สไลด์โชว์ ขอเถอะ! “รถเมล์เพื่อคนพิการ” เลิกจำกัดสิทธิพวกเราเสียที

ภาพวาดการ์ตูน รถเมล์เพื่อทุกคน

[b]ท่ามกลางคำพูดสวยหรูอย่าง “ประชาธิปไตย” ที่ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมในฐานะ “มนุษย์หรือพลเมืองคนหนึ่ง” ของประเทศ แต่ดูเหมือนว่าความเท่าเทียมกันจริงๆ ยังไม่เกิดขึ้นในสังคมไทย โดยเฉพาะกลุ่มคนที่มีปัญหาทางด้านร่างกายหรือคนพิการ[/b] [b]ว่ากันง่ายๆ แค่เรื่องการเดินทางของผู้พิการก็เป็นเรื่องยากลำบากเสียแล้ว!! [/b] หากเทียบกับประเทศที่พัฒนาแล้ว ยกตัวอย่างง่ายๆ “ญี่ปุ่น” การจะข้ามถนนบนทางม้าลาย สำหรับผู้พิการทางสายตาก็จะมีทางเท้าสำหรับคนพิการโดยเฉพาะที่สร้างไว้อย่าง ดี ไม่ชำรุดแล้วชำรุดอีกเหมือนทางเท้าบ้านเรา ที่บางช่วงนึกอยากมีก็มี บางช่วงนึกอยากไม่มีก็ไม่มีเสียอย่างนั้น แถมของต่างประเทศยังทำทางสำหรับคนพิการยาวไปถึงขณะข้ามถนนด้วย นอกจากนี้ [b]สัญญาณไฟจราจร เขียว เหลือง แดง ที่มีไว้สำหรับคนที่ตาดีมอง[/b] ก็ยังมีเสียงเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกให้คนพิการทางสายตารับรู้ด้วยว่าเสียงนี้ ข้ามถนนได้แล้วหรือยัง หรือยังต้องรอสัญญาณก่อน [b]หรือแม้แต่การขึ้นลงอาคารของผู้พิการที่ต้องนั่งรถวีลแชร์ ก็มีเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่ทำทางลาดสำหรับคนพิการหรือผู้สูงอายุที่จำเป็นต้องใช้รถเข็น[/b] และมีขนาดที่ได้มาตรฐาน เห็นได้ชัดว่าความสะดวกสบายหรือสิ่งที่เอื้อต่อการใช้ชีวิต “นอกบ้าน” สำหรับคนพิการของประเทศไทยยังด้อยอยู่มาก เรียกได้ว่าแทบจะถูกจำกัดสิทธิในการใช้ชีวิตนอกบ้านก็ว่าได้ [b]ทั้งที่ “คนพิการ” ก็ ยังต้องการดำเนินชีวิตอยู่เช่นเดียวกับคนทั่วไป[/b] อยากมีโอกาสในการตัดสินใจในเรื่องที่กระทบต่อชีวิตตน สามารถเลือกดำเนินกิจกรรมตามที่ต้องการ หากจะมีข้อจำกัดก็เป็นข้อจำกัดเช่นเดียวกับคนปกติทั่วไป เช่น กฏเกณฑ์ทางสังคม ดินฟ้าอากาศ ไม่ใช้ถูกจำกัดเพียงเพราะสภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวย ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่โหดร้ายอย่างมากสำหรับพวกเขา คนพิการนั่งรถเข็นใช้บริการรถเมล์สาธารณะแบบชานต่ำ