ผลการปฏิบัติธรรมของเด็กออทิสติก.... บรูซ ธรรมสุวรรณ์ (ประเทศอังกฤษ)
ลูกชื่อ จิตตรา ธรรมสุวรรณ์ อยู่ที่ แมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ ลูกรู้จัก วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ ครั้งแรก เมื่อปี พ.ศ.2548 จนเมื่อปลายปี ก็เข้าวัดเป็นประจำ ลูกชายคนสุดท้องของลูก ชื่อ [b]น้องบรูซ เป็นเด็กออทิสติก มีพัฒนาการที่ช้ากว่าเด็กคนอื่นๆ[/b] ตอนตั้งครรภ์หมอตรวจพบว่าเลือดมีเชื้อดาวน์ซินโดรม แต่ก็แค่ 50-60% ลูกก็เสี่ยงเอาว่า ยังไงก็จะต้องให้เขาเกิด ถึงแม้ถ้าเกิดมาพิการ เป็นบ้าใบ้ก็ต้องยอมรับ
เขาคลอดก่อนกำหนดตอนอยู่ในท้องได้ 8 เดือน [b]พอคลอดออกมาก็ครบ 32ประการ แต่บรูซไม่พูด ไม่รับฟังอะไร ไม่ร้องไห้ หิวก็ไม่ร้อง เจ็บก็ไม่ร้อง จนถึงอายุขวบกว่าๆ จึงพาไปหาหมอ จึงพบว่า เขาเป็นออทิสติก[/b] หมอก็พยายามช่วยอย่างเต็มที่ โดยการสอนภาษามือให้ เพราะเขาฟังเราไม่รู้เรื่อง สอนจนถึง 4ขวบ จึงเริ่มไปโรงเรียนพิเศษ มีครูพิเศษสอนโดยเฉพาะ
พอบรูซเริ่มเดินได้ ก็เริ่มไม่อยู่นิ่ง เพราะบรูซเริ่มวิ่งตลอดเวลา ชอบกระโดด ชอบส่งเสียงดัง วิ่งเอาหัว เอาตัวชนกำแพง ขนาดเวลาป้อนข้าว ป้อนน้ำ [b]บรูซก็ต้องกระโดดไป กินไป วิ่งไป กินไปตลอด[/b]
[b]ลูกกลุ้มใจจนไม่รู้จะกลุ้มอย่างไร จนพอรู้ว่ามีวัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์เกิดขึ้นจึงเริ่มพาบรูซไปวัด[/b] ครั้งแรก บรูซก็วิ่งทั่ววัด จนลูกเกรงใจสาธุชนคนอื่นๆกลัวไปรบกวนสมาธิ(Meditation) ก็เลยไม่อยากพาไปวัดเท่าไร แต่พระอาจารย์บอกว่า “พาบรูซมาวัดบ่อยๆสิ อาการของเขาจะดีขึ้น เหมือนผ่อนหนักเป็นเบา” [b]ลูกจึงพาเขาไปวัดบ่อยขึ้น ไปเกือบทุกวัน ยิ่งช่วงปิดเทอม ก็พาไปค้างที่วัดเลย[/b]
น้องบรูซ เด็กออทิสติก กำลังนั่งสวดมนต์