผู้ดูแล [b]๓. การดูแลในมิติทางจิตใจ[/b] โดยส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีสภาวะจิตที่เข้มแข็ง มีคุณธรรม มีสุขภาพจิตที่ดี ไม่เครียด มีความสงบ ซึ่งอาจทำได้โดยการทำสมาธิ ระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และคุณงามความดีที่ได้กระทำมา [b]๔. การดูแลในมิติทางปัญญา[/b] เช่น การรับฟังรายละเอียด การดูแลการรักษาจากแพทย์ แล้วใคร่ครวญอย่างมีสติ เข้าใจชีวิตและอาการของโรคตามความเป็นจริง มีกำลังใจที่จะดูแลตนเองให้ดี
ญาติเข้าเยี่ยมผู้ป่วยนอนเตียงภายในโรงพยาบาล