สไลด์โชว์ คนพิการคนทั่วไปไร้รอยต่อ

ภาพทางเข้าใช้บริการรถขนส่งสาธารณ

[/p] [b] “รายงานวันจันทร์”-ไต้หวันเมืองตัวอย่างสาธารณูปโภค[/b] ทั้งๆ ที่ปัจจุบันประเทศไทยมีบทบัญญัติตามกฎหมาย กำหนดให้รัฐต้องจัดให้มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับกลุ่มคนพิการ เพื่อความเท่าเทียมกันในการให้บริการของรัฐต่อประชาชนทุกๆคน [b]แต่ในความเป็นจริง การจัดสาธารณูปโภคของรัฐต่อกลุ่มคนพิการอย่างเท่าเทียมยังเป็นแค่ความฝัน[/b] ภาพเก้าอี้นั้งพักที่ขนส่งสาธารณะ

[b]ตัวอย่างล่าสุด คือ การออกมาเคลื่อนไหวของกลุ่มเครือข่ายองค์กรด้านคนพิการ เพื่อเรียกร้องให้ ขสมก.แก้เงื่อนไขการประกวดราคา หรือทีโออาร์ โครงการจัดซื้อรถเมล์ ขสมก.เอ็นจีวี 3,183 คัน[/b] เพราะเห็นว่าสเปกของรถเมล์ที่ ขสมก.กำหนดไม่เอื้อต่อการให้บริการแก่ผู้พิการโดยเฉพาะรถธรรมดา หรือรถร้อน ที่กำหนดระดับความสูงไว้ถึง 70 ซม. ที่ ขสมก.อ้างว่าเพื่อเตรียมรถไว้วิ่งลุยน้ำท่วม??? เทียบกับกลุ่มผู้พิการ แล้ว ได้ให้เหตุผลที่น่าฟังกว่า ว่า [b]การเรียกร้องของพวกเขา ไม่ได้มุ่งเน้น หรือทำเพื่อผู้พิการอย่างเดียว แต่ยังทำเพื่อคนแก่ คนป่วย คนท้อง เด็กเล็ก และประชาชนทุกๆคนสามารถใช้บริการรถเมล์ได้อย่างสะดวกสบายขึ้น[/b] จนล่าสุดกระทรวงคมนาคมต้องตัดสินใจให้ ขสมก.ปรับปรุงสเปกรถตามคำขอของกลุ่มคนพิการ... เห็นความเหลื่อมล้ำ ต่อคนพิการในบ้านเราที่ต้องรอให้มีการเรียกร้องกันแล้ว เมื่อลองหันไปดูเพื่อนบ้านใกล้เคียงของเราก็พบว่า [b]ในหลายๆประเทศให้ความสำคัญผู้พิการมาก [/b] หรือบางแห่งให้มากกว่าคนธรรมดาด้วยซ้ำ โดยที่ผู้พิการไม่ต้องออกมาเรียกร้องสิทธิต่างๆ ตัวอย่างเช่น ประเทศไต้หวัน ไต้หวัน ขนาดเล็กกว่าไทย 4 เท่า มีประชากร 23 ล้านคน ผู้พิการมีไม่มาก แต่รัฐบาลให้ความสำคัญไม่ต่างกับคนธรรมดาทั่วไป สังเกตจากสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐาน และสถานที่ต่างๆจะมีป้ายสัญลักษณ์ผู้พิการติดกำกับไว้เกือบทุกแห่ง [b]ผู้พิการที่ไต้หวันจึงสามารถใช้ชีวิตร่วมกับคนธรรมดาได้ตามปกติ[/b] อาทิ ทางเท้า จะทำทางราบเรียบสำหรับให้รถวีลแชร์ผู้พิการผ่านได้สะดุด เมื่อถึงจุดทางข้าม หรือทางม้าลายก็จะลดระดับทำเป็นทางลาดต่ำให้รถวีลแชร์ลงจากทางเท้าเพื่อถนน ได้สะดวก ภาพถนนที่มีป้ายสัญลักษณ์คนพิการ